Τι ωραίο να τρέχεις...

«Το ποδόσφαιρο δεν παίζεται με περίπατο. Θέλει τρέξιμο» λένε όλοι οι προπονητές και είναι το μοναδικό για το οποίο δε γίνεται να διαφωνήσεις μαζί τους. Ο Ολυμπιακός για πρώτη φορά φέτος, είχε στην Κέρκυρα τόσους πολλούς αριθμητικά ποδοσφαιριστές που έτρεχαν. Ο Αυλωνίτης, ο Μπουχαλάκης, ο Ντοσεβί, ο Φουστέρ, φυσικά ο Μπενίτεθ, ήταν πρόσωπα που αύξησαν την ταχύτητα της ομάδας του λιμανιού.

Συνήθως ο Μιλιβόγεβιτς (ξανά εκπληκτικός) με τον Μαζουακού και τον Ελαμπντελαουί, είναι οι παίκτες που καταναλώνουν διπλάσια χιλιόμετρα από τους συμπαίκτες τους, συν τον Μανιάτη ανασταλτικά. Τούτη τη φορά όμως, λίγα 24ωρα μετά το «ναυάγιο» στη Μαδρίτη, ο Ολυμπιακός έδειξε φρεσκάδα στο νησί των Φαιάκων. Δεν διαπραγματεύτηκε την τύχη του, πίεσε, σκόραρε, «καθάρισε» νωρίς το ματς και μπορεί να ασχολείται ήσυχα με το εγγύς μέλλον.

Ο Μίτσελ έχει λόγους να χαμογελάει περισσότερους από τους τρεις βαθμούς. Να χαμογελάει για τον Σιόβα, για τον Μπουχαλάκη και τον Φορτούνη, να χαμογελάει-σιγά το νέο- για τον Φουστέρ. Μα πάνω απ’ όλα να χαμογελάει και για τον Μπενίτεθ, αφού επιτέλους ο Ολυμπιακός είχε επιθετικό που πήγαινε, δεξιά- αριστερά, που έφτιαχνε, που μοίραζε, που διεκδικούσε. Και που έμπαινε με ταχυδύναμη στην περιοχή, χωρίς να περιμένει τη μπάλα στα πόδια. Και μην πάει το μυαλό σας μόνο στον Μήτρογλου. Έχουν και οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού τέτοιους παίκτες, άσχετα αν σκοράρουν ή όχι.

Ο Παραγουανός με το σπαθί του κερδίζει θέση, αν και για να είμαι δίκαιος στα τελειώματα είναι το 50% του καλού Μήτρογλου. Όμως έχει δικαιολογία, ότι αυτός δεν είχε ποτέ διάρκεια στην ενδεκάδα(λόγω και τραυματισμών)! Θα λύσουμε δηλαδή κάθε απορία τις επόμενες εβδομάδες, αν και ο παίκτης κάνει «μπαμ» ότι μπορεί να προσφέρει. Και μόνο το ότι βρίσκεται παντού, φτάνει για να του δώσει μπόνους.

Όσο για τη φιλοσοφία του Μίτσελ σε αυτόν τον αγώνα, ε, δε μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό ο Ολυμπιακός από το να επιτεθεί με το «καλημέρα» της αναμέτρησης. Αν γινόταν να κάνουν οι Πειραιώτες, όσα ακριβώς τους έκανε η Ατλέτικο, θα ήταν το ιδανικό. Βέβαια δε μπόρεσαν να πιέσουν τόσο πολύ τους νησιώτες, όμως απλώθηκαν καλά στο γήπεδο, ανέβασαν με ασφάλεια τις γραμμές τους και πάνω απ’ όλα, έβλαψαν την Κέρκυρα και από τις τρεις πλευρές του γηπέδου. Και από δεξιά και από αριστερά και από τον άξονα. Ο Μπουχαλάκης έτρεχε σωστά, συνεργαζόταν έξυπνα με τον Κασάμι και μπορούσαν να αλλάξουν με ευχέρεια το παιχνίδι. Πιο πίσω τους ο Μιλιβόγεβιτς που κάλυπτε μα άνεση τους Μποτία- Αυλωνίτη.

