Θυμώστε τον...

Από πέρυσι ήταν δεδομένο, ότι η πιο εύκολη νίκη του Ολυμπιακού φέτος, θα ήταν με τον Πλατανιά. Αυτό γράφω και τίποτ’ άλλο. Γιατί πολύ απλά, στους Ολυμπιακούς μπορείς να κάνει διάφορα. Αν καταφέρεις να τους πιάσεις και στον ύπνο (σπάνιο), θα ‘χεις και μεγάλη τύχη. Ένα μη κάνεις. Μη τους θυμώσεις, μη τους εξαγριώσεις.

Εκεί το πρώτο πράγμα που θα κάνουν θα είναι να συσπειρωθούν όσες διαφωνίες κι αν έχουν μεταξύ τους και το δεύτερο να σε περιμένουν. Η ομάδα του Πειραιά, το πήρε πανεύκολα το τρίποντο και δεν είχε και όρεξη να συζητήσει. Μείον έξι βαθμούς ζητούσαν από αυτή, έξι γκολ ήθελε να βάλει, αλλά τελικά έκανε ένα σκόντο. Και πέρα από τον θυμό για την "υπόθεση- Πλατανιάς" από πέρυσι και το συμφέρον του ΠΑΟΚ που είχε από αυτή, οι πρωταθλητές, μπήκαν στο γήπεδο προερχόμενοι και από την καταπληκτική τους εμφάνιση κόντρα στη Μπάρτσα.

Αυτό πού το πάτε; Ε, βάλτε στην "κατσαρόλα" ότι και οι Κρητικοί φέτος, έχουν ουκ ολίγα αγωνιστικά βάσανα, ορίστε το… φαγητό της αναμέτρησης. Όσο και να ήθελα να επεκταθώ σε τεχνικά ζητήματα που στην τελική, αυτά μου αρέσουν να συζητάω μαζί σας, δεν υπάρχει κάτι να αξιολογήσουμε και να αναλύσουμε. Ένας περίπατος από τα παλιά ήταν, που τον είχαν ανάγκη ο Λεμονής με τους ποδοσφαιριστές του. Έφτασε στο σημείο η ομάδα να παίξει για μισή ώρα με Φορτούνη, Μαρίν, Μάρτινς μαζί στην ενδεκάδα. Αυτό τα λέει όλα. Και χωρίς κανένα από τα… πίτμπουλ μέσα (είχαν βγει), αφήνοντας σε ρόλο καθαρού κόφτη τον Ταχτσίδη. Πάρτι ήταν το ματς. Πολύ απλό, πολύ εύκολο… Και ο Πλατανιάς έβαλε ωραίο γκολ στο τέλος, αφού ο μισός Ολυμπιακός έβγαλε… φωτογραφία τον Ν’Σικουλού να κάνει ό,τι γουστάρει από αριστερά.

Αφήστε που ξεκίνησε με τον χειρότερο τρόπο για τον αντίπαλο, αφού μόλις μαζεύτηκαν τα ρούβλια και τα πανό, ήρθε ο… Πάρντο. Ο Σκαρντοβέλι γκέλα και ο δεξιός χαφ του Ολυμπιακού σήκωσε όρθιο το γήπεδο. Ήταν απλά η αρχή για έναν Ολυμπιακό, που δεν κινδύνεψε στιγμή, έβγαζε πάθος, είχε ρυθμό, συνεργασίες, έκανε ευκαιρίες και διπλασίασε τα τέρματά του με έξυπνη κεφαλιά του Μποτία. Ο Ταχτσίδης καθάριζε όλες τις πρώτες μπάλες, ο Μαρίν βρήκε απέναντί του παίκτες που τον σταματούσαν μόνο με φάουλ και ο Ανσαριφάρντ λίγο πιο σοβαρός να ήταν θα ‘χε βάλει ο ίδιος δυο γκολ στο 45λεπτο. Ναι, για τέτοια άνεση μιλάμε.

Από τα πλάγια δεν πήγε πολύ ο Ολυμπιακός, γιατί συν τοις άλλοις δε χρειαζόταν. Ο Πλατανιάς δεν έχει καμία ισορροπία και το εμφάνισε αυτό στο Καραϊσκάκη. Τώρα θα πείτε "μα είναι κριτήριο ο Ολυμπιακός;" Ναι είναι. Όλοι είναι. Γιατί και όταν ο Σισέ έκανε το 3- 0 φτάνοντας στον… ουρανό, οι παίκτες του Μαναρώλη, ήταν θεατές ανήμποροι καν να κινηθούν προς το μέρος του «ερυθρόλευκου» στόπερ. Γενικά στον αέρα ο Ολυμπιακός έκανε πλάκα, είτε σε διεκδικήσεις, είτε σε φάσεις για γκολ. Και βέβαια, κάθε φορά που έβρισκαν ανοιχτό γήπεδο οι Πειραιώτες, απειλούσαν όπως ήθελαν. Γενικά το ματς είχε τελειώσει από το ημίχρονο. Ή για να είμαι και πιο σωστός πριν καν αρχίσει. Θεωρώ ότι αν οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίσουν όλα τα παιχνίδια με την ίδια όρεξη και πείσμα και αν ο κόσμος σταθεί δίπλα στην ομάδα του με το ίδιο σθένος και όχι αποκλειστικά… δικάζοντάς τη, τότε το μέλλον μπορεί να είναι πολύ καλύτερο.

Πάρα πολύ καλύτερο. Για άλλη μια φορά να προσθέσω ότι μπορεί η κουβέντα για στόπερ στους πρωταθλητές να μη σταματάει ποτέ, αλλά για άλλη μια σεζόν οι κεντρικοί αμυντικοί βρίσκουν εύκολα δίχτυα. Και φέτος αυτό το στοιχείο έχει αυξηθεί γιατί και ο Ένχελς και ο Σισέ και ο Μποτία βρίσκουν δίχτυα. Τα καλύτερα όμως τα βρήκε ο Νικολάου και θα ‘χει να το θυμάται το παλικαράκι σε όλη του τη ζωή. Ο Ολυμπιακός «έκαψε» και μια αλλαγή στο ημίχρονο, αφού χτύπησε ο Μποτία, σωστά ο Λεμονής έβγαλε τον Ρομαό μετά που είχε «σκάσει» και έδωσε άλλη μια ευκαιρία στον Μάρτινς. Και έβαλε ακόμη και τον Φορτούνη που θα μπορούσε να κρατήσει έξω (είχε και ένα θέμα μικροτραυματισμού), δείγμα του ότι ως το τέλος ο Ολυμπιακός είχε σκοπό να κυνηγήσει όσο γινόταν περισσότερα γκολ.

Τελικά έβαλε άλλο ένα, και «έφαγε» κιόλας (είπαμε, έλειπαν τα πίτμπουλ και ο Πλατανιάς πάτησε περιοχή). Άπαντες θα ‘χουν τον χρόνο τους (λόγω εθνικής) να ηρεμήσουν ακόμη περισσότερο, να ετοιμαστούν ακόμη καλύτερα και να συνεχίσουν στο ίδιο μονοπάτι με την ίδια –και υψηλότερη- ένταση για να φτάσουν στον τελικό στόχο που είναι η κατάκτηση ενός πολύ ιδιαίτερου πρωταθλήματος. Και σε αυτό το τελευταίο δε διαφωνεί κανείς…

Photo credits: Eurokinissi