Πόσες φορές έχω γράψει για την… σχέση Ολυμπιακού - ΤΣΣΚΑ; Πολλές ε; Μ’ αρέσει που μετά το ματς της Μόσχας, κάποιοι διαφώνησαν περί "πελάτισσας". Καλά, δε το ξαναγράφω. Αλλά εγώ προσωπικά δε ξέρω πολλές από τις λεγόμενες μεγάλες ομάδες, που θα έβρισκαν αυτόν τον Ολυμπιακό με τα τόσα βάσανα και θα υπέφεραν.

Ο Ολυμπιακός άξιζε πέρα για πέρα να κερδίσει. Να ευχαριστήσει τον κόσμο του και κυρίως όλους αυτούς που πήγαν στο ΣΕΦ και στάθηκαν δίπλα στην ομάδα. Γιατί στα δύσκολα δείχνεις την παρουσία σου και όχι όταν είναι να βγάλεις την σέλφι για να κάνεις μόστρα. Με βασικές μονάδες εκτός, με αρχηγούς λαβωμένους, με ένα σωρό προβλήματα και πάνω απ’ όλα με τα βλέμματα στο μέλλον, τα παιδιά του Πειραιά δεν άραξαν στο "τι είχαμε τι χάσαμε".

Δεν δέχθηκαν την ταμπέλα του "χαμένου από χέρι", ούτε καν του απόλυτου αουτσάιντερ. Μπήκαν στο παιχνίδι και από το πρώτο δευτερόλεπτο είπαν στην ΤΣΣΚΑ ότι και πάλι θα υποφέρει. Και πάλι θα βασανιστεί. Και πάλι θα δει τα… ραδίκια ανάποδα. Και τα είδε. Είπε σε όλους ο Ολυμπιακός "με θυμάστε; Εγώ είμαι!" και τον θυμήθηκαν όλοι!!! Με τον Κώστα Παπανικολάου να οργιάζει, να ηγείται, να καθοδηγεί και να δείχνει τον δρόμο. Με την ψυχή του, με το πάθος του, με την τρέλα και την δουλειά του.

Ο μπασκετικός Ολυμπιακός είχε πάντα αυτή την ταυτότητα. Μια ταυτότητα που η επιλογή του Μπλατ, την πέταξαν στον κάδο των αχρήστων. Ήρθαν ο Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες του να βουτήξουν μέσα στα σκουπίδια και να την βρουν ξανά. Και τώρα το παλεύει η ομάδα. Με προσθήκη μόνο τον Οκτάβιους Έλις (επιτέλους πηδάει κάποιος και διώχνει τη μπάλα πάνω από τη στεφάνη). Ήταν... προσκύνημα αυτό το ματς για όσους ξέρουν τι σημαίνει αυτή η ομάδα.

Στη μνήμη των αδικοχαμένων ανθρώπων, στην αξιοπρέπεια όσων αγωνίζονται, στη λαχτάρα όσων τους παρακολουθούν και τους στηρίζουν. Ένα προσκύνημα για όσα θα έρθουν την επόμενη σεζόν. Μετά τη Μπασκόνια, σας έγραψα ότι επιτέλους κάτι γίνεται. Επέμεινα και μετά τον διασυρμό του Κάουνας. Το επαναλαμβάνω και μετά την ΤΣΣΚΑ και σας ξαναλέω ότι θα συνεχίσουν να υπάρχουν νίκες και ήττες. Έτσι θα πάει, αλλά σημασία έχει να μην ξενερώνουν οι ίδιοι.

Πήραν τα ριμπάουντ από την "αρκούδα" και άφησαν τη δημιουργικότητά της στις 11 ασίστ. Ελάτε τώρα, ο Ολυμπιακός είχε μαγικό βράδυ και το άξιζαν όλοι τους. Την ανάγκασε την ΤΣΣΚΑ να κάνει πάρα πολλά λάθη (15!!!) στο πρώτο μέρος ο Ολυμπιακός και αυτό ήταν το βασικότερο στοιχείο που για άλλη μια φορά η "αρκούδα" αισθάνθηκε άσχημα κόντρα στον συγκεκριμένο αντίπαλο (τελείωσε με 21). Όταν πήγαν στα αποδυτήρια οι δυο ομάδες, ο Μπαρτζώκας ήταν απόλυτα ικανοποιημένος.

Ψεγάδια υπήρχαν, αλλά για βαστάτε. Για τον Ολυμπιακό μιλάμε, που φέτος δε μπορεί να ισιώσει με τίποτα και ως οργανισμός προσμένει τη λύτρωση με το τέλος της σεζόν. Παρ’ όλα αυτά λοιπόν, οι "ερυθρόλευκοι" άπλωσαν την ψυχή τους στο παρκέ αλλά επειδή αυτή δε φτάνει ποτέ και το ξέρουμε, έκαναν όλα αυτά που έπρεπε για να σταθούν με αξιοπρέπεια. Και αυτό το τελευταίο βέβαια, όπως αποδείχθηκε, ήταν περισσότερο στο μυαλό του κόσμου και των δημοσιογράφων, παρά σε αυτό των παικτών.

Γιατί οι παίκτες του Μπαρτζώκα όχι απλά γούσταραν να παιδέψουν την ΤΣΣΚΑ, κυριολεκτικά της "άλλαξαν τα φώτα" στέλνοντας τον Ιτούδη εκνευρισμένο και φορτωμένο με τεχνική ποινή στα αποδυτήρια. Μπόλικη ελευθέρια, αρκετή δόση προσωπικής δημιουργίας και αμυντική προσήλωση. Τα τρία αυτά συστατικά έφεραν έναν Ολυμπιακό ιδιαίτερα γοητευτικό και απόλυτα μαχητικό πάνω στο παρκέ. Ο Παπανικολάου αισθάνθηκε την ανάγκη να ηγηθεί και το έκανε σε υπερθετικό βαθμό.

Όσοι πήραν χρόνο, εργάστηκαν με συνέπεια και θέλετε ένα στοιχείο; Πρώτο ημίχρονο με 11 κλεψίματα!!! Δε ξέρω αν η ΤΣΣΚΑ μπήκε έχοντας υποτιμήσει τον γεμάτο προβλήματα Ολυμπιακό, αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία. Εξάλλου οι Ρώσοι, ακόμη και τους κορυφαίους του ΝΒΑ να κουβαλήσουν στο ρόστερ τους, η τελευταία ομάδα που δικαιούνται να υποτιμήσουν είναι ο Ολυμπιακός. Και σε αυτό δε διαφωνεί, ούτε ο Βατούτιν. Επαναλαμβάνω λοιπόν, ο Ολυμπιακός τους οδήγησε σε 15 λάθη σε ένα ημίχρονο κάτι που ίσως και ο ίδιος ο Μπαρτζώκας να μη το είχε φανταστεί. Αυτό που 100% δε μπορούσε να φανταστεί ο Ιτούδης, ήταν πως οι παίκτες του θα ‘χαν βάλει 2 πόντους στο πρώτο πεντάλεπτο του δευτέρου μέρους.

Και άλλους δυο στο επόμενο πεντάλεπτο. Επιμέρους σκορ περιόδου (τρίτης) 21-4 και ήταν αυτό το διάστημα ουσιαστικά, που έδωσε στους Ρώσους να καταλάβουν ότι η εκδρομή τους στην Ελλάδα θα εξελισσόταν σε εφιάλτη. Όταν ο αγώνας πήγε στην τελική του ευθεία, η ελληνική ομάδα είχε πάρει καλή διαφορά ασφαλείας. Δεν ήθελε βέβαια ο Μπαρτζώκας την παραμικρή χαλάρωση και για αυτό δεν κώλωσε να πάρει ταιμ άουτ, όταν η ΤΣΣΚΑ μείωσε στους 14! Ναι, όπως το διαβάζετε.

Και είναι λογικό. Γιατί όταν έχεις μια σταλιά ρόστερ και οι περισσότεροι από τους μάχιμους δεν έχουν εμπειρία Ευρωλίγκας κόντρα σε εκατομμυριούχους εξαιρετικούς μπασκετμπολίστες, η περίπτωση του αναπάντεχου είναι πιθανή. Και ο Γιώργος αυτά δεν ήθελε να τα ζήσει, από τη στιγμή που η ομάδα του είχε κυριαρχήσει. Η ΤΣΣΚΑ έχει παίκτες που γουστάρουν να παίρνουν μπάλες πάνω τους, να εκδηλώνουν γρήγορες επιθέσεις και να "τα βάζουν" και με τον χρόνο. Αυτός ήταν ο μόνος κίνδυνος του Ολυμπιακού, που για να προστατεύσει και το υλικό του (οι επιλογές λίγες) έπαιξε και ζώνες, έπαιξε και παθητικά, έδωσε και κάποια σουτ, γενικά πήρε και ρίσκα.

Πίεσαν οι Ρώσοι, θέλησαν να πανικοβάλουν το ΣΕΦ, αλλά την είχαν χάσει την παρτίδα από το υφάκι τους και την λάθος "ανάγνωση" του παιχνιδιού. Τι μεγάλο όμως κέρδισε αυτή η ομάδα στην ιστορία της δίχως να ρισκάρει; Η συγκεκριμένη νίκη καλοί μου φίλοι, ήταν πέρα από κάθε λογική. Ήταν μια νίκη που μόνο αυτή η ομάδα μπορεί να πάρει. Ένα αποτέλεσμα βγαλμένο από τις βραδιές αστείρευτης ευτυχίας για κάθε Ολυμπιακό. Δεν έχει να κάνει με το μπάσκετ αυτό καθ’ αυτό. Ούτε καν με τα ρεκόρ και τις βαθμολογίες. Αυτά τα ‘χουμε πει. Φέτος είναι να τελειώνει η σεζόν και να δουν τι θα κάνουν για του χρόνου. Θα ξανακερδίσει, θα ξαναχάσει. Όμως όπως το ματς της Μόσχας έτσι και αυτό και ακόμη περισσότερο, θα γραφτεί ξεχωριστά στην ιστορία του μπασκετικού Ολυμπιακού. Με συγκεκριμένες λύσεις, με πολλά προβλήματα, με σημαντικές απουσίες αλλά με μεγάλη καρδιά. Τελικά αυτή η ομάδα ακόμη και στην χειρότερη χρονιά της, μπορεί να ‘χει κρυμμένες και κάποιες όμορφες βραδιές για τους δικούς της ανθρώπους…

Photo credits: Eurokinissi