Την ατάκα "είχε το μυαλό στην Άντερλεχτ" πολλοί θα την πουν, αλλά μην την δεχτείτε. Επαγγελματίας είσαι, πρέπει πάντα να παίζεις.

Οι... ελληνικές δικαιολογίες, κάποια στιγμή πρέπει να εξαφανιστούν. Ο Ολυμπιακός είχε υποχρέωση ανεξαρτήτως σύνθεσης να παίξει για να κερδίσει τον μαχητικότατο Αστέρα.

Αυτό έγινε, με πολύ δύσκολο τρόπο, αλλά παράλληλα θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι την Τρίτη θα δούμε έναν εντελώς διαφορετικό αγώνα. Καμία σχέση με όσα παρακολουθήσαμε στο Καραΐσκάκη, η μάχη με την Άντερλεχτ θα είναι το... κάτι άλλο! Όσο για το 90λεπτο με την ομάδα της Τρίπολης; Οι αλλαγές έπαιξαν και πάλι τον ρόλο τους για τον Ολυμπιακό. Του βγαίνει του Μίτσελ συνέχεια, έγινε συνήθεια πλέον να έρχονται οι αναπληρωματικοί και να "αλλάζουν" την ιστορία! Εδώ που τα λέμε, έχει και το ρόστερ ο Ολυμπιακός για να τα κάνει όλα αυτά...

Την υπεροχή την είχε ο πρωταθλητής, αλλά αυτό ήταν το φυσιολογικό. Δηλαδή τι θα περιμέναμε; Να κάνει παιχνίδι ο Αστέρας; Οι Αρκάδες βέβαια στήθηκαν έξυπνα και παρά τις απουσίες τους, μπόρεσαν να "καταναλώσουν" χρόνο υπέρ τους, να "φάνε" το ημιχρονάκι για πλάκα και πάνω απ’ όλα να μην αφήσουν τους νταμπλούχους να μπουν στην περιοχή. Με σουτ προσπάθησε ο Τσόρι και δυο φορές στο 20λεπτο "χτύπησε την πόρτα" του Ερνάντες δίχως αποτέλεσμα! Ο Φουστέρ στη μια πλευρά, ο Κάμπελ στην άλλη ο Τσόρι ανάμεσά τους και πίσω από τον Στσέποβιτς. Με τον Μασάντο και τον Σάμαρη "κόφτες"! Ο Τόρες (από το 46’ ο Παπάζογλου) και ο Χολέμπας στις πλευρές της άμυνας, ο Παπαδόπουλος με τον Σιόβα τα δυο στόπερ.

Η στρατηγική του Μίτσελ αναμενόμενη, μικρές πάσες, παιχνίδι της υπομονής, αλλά ένα Αστέρας με το κλασικό του 4-1-4-1 και τον Εντό στην θέση του Σέτι, στη νευραλγική θέση του παίκτη-βιδωμένου, μπροστά από τα στόπερ. Παραστάτες του ο Ουσέρο και ο Μουνάφο, που έκαναν το αυτονόητο να κλείνουν διαγώνια ανάλογα την πλευρά που είχε μπάλα ο Ολυμπιακός. Η ομάδα της Τρίπολης, που ούτως ή άλλως διανύει περίοδο φορμαρίσματος, χωρίς τον Ντε Μπλάσις και τον Μπαράλες, είχε χάσει δυναμικότητα, αλλά δυνατότητα συνεργασιών υπήρχε. Άπλωνε το γήπεδο ο Αστέρας και αυτό ήταν ιδιαίτερα γουστόζικο, ειδικά για να ανεβάσει το επίπεδο δυσκολίας του Ολυμπιακού.

Ο Ντελγκάδο μπροστά, δεν είναι Μπαράλες, αλλά είχε την διάθεση να πιέσει. Ένας αγώνας από τακτικής πλευράς που μπορούσε εύκολα να "διαβαστεί", ακόμη και από κόσμο, που δεν επισκέπτεται συχνά το ποδοσφαιρικά γήπεδα. Η προσφιλή συνήθεια των "ερυθρόλευκων" να σκοράρουν νωρίς, δεν είχε πραγματοποιηθεί τούτη τη φορά και η αιτία ήταν, οι σωστές αλληλοκαλύψεις του Αστέρα. Βέβαια, για να δώσω και έναν... πόντο δικαιολογίας στον Ολυμπιακό, όταν αλλάζει μια ενδεκάδα και εμφανίζεται μείγμα ποδοσφαιριστών με δυσανάλογο χρόνο συμμετοχής, δεν είναι παιχνιδάκι, να οργανωθούν σωστά, άμεσα και να λειτουργήσουν όπως θέλει ο προπονητής. Ο Μίτσελ εν πρώτοις, έκανε τράμπα τα δυο ακραία χαφ, πιο πολύ για να μπερδέψει την αντίπαλη άμυνα. Ο Μασάντο συνέχιζε να είναι αυτός που "τσούλαγε" καλύτερα τη μπάλα στο χορτάρι, αλλά ως εκεί.

