Τα μουτράκια πληρώνονται
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος εξηγεί γιατί δεν εξεπλάγη από την ήττα του Ολυμπιακού στην Κωνσταντινούπολη, εκεί όπου η Γαλατάσαραϊ πανηγύρισε για πρώτη φορά φέτος στην EuroLeague.
Όσοι διαβάζετε καθημερινά το ρεπορτάζ στο ΦΩΣ, θα γνωρίζατε τι συμβαίνει μέρα με τη μέρα στον μπασκετικό Ολυμπιακό. Έχω ξεκαθαρίσει πολλάκις, ότι τα αποδυτήρια της συγκεκριμένης ομάδας είναι τα καλύτερα στη χώρα, βάζοντας στο κάδρο όλες τις ομάδες και όλα τα αθλήματα. Ωστόσο, κάθε ομάδα είναι και οικογένεια. Η καθημερινότητα μπορεί και να αλλάξει. Μέρα με τη μέρα, εβδομάδα με τη 'βδομάδα, μήνα με το μήνα.
Τον τελευταίο καιρό, αυτό που έβγαζαν οι "ερυθρόλευκοι" δεν ήταν και τόσο αισιόδοξο. Οι νίκες, οι χαρές απέχουν λίγο, πολύ λίγο από τις ήττες. Τα ματς διαρκούν συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Αυτό που μετράει και ορίζει τη ζωή ενός συνόλου, είναι η προπόνηση. Εκεί δουλεύουν καλά, όποιος πει το αντίθετο, θα είναι ψεύτης. Τα προβλήματα που έχει ο Ολυμπιακός εσχάτως, έχουν να κάνουν με την αδυναμία ύπαρξης ισορροπίας.
Πολλοί δυσκολεύονται να δεχτούν τους ρόλους τους, άλλοι πάλι δείχνουν μουτρωμένοι και "πειραγμένοι". Για να το ξεκαθαρίσω. Τα μούτρα έχουν να κάνουν καθαρά με τον εγωισμό και το πόσο πιστεύουν στους εαυτούς τους. Δεν είναι κακά παιδιά, δε δημιουργούν προβλήματα. Θέλουν όλοι να παίζουν και να παίζουν πολύ. Όταν όμως δεν ελέγχεις τον εαυτό σου, δε θα τον βοηθήσεις τη δύσκολη ώρα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όσο πιο ήρεμος είσαι, τόσο καλύτερα θα αγωνιστείς τη δύσκολη στιγμή!
Η εικόνα της ομάδας από το νικητήριο (ακόμη και σε εκείνο) ματς στη Βιτόρια μέχρι την ήττα στην Πόλη , είναι ίδια. Μια... ευθεία γραμμή! Πολύ εύκολα γιατρεύεται. Αλλά πρέπει να το κάνουν. Γιατί οι αγώνες "τρέχουν" και δε μπορούν να περιμένουν! Πιστέψτε με το μικρότερο ζήτημα αυτή τη στιγμή είναι η βαθμολογία. Ο Ολυμπιακός χέστηκε για την κατάταξη. Αν παίξει καλά, έχει ρυθμό και οι παίκτες του αισθάνονται όμορφα, δε θα σταματήσουν πουθενά. Όμως θα πρέπει όλα αυτά να τα κάνουν!
Το μπάσκετ δε παίζεται με το ρολόι. Και οι προπονητές καλούνται να μοιράσουν ρόλους να βρουν ισορροπίες και να ξέρουν τι μπορούν να πάρουν από τον κάθε μπασκετμπολίστα.
Το απαράδεκτο του Ολυμπιακού, φρόντισε ο ίδιος να το εμφανίσει με το πρώτο κιόλας rotation από τον πάγκο. Δε θέλω να πω ότι ο Σφαιρόπουλος ήταν υπεύθυνος για αυτό που έγινε. Ωστόσο αυτή η… μοίρα των προπονητών είναι τέτοια που όλα όσα συμβούν σε ένα ματς "σημαδεύουν" τις αποφάσεις. Ο Έλληνας τεχνικός δεν έκανε κάτι που δε συνηθίζει. Με τη διαφορά στους 14, προχώρησε στις αλλαγές. Εδώ τις κάνει όταν τα ματς είναι στον πόντο, γιατί λοιπόν να μην το έκανε και τώρα;
Οι παίκτες όμως ήρθαν από τον πάγκο, πραγματικά ούτε επίτηδες να το έκαναν δε μπόρεσαν να σταθούν μέσα στο γήπεδο. Και μιλάμε για παιδιά που έχουν αξιώσεις δικαιολογημένα, που αξίζει να παίζουν και να ‘χουν σοβαρό χρόνο συμμετοχής. Ο Ολυμπιακός έδειχνε κυρίαρχος. Ήλεγχε τα πάντα. Και ξαφνικά, δέχθηκε ένα τρομερό 19- 0! Άκρως εξευτελιστικό και να με συμπαθάτε, να είσαι ο Ολυμπιακός και να τρως 19- 0 από τη Γαλατά. Οι Τούρκοι σκόραραν περισσότερο με την ψυχολογία και με την έδρα, παρά με το πλάνο τους.
