Όμως… Υπάρχει και ένα όμως βλέπετε… Κάποια στιγμή ήξερα, ότι θα έκανα και μια μπασκετική παρέμβαση. Και θεωρώ ότι αυτή η στιγμή είναι τώρα! Μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται να το συνεχίσω. Θα επιστρέψω σύντομα στο «κυνήγι» του Μπάντοβιτς , στα σχόλια για την καταστροφική σεζόν των πρώην νταμπλούχων και όλα τα σχετικά.

Σήμερα όμως, θα γράψω για το μπάσκετ. Γιατί πολύ απλά, «έμαθαν πως γα…στε, πλακώσανε και οι γύφτοι»!

Ο Ολυμπιακός πήγε στο Παρίσι και πήρε αυτό που άξιζε! Τέλος! Το ‘γραψα στο «ΦΩΣ» θα ‘ταν άδικο να αναφέρω εδώ τα ίδια. Όπως και δεν πρόκειται να γράψω, όσα θα δημοσιεύσω στην εφημερίδα μου. Αυτό που θα πω από τούτες τις αράδες, είναι το εξής: Σε μια επιτυχία, όλοι έχουν συμμετοχή.

Όλοι έχουν δικαίωμα να τρέξουν και να πάνε στην φωτογραφία. Όλοι θα σπεύσουν να πιάσουν μπροστινό τραπέζι στα μπουζούκια και όλοι, θα θέλουν να τους πάρουν συνέντευξη οι δημοσιογράφοι.

Στην αποτυχία, όλοι θα θέλουν να κρυφτούν, αλλά κανείς δεν θα γλιτώσει. Γιατί πολύ απλά, ο κόσμος έχει γνώση και κρίση. Δεν χρειάζεται να διαβάσει τον Παντελή ή τον Γιάννη ή την Μαρία ή τον Θρασύβουλο. Ξέρει ο καθένας, όποια ομάδα κι αν υποστηρίζει.

Οι Πειραιώτες έφτασαν στο τέλος του δρόμου της Ευρωλίγκας και έχασαν από την κορυφαία ομάδα της διοργάνωσης. Αγωνιστικά, δεν έδειξαν κάτι διαφορετικό, κάτι δουλεμένο και το «πλήρωσαν», όντας κομπάρσοι την Κυριακή. Θα το πλήρωναν πιο…ακριβά την Παρασκευή, αν δεν υπήρχε η απίστευτη πτήση του Τσίλντρες, προς το καλάθι της Παρτιζάν.

Αυτό που «χρεώνονται» προπονητές και παίκτες όμως, είναι, ότι πήγαν στην Γαλλία, για να μας πείσουν, ότι έχουν κατακτήσει τους τίτλους του Παναθηναϊκού, της ΤΣΣΚΑ, της Μακάμπι και της Ρεάλ μαζί! Κάτι το οποίο βέβαια, ούτε να το ονειρευτούν δεν μπορούν.

Η ταπεινότητα, ήταν άγνωστη λέξη στο κόκκινο στρατόπεδο κι όταν δεν είσαι ταπεινός, αυτός που σου αξίζει, είναι να εκτεθείς ανεπανόρθωτα. Και εκτέθηκαν! Οι μεν παίκτες περιορίστηκαν σε ρεσιτάλ αστείων αντιδράσεων, οι δε προπονητές κάθονταν και τους χάζευαν!

Ίσως να «πατούσαν» ότι στους 5.500 ανθρώπους πίσω τους, οι «ειδικοί» ήταν λίγοι. Όμως δεν χρειάζεται να ‘χεις αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο, για να διακρίνεις ότι ο Ναβάρο και ο Λόρμπεκ είναι στο Παρίσι με «γυαλισμένα» μάτια που κοιτάζουν μόνο την κούπα, ενώ οι δικοί σου παίκτες, θέλουν μόνο να μην φάνε κράξιμο.

Δεν με νοιάζει τι λένε στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού, δεν με ενδιαφέρει τι λέγεται και τι γράφεται. Ο καθένας έχει την δική του άποψη. Ο Ολυμπιακός όμως, «χτίστηκε» το καλοκαίρι για να πάρει περισσότερα από ένα κύπελλο.

Και στο Παρίσι αυτό που είδα ήταν, τον Γιαννάκη με το που λήγει το ματς να τρέχει σαν σπρίντερ να αγκαλιάσει τον Κωνσταντίνο Αγγελόπουλο και τους γιούς του και τους παίκτες της ομάδας να λένε το μακρύ τους και το κοντό τους κατά την διάρκεια των αγώνων. Εξαιρώ τον Παπαλουκά και τον Σχορτσιανίτη, που επέδειξαν επαγγελματικότατη στάση!

Όπως στο ποδόσφαιρο, έτσι και στο μπάσκετ οι μεγάλες ομάδες φαίνονται πριν ιδρώσουν τις φανέλες τους. Ο Ολυμπιακός είχε μια εξαιρετική πορεία στην Ευρωλίγκα και θα ‘χει κερδίσει τα πάντα, αν κάνει το ντάμπλ στην Ελλάδα.

Όμως απέναντί του, θα βρει μια ομάδα που έχει νόμους, κανόνες και προπονητή ο οποίος ουδέποτε δίστασε να τραβήξει γροθιά στο μαχαίρι! Ο Παναθηναϊκός δεν είναι φαβορί για το πρωτάθλημα, μόνο επειδή έχει πλεονέκτημα έδρας. Αλλά γιατί έχει συνηθίσει να διαχειρίζεται τέλεια, τόσο τον θρίαμβο, όσο και την χασούρα.

Αυτά, ελπίζω να αργήσουμε να τα ξαναπούμε για το μπάσκετ από το site. Υπάρχουν εξάλλου παιδιά, που κάνουν πολύ καλά τη δουλειά!