Τάκη, τι φοβήθηκες;
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τον αδικαιολόγητα διστακτικό Ολυμπιακό στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, τις αλλαγές του Λεμονή, τον Φορτούνη και τον Παπαπέτρου.
Η νίκη επί του ΠΑΟΚ ήταν ο καλύτερος οδηγός για τον Ολυμπιακό, ώστε να αποφύγει πράγματα αυτή τη φορά ο ίδιος ως φιλοξενούμενος. Να δείξει στον Λουτσέσκου πώς παίζουν οι ομάδες που δε κωλώνουν. Όμως δε το έπραξε. Τιμωρήθηκαν οι Πειραιώτες. Φωνάζουν για ένα πέναλτι, αλλά δε θα πρέπει να αφήσουν στην άκρη τη διστακτική τους εικόνα, μέχρι να γίνουν οι αλλαγές. Ο Ολυμπιακός ποτέ δε φοβόταν και ο Λεμονής το ξέρει καλά.
Ο ίδιος άλλωστε έχει πάρει αποτελέσματα με πιο δύσκολες συνθήκες. Και τελικά τι είδαμε; Μια ομάδα που για 70 λεπτά στηριζόταν σε έναν παίκτη για να απειλήσει! Τον Φορτούνη. Αυτός κατέβαζε, αυτός ντρίμπλαρε, αυτός κουβάλαγε, αυτός άλλαζε παιχνίδι, αυτός , αυτός, αυτός. Όμως στον παγκόσμιο αθλητισμό πλέον, ο μοναδικός που μπορεί να κερδίσει μόνος του, είναι ο Λεμπρόν Τζέιμς. Κανείς άλλος. Για αυτό και είναι «βασιλιάς». Ο Κώστα χρειαζόταν υποστήριξη. Και την απέκτησε με καθυστέρηση. Αυτή είναι η αλήθεια. Ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίστηκε ως θηρίο, αλλά δεν είναι. Μια ομάδα που πολεμάει τα προβλήματά της είναι, με καλό προπονητή και είχε έξτρα όπλο την έδρα.
Ο Ολυμπιακός έχει μεγάλη ευθύνη για την ήττα του. Και δε το γράφω για να μειώσω τους νικητές. Από τη στιγμή που κερδίζεις, όπως και να το κάνεις, μαγκιά σου. Εσύ που έχασες όμως, πρέπει να κάνεις και την αυτοκριτική σου. Ένα σύνολο που έπρεπε πρώτα να φάει γκολ, για να δούμε τη δυναμική του. Μέχρι εκείνο το σημείο, πάντα δεύτεροι στη μπάλα, πάντα ένα κλικ πιο κάτω. Ναι, αν το ματς ήταν στο Καραϊσκάκη, ίσως να ήταν μια εύκολη νίκη του Ολυμπιακού. Αλλά αυτό δεν είναι καν συζήτηση. Στο λιμάνι πρέπει να βγουν πιο σοφοί από αυτή την ήττα. Τίποτα δεν έχει τελειώσει…
Ο Παναθηναϊκός από το πρώτο δευτερόλεπτο πήγε να κάνει το αναμενόμενο και το αντίθετο από αυτό που έπραξε ο ΠΑΟΚ. Ανέβασε τις γραμμές και έδειξε την διάθεση να έχει αυτό της μπάλα και όχι ο Ολυμπιακός. Ο Ουζουνίδης βέβαια δεν είναι Λουτσέσκου και μπορεί στον μετρητή ποδοσφαιρικής ποιότητας οι «πράσινοι» να μη φτάνουν ούτε το μισό (σε σύνολο) των Θεσσαλονικέων, όμως στο ποδόσφαιρο, παίζουν ρόλο και η διάθεση και η πίστη και το πλάνο. Συν βέβαια την έδρα, μιας και ο ΠΑΟ έπαιζε μπροστά στον δικό του κόσμο. Η πίεση ψηλά λοιπόν, ήταν από την… πράσινη πλευρά με την βροχή να πέφτει αβέρτα και να υποχρεώνει τους ποδοσφαιριστές να διώχνουν αρκετές φορές άρον- άρον για να αποφύγουν κάποια γκέλα. Το ξεψυχισμένο σουτ του Χίλιεμαρκ (λάθος γωνία και τζούφιο) ήταν το «χτύπημα του κουδουνιού» για την κόκκινη άμυνα. Μπήκαν με ρυθμό και οι δυο, έδειχναν ότι δε θα κωλώσουν ακόμη και να ρισκάρουν. Σιγά- σιγά λοιπόν, οι «ερυθρόλευκοι» έβλεπαν το μικρό οικοπεδάκι που τους άφηνε το δίδυμο Κουρμπέλη- Σιλά. Ο Οφόε και ο Φορτούνης δεν είπαν «όχι» στο να το εκμεταλλευτούν.
Ο Ουζουνίδης το κατάλαβε γρήγορα, έβαλε φωνές και οι «πράσινοι» αναγκάστηκαν να κάνουν πίσω βήματα. Αυτομάτως λοιπόν, μετά το πρώτο τέταρτο, άρχισαν και οι επισκέψεις της ομάδας του λιμανιού στο «πράσινο» μισό του γηπέδου. Είχαν υπομονή οι παίκτες του Λεμονή, έγιναν επικίνδυνοι από αριστερά με Ανδρούτσο και Κούτρη να συνεργάζονται έξυπνα, κάποιες μεγάλες μπάλες πέρασαν, αλλά η δουλειά δεν ολοκληρώθηκε. Παράλληλα, οφείλω να γράψω ότι το «τριφύλλι» κέρδισε αρκετές κεφαλιές μέσα στην περιοχή των πρωταθλητών, κάτι μη αναμενόμενο και σαφώς επικίνδυνο για τον Προτό. Ο Ολυμπιακός στα… ψηλά, είναι πάρα πολύ καλός και στο πρώτο μέρος του ντέρμπι είχε ζητήματα. Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δε μειώνει την ολοφάνερη (επιτέλους) δημιουργία ενός αρκετά καλού κεντρικού αμυντικού δίδυμου. Ο Λεμονής καλά κάνει και στηρίζει Σισέ. Ο Ένχελς είναι παίκτης επιπέδου, δε θα καθίσω καν να κουραστώ να το αναλύσω. Ξέρουν αυτοί που «τον έχουν βάλει στο μάτι» για το μέλλον. Δεν είναι κορόιδα οι Άγγλοι και εμείς εδώ οι έξυπνοι.
Ο Ολυμπιακός όμως, όπως έγραψα και πιο πάνω, αδυνατούσε να κρατήσει μπάλα και αυτό ήταν το καλύτερο νέο για τους γηπεδούχους. Αν δίνεις συνέχεια τη μπάλα στον αντίπαλό σου, πολλαπλασιάζεις και τον κίνδυνο να «την πάθεις». Ο Ρομαό σε καθαρό ρόλο «τρέχα και κόβε». Ο Οφόε και ο Φορτούνης δεν ήταν εύκολο να μαζέψουν μπάλα και την ίδια στιγμή, δεν υπήρχε η παραμικρή απειλή από το πλάι. Και όχι μόνο δε μπορούσαν να… φτιάξουν συνθήκες απειλής, ήρθε και το γκολ του Βιγιαφάνες να καταρρίψει και τον μύθο «δε μαρκάρει ο Καρσελά». Ο Αργεντίνος έκανε… παρέλαση από δεξιά στο γήπεδο, η μπάλα παίχτηκε αριστερά, σωστά ο Κούτρης έκλεισε να γίνει στόπερ (στη μετατόπιση των συμπαικτών του), όμως οι «ερυθρόλευκοι» (στόπερ και κεντρικά χαφ) άφησαν τον Μολίνς να «σπάσει» μπάλα, τον Λούντ να κάνει ανετότατος κίνηση και ο Ανδρούτσος αναζητείται στη φάση, όπου θα έπρεπε να ‘χε γυρίσει και να καλύψει. Έτσι είναι η μπάλα. Μια στιγμή, μπορεί να σε «κρεμάσει». Και ο Λεμονής περίμενε να φάει γκολ για να βάλει τον Καρσελά, έναν παίκτη που κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να ξεκινήσει.
Όλη την εβδομάδα το λέγαμε στον sport24 radio. Βάλτον, έστω και για να βρεθεί προ των ευθυνών του, αφού μέχρι τώρα ο Μαρονικός δεν είχε δείξει κάτι αξιόλογο. Όταν φοβάσαι και καλά κάνεις τον Μάτος και τον Λέοβατς, ε δε μπορείς να κάνεις το ίδιο με τους «πράσινους» πλάγιους. Με όλο το σεβασμό. Έχεις τον Κουλιμπαλί και τον κάνεις μάγκα να βγάζει εύκολο απόγευμα. Βάλε από την αρχή τους παίκτες που μπορούν να σκορπίσουν πανικό. Απλό είναι! Τι φοβάσαι; Μη φας γκολ; Ε, το έφαγες κι έτσι. Η δεύτερη κίνηση από τον κόκκινο πάγκο, ήταν ο Ανσαριφάρντ με αυτόματη τροποποίηση συστήματος. Η ομάδα συνέχιζε να στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στον Φορτούνη και τις εμπνεύσεις του, οπότε ένα μικρό ρίσκο δε ήταν και απαραιτήτως άσχημο να παρθεί από τη στιγμή που είσαι και πίσω στο σκορ. Ο Κώστας έγινε και αριστερό χαφ, αφού για κάποια λεπτά πριν το έπραττε ο Ιρανός.
Ο Οφόε έβγαζε νεύρα (κάποιοι παίκτες της ομάδας θα πρέπει όταν είναι πίσω στο σκορ να παίζουν για να «γυρίσουν» το ματς και να μη μανουριάζουν ό,τι και να τους κάνουν) και έτσι βρέθηκε κι αυτός εκτός για να παίξει ο Ζιλέ. Δυο ευκαιρίες σε ένα λεπτό είχε ο Ανσαριφάρντ (από τα πόδια του Φορτούνη φυσικά). Έγραψα λίγο αναλυτικά τις… εισόδους των τριών παικτών του πάγκου, γιατί πολύ απλά έκαναν καλύτερη την ομάδα τους. Με ηρεμία λοιπόν πλέον, ο Λεμονής ίσως να κατάλαβε ότι φοβήθηκε και λίγο παραπάνω τον Παναθηναϊκό. Μια ομάδα με προβλήματα που τις έδωσε δικαιώματα ο τρόπος με τον οποίο είδαμε τον Ολυμπιακό. Στην τελική, ο Φορτούνης δε φοβόταν και φάνηκε. Όπως φάνηκε και η απειλή του Ολυμπιακού, όταν απέκτησε στην ενδεκάδα παίκτες έτοιμους να βλάψουν τον Βλαχοδήμο. Στο τελευταίο 15λεπτο, θα μπορούσαν εύκολα να ισοφαρίσουν οι πρωταθλητές. Είτε με το πέναλτι αν δινόταν, είτε με τις φάσεις που τους «κάθισαν». Όμως, το σχήμα ήταν διστακτικό. Και δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Την Τρίτη είναι το ματς με τη Μπαρτσελόνα, όχι το Σάββατο! Τα λέμε μετά την αναμέτρηση με τους Καταλανούς…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: