Ήταν από τα παιχνίδια, που εύκολα το… διαβάζεις. Και αυτό το «εύκολα» το έκαναν και οι δυο ομάδες! Η καθεμιά με την δική της συμπεριφορά. Ο Ολυμπιακός έχασε, αλλά πολέμησε. Και θα πρέπει ο κόσμος του να το αναγνωρίσει. Ο Ολυμπιακός που θα συνεχίσει στο Γιουρόπα Λίγκ και ίσως εκεί, να ‘χει όμορφα βράδια για τον κόσμο του. Μπορεί να έχει!

Ίσως να ‘ναι και καλύτερα αυτά τα διπλά ματς, μακριά από την διαδικασία των ομίλων. Να ταιριάζει περισσότερο στους νταμπλούχους Ελλάδας. Καμία μεγάλη ομάδα δεν «πεθαίνει» με έναν αποκλεισμό στους ομίλους του Τσάμπιονς Λίγκ.

Και για να τα πάρουμε και με την σειρά τα πράγματα:

«Θα πέσει φωτιά να μας κάψει» αν πούμε πως ο Ολυμπιακός δεν μπήκε καλά στο παιχνίδι. Για άλλη μια φορά σε Τσάμπιονς Λίγκ, οι νταμπλούχοι ήταν πολύ καλά διαβασμένοι. Ο Ζαρντίμ έπραξε σωστά, με μια τακτική ίδια σχεδόν με αυτή του αγώνα στο Καραϊσκάκη, μόνο που τότε γκρίνιαζαν πολλοί(κι εγώ πρώτος), αφού το ματς ήταν εντός έδρας και μπροστά στον πύρινο κόσμο της ομάδας. Μακριά όμως από το λιμάνι και στο αφιλόξενο-και πανέμορφο- γήπεδο της Σάλκε, ο Ολυμπιακός ήταν όπως έπρεπε στο 45λεπτο. Οι γραμμές κοντά. Κλειστοί οι διάδρομοι και έβρισκαν χώρους οι γηπεδούχοι, μόνο αν γινόταν λάθος. Καλές αλληλοκαλύψεις, λειτουργία εξαιρετική στα άκρα όσον αφορά επαναλαμβάνω το ανασταλτικό σκέλος. Είχαν φτάσει σε σημείο να… τρακάρουν οι Γερμανοί. Τα ακραία χαφ έκλειναν μέσα και έπεφταν στους συμπαίκτες τους. Πολύ πιο εύκολο το κόκκινο μαρκάρισμα. Η δύναμη του Ολυμπιακού, τα στημένα, δημιούργησαν κάποιες καταστάσεις και ίσως να γινόταν μεγαλύτερο κακό στην γερμανική άμυνα, αν μπορούσε κάποιος «ερυθρόλευκος» να γλυκάνει μια φάση.

Μόνο αδιάφορο δεν είναι το ματς με Άρσεναλ!

Ας μην είμαστε όμως υπερβολικοί...

Η ομάδα μπήκε για να μην δεχθεί γκολ και το κατάφερε πολύ έξυπνα, πολύ ήρεμα. Και να σας πω και κάτι, επειδή ακούστηκε πολύ στην μετάδοση ότι η ομάδα κινδύνευσε από τα σουτ της Σάλκε. Μα όταν τους φτάνεις στο σημείο να αρχίζουν να σουτάρουν, τότε σημαίνει ότι τους άγχωσες, τους έφραξες και δεν έχουν άλλη λύση! Ε μπάλα είναι, τι να κάνουμε; Αν δεν σουτάρει και μια ομάδα, θα φύγει από το γήπεδο…

Κι όμως ένα τέτοιο αναθεματισμένο σουτ, έμελλε να γράψει την ιστορία της αναμέτρησης. Και μπήκε και σε χρονικό σημείο που θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να ‘χε… κηδέψει τους αντιπάλους του. Κακά τα ψέματα, με το που πάτησαν χορτάρι ο Φουστέρ και ο Τζιμπούρ, ανέβηκε ένα επίπεδο η ομάδα. Ο Αλγερινός μπορούσε πολύ καλύτερα από τον Μήτρογλου να κρατήσει μπάλα και να κυνηγήσει φάσεις, όπως και ο Φουστέρ να πιέσει. Και εκεί, που πήγε να αλλάξει το μομέντουμ, ήρθε το γκολ. Και τέλος…

Μαρινάκης: "Ψηλά το κεφάλι. Έχουμε ΠΑΟΚ και Europa League"

Επί της ουσίας...

...ο Ολυμπιακός ήταν εξαιρετικά στημένος, όσον αφορά στον ανασταλτικό του τομέα. Βάζω άριστα στον Ζαρντίμ και το εξήγησα πιο πάνω. Μηδέν βάζω σε αρκετούς παίκτες, όσον αφορά στο κράτημα τη μπάλα. Σε τέτοιο επίπεδο, πήγαινε και κράτα μπάλα. Οι αμυντικοί πόσο να αντέξουν; Με πρώτο τον Μανωλά, η τετράδα ήταν συγκλόνιστική. Σιόβας, Χολέμπας, Τοροσίδης, στηρίχθηκαν και από τους άλλους, αλλά άντεχαν όλες τις… ποδοσφαιρικές γροθιές που δέχονταν. Όταν πιέζεσαι λοιπόν, είναι νόμος: Ο επιθετικός λίγο να κρατήσει, τα χαφ ακόμη περισσότερο. Τίποτα! Δεν θα μπω στην διαδικασία ποιότητας και προσώπων. Όλα είναι σχετικά. Στον ρυθμό των γερμανών και την πίεσή τους δεν υπήρξε «απάντηση». Ναι αλλά όταν αμύνεσαι συνέχεια, κάποια στιγμή θα φας γκολ, έστω κι από… καραβολίδα που λέγαμε όταν παίζαμε στον δρόμο της γειτονιάς μας.

Προσωπικά με πείραξε που δεν κράτησαν μπάλα, που δεν έδωσαν ανάσες. Κι αν ο Μοντέστο με τον Μανιάτη είναι για να κόβουν, ο Γκρέκο(που είναι και Ιταλός και τον έχω στην κορυφή), ο Μασάντο(καλά αυτός στο φετινό Τσάμπιονς Λίγκ άστα…), ο Αμπντούν , ακόμη κι ο Μήτρογλου θα έπρεπε να λειτουργήσουν διαφορετικά. Λίγο κράτημα, κανά φάουλ, όλα αυτά παίζουν μεγάλο ρόλο. Δεν ξέρω, ίσως πείτε ότι καλό θα ‘ταν να έμπαινε νωρίτερα ο Ιμπαγάσα. Όλα όμως σχετικά είναι… Η περιπέτεια συνεχίζεται! Γιουρόπα τώρα…

ΥΓ. Θεωρώ ότι αν κυλούσε αλλιώς εκείνο το κωλοπαίχνιδο με τους Γερμανούς στο Καραϊσκάκη, αν ο Ζαρντίμ ήταν πιο άνετος, αν η ομάδα δεν δίσταζε, αν είχαν δυο- τρία ματσάκια μαζί να συνηθίσουν, αν δεν έχανε τέλος πάντων, όλα τώρα θα ‘ταν αλλιώς. Με τα «αν» όμως δεν παίζεται η μπαλίτσα.