Ο Ολυμπιακός έκανε το εννιά στα εννιά, αλλά όσοι έλεγαν πριν από τη σέντρα ότι το ματς δεν είναι εύκολο δικαιώθηκαν.

Πρώτα απ' όλα γιατί οι “ερυθρόλευκοι” είχαν σημαντικές απουσίες με κυρίαρχη αυτή του Ιμπαγάσα (καλός και άγιος ο Φετφατζίδης, σούπερ με τη μπάλα στα πόδια, το μυαλό όμως και την οξυδέρκεια του 34χρονου Αργεντίνου δεν είναι δυνατόν να την έχει ακόμη) που αποτελεί τον καταλύτη στη μεσαία γραμμή.

Ύστερα, έλειπε ο Αβραάμ Παπαδόπουλος τον οποίο ο Βαλβέρδε θέλησε να προφυλάξει εν όψει ΠΑΟΚ. Ο προπονητής του Ολυμπιακού δεν περίμενε αυτόν τον θηριώδη Νταλέ, πιστεύοντας ότι ο Ποτουρίδης έχει τα “κότσια” να τον παρακολουθήσει. Έκανε λάθος.

Έλειπε και ο Τοροσίδης, πηγή ενέργειας από τη δεξιά πλευρά (ο Γκαλίτσιος προσπάθησε, αλλά στο πρώτο ημίχρονο έδειξε να μη μπορεί όχι να βγάλει σέντρα, αλλά να εκτελέσει σωστά ένα αράουτ) και πριν καν συμπληρωθεί μισή ώρα αγώνα έβγαινε νοκ-άουτ και ο Μιραλάς. Έχοντας στον άξονα Μοδέστο και Φουστέρ η ανάπτυξη έμοιαζε και ήταν προβληματική, καθώς δεν υπήρχαν και βοήθειες από τα πλάγια. Ειδικά από την πλευρά του απομονωμένου και άνευρου Ριέρα.

Το ότι πέρασε ένα ολόκληρο ημίχρονο μέχρι να κάνει ο Ολυμπιακός κλασική ευκαιρία (στο τελείωμα του σαρανταπενταλέπτου κι αυτή από το λάθος των Σερραίων, αλλά ο Φεφτατζίδης σούταρε ψηλά άουτ) λέει πολλά για την αμηχανία του Βαλβέρδε και την απραξία των γηπεδούχων.

Αν μάλιστα ο Γεωργιάδης σημάδευε σωστά στη μεγάλη ευκαιρία του Πανσερραϊκού, είναι βέβαιο ότι τα προβλήματα του Ολυμπιακού θα άρχιζαν πολύ νωρίτερα.

Δεν το τελείωσε, δεν ήπιε θάλασσα

Ο Ολυμπιακός αντέδρασε σωστά στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου. Πίεσε ψηλά, έβγαζε από δεξιά τον Ζαϊρί, είχε ενθουσιασμό και πέτυχε αυτό που ζητούσε με το γκολ του Πάντελιτς. Φάνηκε ότι θα τελειώσει εύκολα το ματς, αλλά ο Φετφατζίδης δεν ήταν εύστοχος. Τα τελειώματά του πρέπει να τα δουλέψει περισσότερο.

Μέσα σε ένα δίλεπτο ο Πανσερραϊκός ανέτρεψε τα δεδομένα και ο Ολυμπιακός, που δεν έκανε το 2-0, βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Καθώς ο Γεωργιάδης έγραφε το 1-2, με μια έξοχη προσπάθεια εκμεταλλευόμενος το λάθος του Μπράβο και την άστοχη έξοδο του Πάρδο, οι “ερυθρόλευκοι” έμοιαζαν να βρίσκονται στο καναβάτσο.

Το ευτύχημα γι αυτούς ήταν ότι απέμενε μισή ώρα, μέχρι τη λήξη. Κι ο Βαλβέρδε, που μπορεί στο 2-2 να έκανε ένα ακόμη λάθος αποδεχόμενος την απόφαση του Ριέρα να σουτάρει αυτός το πέναλτι (άσχετα αν μπήκε γκολ η εντολή ήταν να το εκτελέσει ο Φουστέρ), τα έπαιξε όλα για όλα.

Βάζοντας τον Ρόμενταλ (αντί του Γκαλίτσιου) σε όλη τη δεξιά πλευρά, μεταφέροντας τον Ζαϊρί στον άξονα και φροντίζοντας για τον δυναμικό Νταλέ, ρίχνοντας στο παιχνίδι τον Αβραάμ Παπαδόπουλο, μπορεί να άνοιγε τους χώρους στον αντίπαλο, είχε όμως κάνει διάνα.

Η φάση του τρίτου γκολ με τη μπαλιά του Ζαϊρί, τη σέντρα του Ρόμενταλ και το εύκολο πλασέ του Πάντελιτς, ήταν η δικαίωσή του. Ο ανεβασμένος στο τελευταίο μισάωρο Ριέρα πέτυχε το ωραίο τέταρτο γκολ και ο Ολυμπιακός απέδειξε ότι ξέρει να αντιδρά και κάτω από δύσκολες, όσο και πρωτόγνωρες συνθήκες.

Χωρίς πανικό, αλλά με σύστημα

Μένουμε στην φάση του τρίτου γκολ κι ενώ το χρονόμετρο είχε ξεπεράσει τα 82 λεπτά. Συνήθως, σε αυτές τις περιπτώσεις, η ομάδα που κυνηγάει το γκολ αντιδρά σπασμωδικά. Ο Κοκότοβιτς είχε θωρακίσει την άμυνά του και με τρίτο στόπερ, αλλά ο Ολυμπιακός είχε την υπομονή να μη ...πιει θάλασσα και να μη πανικοβληθεί. Έβγαλε μια ωραία φάση και έφτασε στην επιτυχία. Φάση από την προπόνηση που ακόμη και υπό την πίεση του χρόνου (και του σκορ) βγαίνει στην εντέλεια, αν εκτελεστεί όπως πρέπει.

Τι μένει, λοιπόν; Εκτός από τους τρεις βαθμούς και την ικανοποίηση της ανατροπής, σίγουρα ο Ολυμπιακός πήρε κι ένα καλό μάθημα. Όταν σκέφτεσαι τον επόμενο αντίπαλο, μπορεί να πατήσεις τη μπανανόφλουδα με αυτόν που παίζεις.