Ο dj στο γήπεδο Καραϊσκάκη, αποφάσισε να αλλάξει πρόγραμμα. Δίχως να το ξέρει, έστειλε το… μήνυμα. Ο Ολυμπιακός πήρε μια τεράστια νίκη για λόγους που θα διαβάσετε πιο κάτω. Πριν αρχίσει ο αγώνας λοιπόν, στα μεγάφωνα πρώτα μπήκε το Trooper των Iron Maiden ( το σήμα του «10 του κακού» στον sport24 radio). Το trooper, «ο ιππέας» δηλαδή, ξεκινάει με τα εξής: «Θα πάρεις τη ζωή μου αλλά θα πάρω και εγώ τη δική σου! Θα πυροβολήσεις με το μουσκέτο σου αλλά θα σε θερίσω! Γι’ αυτό όταν περιμένεις για την επόμενη επίθεση, καλύτερα να αμυνθείς, δεν υπάρχει γυρισμός!»

Τα προβλήματα αρκετά. Οι τραυματισμοί άρχισαν να συναγωνίζονται αυτούς της ομάδας μπάσκετ. Ο αντίπαλος πρωτοπόρος. Με όρεξη, με δηλώσεις, με ανοιχτή προπόνηση και με ένα ρόστερ γεμάτο ποιοτικούς ποδοσφαιριστές. Πραγματικά ο ΠΑΟΚ διαθέτει παίκτες πολύ καλούς. Όμως… Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο όμως: Στο ποδόσφαιρο πρέπει να κερδίζει αυτός που παίζει για να κερδίσει και όχι αυτός που αγωνίζεται για να μη χάσει. Η ομάδα του Πειραιά, με πολύ νεαρόκοσμο, δεν είχε περιθώρια.

Μπήκαν μπροστά στον κόσμο τους και ήξεραν ότι η μάχη αυτή θα ‘πρεπε να ‘χει έναν κερδισμένο. Εύκολο; Δύσκολο; Δεν έχει σημασία. Ο Ολυμπιακός αναγκαζόταν να βρεθεί ενώπιον των δικών του ευθυνών. Για όλα όσα σας έγραψα μόλις. Το ποδόσφαιρο το αγαπάνε οι περισσότεροι στον κόσμο, γιατί κρύβει και το απροσδόκητο. Όμως είναι και άθλημα που θα σου χαρίσει τη «μια στιγμή» αν αποδείξεις ότι την αξίζεις. Ένα γκολ με τον τετρακέφαλο πέτυχαν οι «ερυθρόλευκοι», αλλά το άξιζαν. Γιατί πολύ απλά, αυτοί το επεδίωξαν. Ο ΠΑΟΚ θυμήθηκε να περάσει το κέντρο, όταν πρώτα «έφαγε» γκολ. Ή για να το γράψω πιο σωστά και στο πρώτο ημίχρονο πέρναγε το κέντρο, αλλά μόνο αν έκανε λάθος ο Ολυμπιακός. Τέλος πάντων…

Δε ξέρω πόσοι το περιμένατε να πάει έτσι το ματσάκι στο ξεκίνημα, αλλά δε συμφωνώ με όσους έλεγαν ότι φοβόταν ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη. Έχω άλλη άποψη: Ο Ολυμπιακός μπήκε για να πιέσει ψηλά. Και το έκανε σωστά. Όλα άρχιζαν από το ντουέτο Οφόε- Ρομαό. Ναι αυτοί. Είχαν σχηματίσει «τείχος» και έδιναν όλες τις διαγώνιες καλύψεις. Οι πλάγιοι ψηλά, ο Ανσαριφάρντ πέρα- δώθε και ο Φορτούνης ορεξάτος. Ο Ολυμπιακός κέρδισε πολλές πρώτες και δεύτερες μπάλες. Δεν έβαλε γκολ γιατί απλά, πλην του Φορτούνη, η έξτρα ποιότητα δεν υπήρχε και σαφέστατα το αμυντικό τρανζίσιον του ΠΑΟΚ λειτούργησε άψογα. Σα… δαιμονισμένοι γύρισαν στην απίστευτη ξυραφιά του Φορτούνη προς τον Κούτρη και πρόλαβαν τον αριστερό μπακ των πρωταθλητών.