Ο Ολυμπιακός ανέβαζε μόνο όταν χρειαζόταν τα πλάγια μπακ, αφού ο Μίτσελ ζήταγε από τα πλάγια χαφ να πάρουν μέτρα με τη μπάλα. Μια- δυο φορές φώναξε στον Ντοσεβί να μη φοβάται να πάρει προσπάθειες με το τόπι στα πόδια. Και καλά έκανε, γιατί όπως έχω πει πολλές φορές, αυτό είναι και το αδύνατο σημείο στο παιχνίδι του Γάλλου. Μια φορά, κράτησε μπάλα, χώθηκε από δυο αντιπάλους και κόντεψε να βάλει γκολ. Αν όμως ο Ντοσεβί το ‘κανε μόνο μια φορά, ο Μπενίτεθ που είναι πενήντα φορές πιο μπαλαδόρος από τον συμπαίκτη του, το έπραττε κάθε φορά που του δινόταν η ευκαιρία. Έτσι προήλθε και το γκολ του Φουστέρ, από την εξαιρετική ενέργεια του Παραγουανού, που είχε κέφια και ήθελε να αποδείξει στον κόσμο του Ολυμπιακού, ότι η απουσία του ήταν μεγάλη τις προηγούμενες εβδομάδες.

Η Κέρκυρα δεν ήταν ικανή να απειλήσει. Έκοβαν ορισμένες φορές σωστά οι Φαίακες, αλλά μόλις η μπάλα ερχόταν στο κέντρο του γηπέδου τα έχαναν! Δεν είχαν ισορροπία, δεν είχαν την παραμικρή λογική συνεργασία. Οι μπάλες επέστρεφαν σε κόκκινα πόδια κι αν ο Ολυμπιακός δεν κατάφερνε να δημιουργήσει ρήγμα στα «φτερά», εμφανιζόταν ο Κασάμι και σούταρε κεντρικά έξω από την περιοχή με αξιώσεις. Για να μη μπερδευτείτε όμως, θα το επαναλάβω, όλο αυτό αποτελούσε την τακτική του Μίτσελ, αλλά ήταν και βάσει του τρόπου που επέλεξε να κινηθεί η Κέρκυρα. Μπορεί ο ΠΑΟΚ να βγει πιο ψηλά την Τετάρτη, οπότε θα δούμε άλλο ματς και ίσως και ο Ολυμπιακός να βρει άλλου είδους φάσεις για να απειλήσει.

Ίσως ψαχτεί και με κάποιες «πονηρές τρύπες» όπως αυτή που βρήκε ο Φορτούνης, για να ‘ρθει το πρώτο γκολ του Ελαμπντελαουί με τα ερυθρόλευκα. Ο Μίτσελ έβαλε τον Έλληνα άσο, πέρασε δεξιά τον Φουστέρ και έβγαλε τον Ντοσεβί. Μπήκε ο και ο Τσόρι για να μη χάσει ρυθμό, γενικά ήταν ένα εύκολο δεύτερο ημίχρονο κι αυτό γιατί μπήκαν γρήγορα δυο γκολ και η όλη εικόνα των πρωταθλητών Ελλάδας , τους έκανε να το χαρούν κιόλας το παιχνίδι, βγάζοντας την πρώτη από τις πολλές υποχρεώσεις που έχουν ως τις 20 του Δεκέμβρη. Ε και σε αυτή την όμορφη… τούρτα, το κερασάκι το έβαλε ο Τσόρι με τον τρόπο που σκόραρε για το 0- 4. Ο Ολυμπιακός ξέχασε την κακή εικόνα του Βιθέντε Καλντερόν και αυτό είναι ωφέλιμο. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάνε πλέον προπονητής και παίκτες, είναι ότι από ‘δω και πέρα μπορεί να μπαίνουμε σε γιορτές, αλλά αυτοί δεν έχουν υποχρέωση να κάνουν δώρα σε κανέναν από τους αντιπάλους τους!

ΥΓ. Δεν ξέρω το επίπεδο που μπορεί να φτάσει αυτό το ντουέτο, καθότι ο ένας είναι «νέο αίμα» και ο άλλος έχει βασανιστεί με τραυματισμούς(φαίνεται ότι δεν πατάει καλά ακόμη και χάνει μονομαχίες), αλλά δε με χαλάει καθόλου να βλέπω Σιόβα- Αυλωνίτη πίσω. Αρκεί να δουλέψουν και να στηριχθούν από προπονητή και-κυρίως- κόσμο!