Η ζημιά είχε γίνει. Μόνος του ο Ολυμπιακός είχε σηκώσει από το έδαφος την πεσμένη κάτω αντίπαλό του, μόνος του ο Ολυμπιακός είχε ξαναβάλει στο ματς τους φωνακλάδες οπαδούς, μόνος του ο Ολυμπιακός τα ‘χε κάνει… σαλάτα. Η ισορροπία χαμένη, οι συνεργασίες άθλιες και το - 12 ήταν τραγικό. Πάλι καλά που ήρθε ένα σερί 8- 0 και κάπως πήγε να ισιώσει το πράγμα.
Μόνο ο Μάντζαρης ήταν "μέσα" στο παιχνίδι, από το πρώτο δευτερόλεπτο της συμμετοχής του, ως το τελευταίο. Ο Μπιρτς έχασε στο πρώτο μέρος τον ρυθμό του, όταν αντικαταστάθηκε από τον Γιάνγκ που μπήκε και για άλλο ένα ματς "αμόλησε αετό". Και πόσο να αντέχει ο Καναδός; Στην τελευταία περίοδο για να πάρει δυο αναπνοές μπήκε ο Μιλουτίνοβ! Θα πρέπει να αποφασίσουν στον Ολυμπιακό, τι θέλουν επιτέλους και τι θα γίνει με τη θέση του σέντερ!
Τρεις ψηλοί και να αποδίδει -σούπερ- μόνο ο ένας, ο οποίος έπαιζε στην Ουσάκ! Τι να ζητήσεις από ‘κει και πέρα; Και για να επανέλθω σε όσα σας έγραψα στην αρχή, ποιοι διέπρεψαν στο Αμπντί Ιπεκτσί; Ο πάντα ήρεμος Πρίντεζης, άσχετα αν στο τέλος "έφαγε" τάπα (και τι έγινε;), ο Λοτζέσκι που είχε κι αυτός στραβομουτσουνιάσει στο ματς με την ΤΣΣΚΑ, αλλά το διαχειρίστηκε μόνος του σωστά και ο Μάντζαρης, που είναι τέρας ψυχραιμίας και έχει ακούσει τόσα και τόσα.
Ο Χάκετ χάλια εδώ και καιρό. Ο Γκριν πολύ κακός, θύμισε τον παίκτη που είδαμε κόντρα στη Ρεάλ. Ο Παπανικολάου δεν έβγαζε αυτά που ήθελε, αν και ο ίδιος είναι σε ανοδική πορεία. Ελάχιστα έπαιξαν κάποιοι, άλλοι γιατί δεν έβγαινε στον προπονητή, άλλοι γιατί δε γινόταν να αγωνιστούν περισσότερο. Οι προβληματισμοί θα συνεχιστούν, οι απορίες σας το ίδιο. Ο δρόμος είναι μακρύς όμως. Και μόλις οι παίκτες του Ολυμπιακού ηρεμήσουν ξανά και αφήσουν στην άκρη το πόσο αξίζει να παίζει ο καθένας(γιατί σίγουρα όλοι αξίζουν περισσότερο απ’ όσο παίζουν, αλλά αυτή είναι η μαγκιά της ομάδας), θα φτάσουν ξανά στα… υψηλά επίπεδα απόδοσης.
Μέχρι τότε, ο Σφαιρόπουλος θα πρέπει να αποφασίσει τι θα γίνει με τους σέντερ, γιατί δεν αντέχεται να βλέπουμε κάθε φορά το ίδιο πράγμα. Και το κακό για την ομάδα είναι, ότι πλέον το ξέρουν και οι αντίπαλοι. Δε γίνεται στα ματς της Α1, να μη μπορούν να "καθαρίσουν" έναν αντίπαλο, δε γίνεται στην Ευρωλίγκα να εμμένει ο κόουτς σε ένα hedge out που καταστρέφει την άμυνά του. Οι Τούρκοι πυροβολούσαν από παντού.
Κι όταν δε σούταραν εκμεταλλεύονταν το μις ματς, πέρναγαν τη μπάλα κοντά στο καλάθι και κέρδιζαν φάουλ Όμως αφήστε τα αυτά. Όσα και να σας πουν για το μπάσκετ, πιστέψτε με δεν έχουν σημασία. Ο Ολυμπιακός χρειάζεται ηρεμία και να καταλάβουν όλοι, πως αν δεν κερδίζει η ομάδα, χάνουν άπαντες, είτε παίξουν 40 λεπτά, είτε 10 δευτερόλεπτα…
Διαβάστε ακόμα: