Τι δεν θα μάθουμε ποτέ…
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για το πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα για τις δύο πρώτες ομάδες που πέρασαν στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ και αυτά που δεν θα... γνωρίσουμε ποτέ.
Οι δυο ομάδες που πέρασαν στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λίγκ, είναι πλέον γνωστές. Σαχτάρ και Μπαρτσελόνα. Πάμε για τις επόμενες… Στον πρώτο κύκλο λοιπόν που έκλεισε τι είδαμε; Πρώτα απ’ όλα, να προκρίνονται τα φαβορί, βάσει των αποτελεσμάτων στα πρώτα ματς. Ωστόσο και στις δυο περιπτώσεις τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Κι ας τα πάρουμε με την σειρά, γιατί υπάρχουν πράγματα που δεν θα… γνωρίσουμε. Τι εννοώ;
Δεν θα μάθουμε ποτέ, ποια θα ήταν η αντίδραση των Ουκρανών σε ένα καθεστώς αγωνιστικής πίεσης. Γιατί το 3- 0, ήταν μαγική εικόνα! Η Ρομα μπήκε καλά, ο Μοντέλα, επέλεξε ένα επιθετικό σχήμα, χωρίς τον Τότι. Κράτησε τον Πιζάρο στην ενδεκάδα , έβαλε τον Μποριέλο, ξεκίνησε και τον Βούτσινιτς. Οι Ιταλοί μπήκαν πολύ πιο δυνατά. Κι όπως συμβαίνει όταν έχεις αντίπαλο ομάδα από Ουκρανία ή Ρωσία, σου βγάζει μια κόντρα και τρως γκολ. Ναι, βρέθηκε να χάνει η Ρόμα, αλλά συνέχισε.
Ώσπου ήρθε η στιγμή που «σημάδεψε» τα πάντα και «ξεβράκωσε» τους Ιταλούς. Κέρδισαν πέναλτι και αντί να επωφεληθούν, καταστράφηκαν. Απόντος του Τότι, τη μπάλα την παίρνει όποιος προλάβει. Δεν εξηγείται αλλιώς, ότι κατά το παρελθόν, έχουν σουτάρει από τη βούλα, ο Ντε Ρόσι, ο Περότα, ο Βούιτσινιτς, ο Μενέζ, ο Μποριέλο και ο Πιζάρο. Και ενώ στο Λέτσε Παρασκευή βράδυ είχε εκτελέσει ο Πιζάρο, ξαφνικά την Τρίτη πήρε τη μπάλα ο Μποριέλο! Ερασιτεχνισμοί! Χάθηκε το πέναλτι και όπως όλες οι ομάδες που σέβονται το… χάλι τους, έτσι και οι Ρωμαίοι, έπαψαν να λειτουργούν με λογική. Ο Μεξές αποβλήθηκε και μετά όλα ήταν εύκολα, για μια Σαχτάρ, που το ξαναγράφω, δεν θα μάθουμε ποτέ, πως θα έπαιζε με το 1- 1 και τους Ιταλούς φουριόζους…
Στην Βαρκελώνη, όλοι κράτησαν τη «μαγεία» της στιγμής, την πίεση της Μπάρτσα, την λατρεία της να παίζει όμορφα στα όρια του οφσάιντ και φυσικά το 19- 0 στις τελικές φάσεις. Εγώ όμως, ήθελε να μάθω αν θα πέρναγε η ισπανική ομάδα στο «11 εναντίον 11». Και ο Μουζάκα, μου το στέρησε. Φυσικά και κρύφτηκε πίσω από το γράμμα του νόμου, στον πειθαρχικό έλεγχο. Όπως θα έπρεπε να ‘χε δείξει κάρτα στον Ντάνι Άλβες ή τον Αμπιντάλ και φυσικά στον Μέσι όταν μάζεψε τη μπάλα με το χέρι.
Το πέναλτι που έδωσε ήταν λιγότερο από ένα που αρνήθηκε στο πρώτο μέρος στους Καταλανούς. Με όλα αυτά δεν με ενδιαφέρουν. Προημιτελικός Τσάμπιονς Λίγκ με την Άρσεναλ να έχει ισοφαρίσει. Άσε ρε άνθρωπε να δούμε πως θα πάει ο αγώνας. Η αποβολή του Φαν Πέρσι ήταν η εξάντληση όλης της αυστηρότητας. Όχι, ο Μουζάκα δεν «κολλήσει στον τοίχο» από κάποιον παράγοντα της ομοσπονδίας.
Εξάλλου είναι κι αυτός από τους λεγόμενους «ΟΥΕΦΑ ρέφερις», με δυο λόγια, τον αγαπάνε. Ήταν καλύτερη η Μπάρτσα, αλλά στο ποδόσφαιρο δεν περνάει πάντα ο καλύτερος. Ο Βενγκέρ, αυτή την φορά πήγε κόντρα στη φιλοσοφία του , γιατί ήθελε να προκριθεί. Αμύνθηκε και σε γενικές γραμμές το έκανε καλά. Έβαλε και το γκολ(δεν έχει σημασία πως) και μάλλον θα άντεχε. Αυτό πιστεύω. Μπορεί και όχι. Αλλά ποτέ δεν θα το μάθουμε. Ούτε αυτό….