Τι είχε αποφασίσει να κάνει ο «δικέφαλος»; Σύστημα Λουτσέσκου. Πίσω, περιμένουμε, ποδόσφαιρο είναι, ένα λάθος θα γίνει. Και ναι, τρεις φορές χάθηκε η μπάλα από τους Πειραιώτες και οι Θεσσαλονικείς πάτησαν περιοχή, αλλά δε συνεργάστηκαν στο φινάλε. Ο κόσμος του Ολυμπιακού έβλεπε την ομάδα του να είναι καλύτερη, αλλά να μη σκοράρει. Ο Κούτρης με τον Ανδρούτσο, μπορεί να μην είναι Γεωργάτος- Τζόρτζεβιτς (ιεροσυλία συγχωρέστε με), δεν απειλούσαν σε διάρκεια, αλλά οι Μάτος- Μακ, δεν είχαν μπει ποτέ στο παιχνίδι. Αντίθετα, ο Βιεϊρίνια αρχικά κινείτο πιο εύκολα με τον Ελαμπντελαουί, αν και με τη σειρά του ο Πορτογάλος εκνευρίστηκε κι αυτός, αφού δε τον τροφοδοτούσαν όσο ο ίδιος θα ήθελε. Επαναλαμβάνω, Ρομαό και Οφόε, αθόρυβοι «πολεμιστές», ήταν παντού και απλά το ερώτημα ήταν ένα και μοναδικό. Κλασικό: Πόσο θα αντέξουν;

Κι όμως άντεξαν. Αυτοί ήταν οι πολυτιμότεροι της αναμέτρησης (συμπαθάτε με κάποιοι συνάδελφοι, αλλά ποιοι ψηφίζουν;), όπως και ο γίγαντας Σισέ που στο τελευταίο 20λεπτο, έμοιαζε με «ελικόπτερο» και έκανε δικό του, ό,τι περνούσε από τον αέρα. Ο Ολυμπιακός μπήκε από τα αποδυτήρια με την ίδια εικόνα και διάθεση. Η μαγική μπάλα του Φορτούνη (εξαιρετικός και πάλι) στο δεύτερο δοκάρι, βρήκε την κίνηση του Οφόε, αυτός γύρισμα για τον έτερο «σούπερμαν» Ρομαό, κεφαλιά, διώξιμο, Ένχελς, γκολ. Αυτό ήταν…

Θεωρώ πως ο Λεμονής δεν έπρεπε να βάλει τον Μάριν και καθυστέρησε πολύ να βάλει τον Ζντίελαρ. Ρίσκαρε. Του βγήκε. Είναι η γνώμη μου. Όμως ο ίδιος προπονητής επέλεξε το σωστό μονοπάτι, να πάρει η ομάδα του την πρωτοβουλία και παρά τα προβλήματά της , να γίνει αυτή πιεστική μέχρι να σκοράρει. Ο ΠΑΟΚ οδηγήθηκε σε δύσκολες καταστάσεις, παρότι ο Μάτος είδε μια κίτρινη αντί για… τέσσερις (και ο Σισέ φλέρταρε πάντως με τη δεύτερη). Ο «δικέφαλος» για την ποιότητα που διαθέτουν οι παίκτες του, δε θέλησε να παίξει αναλόγως. Και το «πλήρωσαν» καθισμένοι 55’ πίσω από το κέντρο και μετά ζώντας με στημένες μπάλες για να φέρουν το τόπι κοντά στον Προτό ο οποίος ήλεγχε όλες τις καταστάσεις.

Ο Ολυμπιακός κέρδισε δίκαια το ματς. Κέρδισε την κούρασή του. Κέρδισε τα εις βάρος του προγνωστικά. Κέρδισε ένα σωρό προβλήματα. Και βέβαια, θέλω να γράψω στο τέλος, ότι είναι μεγάλο πράγμα να δείχνεις ότι θέλεις τόσο πολύ έναν αγώνα, τη στιγμή που οι έξι από τους έντεκα παίκτες σου, πριν από λίγα 24ωρα, τα έδωσαν όλα στο πιο κατηφορικό γήπεδο του πλανήτη. Ο ΠΑΟΚ ήταν ξεκούραστος και είχε περάσει όμορφη εβδομάδα. Ο Ολυμπιακός μπήκε στο γήπεδό του μαγκωμένος, αλλά όταν έχεις διάθεση, πίστη, ακολουθείς το πλάνο σου και πιέζεις τόσο σωστά, τότε θα κερδίσεις εσύ. Γιατί όπως είπε ο Μπρούς Ντίκινσον στο trooper «Η σάλπιγγα ηχεί, η έφοδος αρχίζει. Αλλά σε αυτό το πεδίο της μάχης κανείς δε νικάει. Η μυρωδιά καυστικού καπνού και χνώτου των αλόγων. Καθώς βουτάμε προς τον βέβαιο θάνατο». Είναι τεράστιος ο dj στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Μόνο ο Οφόε με τον Ρομαό τον ξεπέρασαν. Τα λέμε μετά το ματς στη Λεωφόρο…