Θρύλος, ο αλύγιστος

Ήταν από τα βράδια που ένα γεμάτο Καραϊσκάκη θα ‘χε σηκωθεί στο πόδι! Το κεφάλι του Χασάν πέρα από τη μπάλα στα δίχτυα, θα ‘χε στείλει και εκατομμύρια Ολυμπιακούς στο τρελάδικο. Γιατί αν στερήθηκε κάτι η ομάδα του Πειραιά από αυτή τη ρημάδα την πανδημία είναι ο κόσμος της.

Και ξέρουν όλοι, είτε υποστηρίζουν τον Ολυμπιακό, είτε όχι , πως στις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις με γεμάτο το γήπεδό του, κάνει τον αντίπαλο και υποφέρει. Απειροελάχιστες ομάδες την έχουν βγάλει καθαρή στο Νέο Φάληρο. Να, όπως για παράδειγμα, πήγε να την βγάλει η Μαρσέιγ. Μέχρι που ήρθε η ενέργεια του Βαλμπουενά, η σέντρα του και το κεφάλι του Χασάν ο οποίος δε χρειάστηκε πολλά λεπτά συμμετοχής για να γίνει ο άνθρωπος που σημάδεψε την αναμέτρηση.

Στα ουράνια οι Ολυμπιακοί, τεράστια νίκη για την ομάδα σε βαθμολογία , ψυχολογία, αλλά και τσέπη ποδοσφαιριστών αφού ο Βαγγέλης Μαρινάκης σε μια κίνηση ψυχολογικού ντοπαρίσματος ξηγήθηκε τάζοντας ευρώ με τη σέσουλα για νίκες και προκρίσεις! Μέχρι βέβαια, να έρθει η στιγμή της απέραντης ευτυχίας, είχε προηγηθεί ένα ολόκληρο παιχνίδι. Πριν πάω σε αυτό, οφείλω να γράψω για την ουσία.

Από την πρώτη αγωνιστική ο Ολυμπιακός (με τη βοήθεια και της Σίτι), έβαλε από κάτω στην βαθμολογία την Πόρτο και την Μαρσέιγ. Δεν έχει κριθεί κάτι εννοείται, απλά όταν τσεπώσεις τρεις βαθμούς μπορείς να κάνεις και κάποιους υπολογισμούς. Όταν μάλιστα πάρεις τους βαθμούς με τον τρόπο που το έκαναν οι νταμπλούχοι Ελλάδας, ε μετά τι να πεις; Όλα μπορούν να συμβούν. Εκεί που το ματς πάει στα… κουλούρια και έρχονται αγκαζέ η ευτυχία με την ηδονή, αποκτάς κάθε δικαίωμα να ονειρεύεσαι. Κι ας έχεις πολλά να λύσεις. Κι ας μην είσαι τόσο γρήγορος για την διοργάνωση.

Ο χρόνος θα δείξει που μπορεί να φτάσει το ερυθρόλευκο βαπόρι. Από το λιμάνι πάντως σήκωσε άγκυρα και οι πρώτες θάλασσες αποδείχθηκαν καλές. Επαναλαμβάνω, εκ του αποτελέσματος και μόνο από αυτό. Κατά τα άλλα, υπήρξαν ωραία και ενδιαφέροντα ζητήματα που μπορούμε να κουβεντιάσουμε. Παρότι ο Μαρτίνς έχει παίξει με τρεις κεντρικούς αμυντικούς ακόμη και σε αχρείαστα παιχνίδια του πρωταθλήματος, από την στιγμή που ο Καμαρά δεν μπορούσε να προσφέρει, ο προπονητής του δεν πήγε με το να καλύψει την θέση, αλλά προτίμησε την οδό των πιο έτοιμων.

Έτσι, συνδυαστικά και με το ότι αν θες να διεκδικήσεις πράγματα πρέπει να πάρεις κάτι στην έδρα σου, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε με 4-2-3-1 και τον Βαλμπουενά δεκάρι. Όλα θα κρίνονταν από το αν ο Ραντζέλοβιτς με τον Μασούρα θα μπορούσαν να "τρυπήσουν" τη γαλλική άμυνα. Γιατί πολύ απλά οι Μασσαλοί ήξεραν τι είναι ο Ελ Αραμπί, γνωρίζουν καλά τον Βαλμπουενά και έπρεπε να δημιουργηθούν έξτρα προοπτικές απειλής για να τρομοκρατηθούν. Δεν έγινε αυτό. Έβγαλαν ένα εύκολο ημίχρονο, αλλά αυτό στην περίπτωση του Ολυμπιακού δεν είναι είδηση.

Οι "ερυθρόλευκοι" δεν έχουν καταφέρει ως τώρα να βλάψουν μικρομεσαίες ομάδες του πρωταθλήματος στο 45λεπτο, άρα δεν προκάλεσε σε κανέναν έκπληξη το "μια από τα ίδια" εναντίον μάλιστα της Μαρσέιγ. Ένα γύρισμα του Μασούρα στον Ελ Αραμπί δημιούργησε μια αναμπουμπούλα, αλλά ως εκεί.

Κακό ημίχρονο, αλλά τι να πεις; Πρεμιέρα ομίλων, κρύο σκηνικό και ο κάθε μονομάχος το πήγαινε στην πίεση και στο μαρκάρισμα, παρά στην ποιότητα και την δημιουργία. Στην τελική ο τρόπος που κρίθηκε ο αγώνας είναι και το μόνο που θα ‘χουμε να θυμόμαστε.

Η αλήθεια από ‘κει και πέρα είναι, ότι προσπάθησαν να διαφοροποιήσουν λίγο τη στάση τους και οι δυο, όταν ξαναβγήκαν από τα αποδυτήρια. Μάλιστα η ιστορία θα ήταν αλλιώτικη από νωρίς στο δεύτερο μέρος, αν ο Μασούρας δε γινόταν… Μανέ και έτρωγε τάπα από το VAR! Σε μια φάση βέβαια, που ο Βαλμπουενά με όλο το τέρμα δικό του, θα μπορούσε να ‘χε σημαδέψει και για την κλάση του να ‘χε βρει εύκολα πλεχτό.

Μολονότι λοιπόν ο Ολυμπιακός έγινε λίγο πιο… θορυβώδης δεν κατάφερε να πληγώσει νωρίς τον Μανταντά. Το Champions League έχει άλλο επίπεδο , έχει άλλες απαιτήσεις. Ο Μαρτίνς είναι αλήθεια πως καθυστέρησε να κάνει τις αλλαγές. Είναι από τις περιπτώσεις που έχεις ένα ματς στο 0- 0 , τακτικά δε πάνε άσχημα και απλά περιμένεις να «σκάσουν». Όλοι οι προπονητές φυλακίζονται. Ο Πορτογάλος δεν είναι ρισκαδόρος, αλλά σίγουρα έχει στον ώμο του έναν φύλακα- άγγελο που δεν τον εγκαταλείπει ποτέ.

Έβαλε τον Φορτούνη όταν δεν είχε άλλο αντοχή ο Ραντζέλοβιτς και μετά για λιγότερο από δέκα λεπτά έπαιξε και 4- 4- 2 με τον ήρωα Χασάν δίπλα στον Ελ Αραμπί και πλάγια χαφ δυο δεκάρια! Δεν είναι γρήγορη ομάδα ο Ολυμπιακός για την συγκεκριμένη διοργάνωση με αυτή την ενδεκάδα που εμφάνισε. Το αν γίνει στο μέλλον με την είσοδο και κάποιων μεταγραφών θα το δούμε. Όπως επίσης, δεν είναι σαΐτα ο Χασάν. Δεν είναι ο παίκτης που θα καλπάσει. Αλλά και τι έγινε; Του ‘ρθε η μπάλα; Έκανε την κεφαλιά όπως έπρεπε; Έγραψε; Αυτό είναι το ποδόσφαιρο.

Δεν είναι η ανακάλυψη της Αμερικής πως ο Ολυμπιακός έχει πολλά να φτιάξει. Είναι όμως και ομάδα της λεπτομέρειας, της υπομονής και αυτό που κάνει τον Ολυμπιακό αλύγιστο, είναι και η προσωπικότητα κάποιων ποδοσφαιριστών του. Περισσότερο από την Μαρσέιγ στο δεύτερο μέρος άξιζε το γκολ η ελληνική ομάδα. Και το βρήκε στις καθυστερήσεις. Όμως και αυτό είναι χαρακτηριστικό ομάδας. Άλλοι τα τρώνε στα χασομέρια και άλλοι τα βάζουν.

Ναι, το ιδανικότερο είναι να μην φτάνεις εκεί, αλλά στο Champions League, αυτή την υπέροχη διοργάνωση, δεν υπάρχουν δεδομένα και στεγανά. Ο Χασάν ήθελε να σκοράρει στη μνήμη του πατέρα του. Το έκανε. Ο Μαρτίνς με δυο φορ και δυο δεκάρια, προσπάθησε να πάρει το παιχνίδι στο τέλος. Το έκανε.

Οι παίκτες ήθελαν να πετύχουν για όλα τους τα κίνητρα. Το έκαναν. Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να δίνει βαθμούς στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Έστω σ’ αυτό το ελληνικό ποδόσφαιρο. Τα λέμε μετά το ματς του Οπόρτο…