Στο μπάσκετ δεν θα συμβιβαστούμε
Είμαστε στο Ζάγκρεμπ ως μια πολύ καλή Εθνική ομάδα που δεν ξέρει αν μπορεί αυτό να το υποστηρίξει. Με τόσους παίκτες πρώτης γραμμής, φυσικά και μπορούμε –και πρέπει- να βλέπουμε ψηλά. Ο Παντελής Διαμαντόπουλος αναλύει.
Δεν ξέρω αν φταίει ο αέρας ή αν ευθύνονται τα φιλικά. Δεν ξέρω αν κάτι υποψιάζονται ή αν απλά έχουμε κι εμείς την τακτική μας. Πάντως, η αλήθεια είναι μια και μοναδική: Δε μπλοφάρουμε, δεν κάνουμε κόλπα. Είμαστε στο Ζάγκρεμπ ως μια πολλή καλή Εθνική ομάδα που δεν ξέρει αν μπορεί αυτό να το υποστηρίξει. Με τόσους παίκτες πρώτης γραμμής, φυσικά και μπορούμε –και πρέπει- να βλέπουμε ψηλά. Όμως, δε θα πρέπει να ξεχνάμε το πρόσφατο παρελθόν, ούτε να υποτιμάμε τους αντιπάλους μας.
Θέλετε να το δούμε και λίγο πιο ψυχρά; Γιατί όχι! Έχουμε μια δωδεκάδα, στην οποία υπάρχουν δέκα παιδιά που έχουν κατακτήσει την Ευρωλίγκα και οι δυο που δεν το έχουν πράξει, είναι ο Κουφός και ο Αντοτοκούμπο οι οποίοι πολύ απλά πήγαν απ’ ευθείας και έπαιξαν στο ΝΒΑ. Με δυο λόγια, έχουμε ένα «βάρος» σα σύνολο που ανεβαίνει στη μπασκετική ζυγαριά και της… δίνει να καταλάβει. Αυτοί οι ίδιοι παίκτες όμως, τα τελευταία χρόνια δεν έχουν πετύχει κάτι με την εθνική. Δεν έχουν κερδίσει κάτι.
Κατακτήσαμε το Ευρωμπάσκετ πριν μια δεκαετία στο Βελιγράδι. «Καπάκι» πήγαμε στην Ιαπωνία και βγήκαμε δεύτεροι. Μετά; Τέταρτοι το 2007, πέμπτοι στους Ολυμπιακούς στο Πεκίνο. Τρίτοι στο Ευρωμπάσκετ το ’09 και 11οι δυστυχώς στο παγκόσμιο της Τουρκίας. Έκτοι το ’11 στο Ευρωμπάσκετ, δεν πήγαμε στους Ολυμπιακούς αφού ξεφτιλιστήκαμε από τη Νιγηρία , 11οι στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας και 9οι στο περσινό Παγκόσμιο. Την ίδια εποχή λοιπόν που οι παίκτες μας, όλο τον χειμώνα «αλλάζουν τα φώτα» των αντιπάλων, μόλις φοράνε τα γαλανόλευκα, κάπου το… χάνουν.
Βαρύ το φορτίο και για τον Κατσικάρη, που πρέπει να κοουτσάρει βάσει ανάγκης ομάδας και όχι βάσει χρόνου. Μεγάλο φορτίο για τους παίκτες, αλλά φορτίο και για εμάς. Αγαπάμε αυτή την ομάδα, αλλά δε μπορείς να την καλύπτεις όταν τα «στραβώνει» όλα. Είναι όντως η αγαπημένη ομάδα των Ελλήνων. Είναι η παρέα που ανεβάζει στα ύψη το φρόνημα και κάνει όλους να αισθάνονται πως βρίσκονται σε θέση ισχύος. Όμως δεν είναι καλύτερο να περιμένουμε να το δούμε και στην πράξη;
Ομολογώ ότι έχουμε προκαλέσει δέος στον μπασκετικό κόσμο της Κροατίας που δεν είναι και μικρός. Λατρεύουν το άθλημα και το γήπεδό τους θα έχει 15 χιλιάδες ανθρώπους. Αφήστε που θα ‘χουν πολύ λαό και οι Σλοβένοι και οι Σκοπιανοί. Δε παίζει η εξέδρα. Η δική μας ομάδα πρέπει απλά να γίνει καλύτερη. Να πορευτεί με ασφάλεια και να ετοιμαστεί ουσιαστικά για τα νοκ- αουτ, επι γαλλικού εδάφους. Ο κάθε μπασκετμπολίστας της ελληνικής ομάδας δε χρειάζεται συμβουλές, ούτε καν κίνητρα. Ξέρει πολύ καλά πόσο σημαντικό είναι να διαπρέψει.
Και στην τελική, χάνουν τα καλοκαίρια τους, την ξεκούρασή τους, τις διακοπές τους, τα μπάνια τους, ώστε να ετοιμαστούν για αυτή τη γιορτή. Οπότε καταλαβαίνουν από μόνοι τους, πόσο ενωτικά πρέπει να δουλέψουν για να μη διαψεύσουν και τον Έτορε Μεσίνα που είπε «αν κάποιοι κάνουν μεγάλη έκπληξη, αυτοί θα είναι οι Έλληνες». Για πάμε λοιπόν, αν μη τι άλλο στο μπάσκετ έχουμε αποδείξει ότι δεν κάνουμε συμβιβασμούς, δε δεχόμαστε συμβουλές, δεν υπάρχει Eurogroup να μας τρομάξει, ούτε καμία συμμαχία ξένων να μας απειλήσει. Υπάρχουν εξαιρετικές ομάδες στο τουρνουά, πάμε να τις δούμε στα μάτια και ο καλύτερος θα νικήσει.