Έψαχνε την αναμπουμπούλα από τα στημένα ο Ολυμπιακός, αυτή ήρθε στο 48' με τον Αβραάμ να χάνει καλή ευκαιρία, αλλά ο Αστέρας, αφού γλίτωσε αυτό, κατάφερε να συγκεντρωθεί. Οι Αρκάδες πιστεύω ότι αν δημιουργούσαν υπεραριθμία στην αριστερή τους πλευρά, ίσως να έκαναν ζημιά στον χώρο φύλαξης των Παπαδόπουλου-Τόρες(Παπάζογλου). Όμως δεν το έκαναν!

Παράλληλα, η αγωνιστική απραξία του Στσέποβιτς (είχε πολλές εβδομάδες να παίξει) ήταν εμφανέστατη , δεν είναι "μηχανήματα" οι ποδοσφαιριστές να πατάς το κουμπί και να "παίρνουν μπροστά". Βάλτε και την ατυχία να εμφανίζεσαι σε μια θέση όπου κινείτο ο... άχαστος Μήτρογλου, ε, ο Σέρβος δεν ήταν για να παίξει τζόκερ, αυτή τη βραδιά! Ο Μίτσελ "έπαιξε το χαρτί" του Βάσις. Παίκτη που έχει δώσει (συνολικά) λίγα, αλλά απέναντι σε πειθαρχημένες άμυνες-σαν του Αστέρα- μπορεί με το ταλέντο του να βγάλει φάση από μόνος του. Ο Σλοβάκος έχει δικό του... ποδοσφαιρικό Θεό, αλλά ο Ολυμπιακός είχε φτάσει στο "μια ενέργεια να γίνει, ώστε να κάνουμε τη δουλειά μας"!

Τελικά ο Σλοβάκος το πήρε το πέναλτι που προήλθε από μια "τρελή" φάση. Ο Σιόβας επενέβη σε δυο...ουρανοκατέβατες μπαλιές των φιλοξενούμενων και έπειτα από διπλό κοντρόλ δικό του, μετά πιρουέτας παρακαλώ, έκανε τη "γιόμα". Η μπάλα έφτασε έξω από την περιοχή του Αστέρα. Ο Ολαϊτάν με τον Τσόρι συνεργάστηκαν, η μπάλα πήγε στον Βάις ο Ζησόπουλος το τάκλιν, πέναλτι, Τσόρι-γκόλ! Παιχνίδι τακτικής και ουσιαστικές φάσεις, ελάχιστες. Αφήστε που μετά το 1-0, άρχισαν και περιττές ανόητες κοκορομαχίες. Όπως αυτή του Χολέμπας με τον πολύ καλό Γκόιαν ή του Παπάζογλου με τον Ναβάρο. Το "κερασάκι στην τούρτα" ήταν το 2- 0, έργο Βάις! Είπαμε στην αναμπουμπούλα ο... Βάις χαίρεται. Είχε δοκάρι, "καπάκι" ένα χορευτικό και μετά από σουτ δικό του, ο Ολαϊτάν πήρε το ριμπάουντ για να σκοράρει!

Ο Ολυμπιακός, θα πρέπει να κρατήσει τους βαθμούς από την μονομαχία με τον Αστέρα, ο Μίτσελ να πει δυο-τρία πράγματα στους παίκτες του και άπαντες στον Πειραιά, να προετοιμαστούν για την αναμέτρηση με την Άντερλεχτ! Έναν αγώνα σημαντικό, αλλά και πάρα πολύ δύσκολο. Οι Βέλγοι στο Τσάμπιονς Λίγκ είναι ομάδα... αλάνας, δεν έχουν να χάσουν κάτι στο Καραϊσκάκη, θα παίξουν ελεύθερα και αυτό θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με εξυπνάδα και -κυρίως- υπομονή από έναν Ολυμπιακό, που έχει όλα τα φόντα να προκριθεί. Αρκεί να δουλέψει για αυτό!

Υ.Γ.: Όσοι είστε "πιστοί" αναγνώστες εδώ και χρόνια, γνωρίζετε ότι αποφεύγω να ασχολούμαι με την διαιτησία. Είμαστε σε μια χώρα, που όλοι γουστάρουν να λένε για τους διαιτητές, μπας και μειώσουν τον αντίπαλο. Θεωρώ ότι είναι μέρος του παιχνιδιού, επιβάλλεται να είναι κομπάρσοι και τα λάθη τους, να εξετάζονται από αυτούς που πρέπει. Πολλοί συνάδελφοι λατρεύουν να μιλάνε για τους διαιτητές. Συμπαθάτε με, αλλά η αρχή μου είναι, να μην τους δίνω σημασία, είτε δίνουν ρεσιτάλ, είτε "κρατάνε χασαπομάχαιρο". Μπορεί να είμαι λάθος, δεν απαιτώ να συμφωνήσετε, αλλά είναι η γνώμη μου. Το γράφω για τελευταία φορά, επειδή σίγουρα κάποιοι, θα ασχολούνται με το αν ο Ζησόπουλος βρήκε ή όχι τον Βάις. Όπως φυσικά έγινε και στο ΠΑΣ Γιάννινα- ΠΑΟΚ και σε τόσα άλλα ματς...