Μπορεί μια ξαφνική απουσία να φέρει ,μπελάδες σε ένα σύνολο; Μπορεί ένα "αντίο" να δημιουργήσει δεκάδες πονοκεφάλους σε προπονητές; Η απάντηση, είναι σαφέστατα καταφατική, όταν μιλάμε για παίκτη- κλέιδί! Όταν μιλάμε για σοβαρό κομμάτι σε ένα παζλ. Και ένα τέτοιο… κομμάτι, είναι ο Βασίλης Τοροσίδης.

Η πλευρά του παίκτη, όσο περνάνε τα 24ωρα, φέρεται να πιέζει τον Ολυμπιακό να αφήσει τον διεθνή άσο να παίξει στο εξωτερικό. Το "αφήσει" πάει στην ρήτρα που υπάρχει στο συμβόλαιο του "Τόρο" και η οποία για την ώρα δεν καλύπτεται, από κλάμπ του εξωτερικού.

Αν φυσικά οι Πειραιώτες πουν "οκ, δεν υπάρχει ρήτρα" εννοείται, ότι την αμέσως επόμενη στιγμή, θα "πέσουν σαν κοράκια" οι ομάδες. Ωστόσο, δεν θα 'χει το παραμικρό όφελος ο πρωταθλητής Ελλάδας και εκεί είναι όλο το παιχνίδι. Να ξεκαθαριστεί επίσης, ότι επί της ουσίας, υπάρχει ένα διετές συμβόλαιο με τον παίκτη, το οποίο εξασφαλίζει για την ώρα την ομάδα του μεγάλου λιμανιού...

Όλα τα παραπάνω, αφορούν το κομμάτι της διοίκησης, το οικονομικό σκέλος και τα οφέλη που έχουν ή δεν έχουν οι ενδιαφερόμενες πλευρές. Υπάρχει όμως και ένα άλλο πολύ σοβαρό σκέλος και έχει να κάνει με το γήπεδο. Γιατί εδώ που τα λέμε, ο κοσμάκης δε νοιάζεται-ειδικά στις δύσκολες μέρες που περνάμε- για το πόσα θα κονομήσει μια ομάδα ή ένας παίκτης. Ο φίλαθλος που αγαπάει την ομάδα του, θέλει πάντα να την βλέπει δυνατή και με ρόστερ που ανταποκρίνεται στις ανάγκες της.

Τα πολλά λόγια συνεπώς, σε αυτή την περίπτωση, είναι φτώχια. Με απόντα τον Τοροσίδη, ο Βαλβέρδε θα αρχίσει να τραβάει τα μαλλιά του. Βέβαια, πριν το κάνει αυτό, έχει ενημερώσει, ότι για κάθε παίκτη που θα φεύγει θα χρειάζεται και αντικατάσταση ίσης αξίας. Κι αν χάνεις τον καλύτερο Έλληνα ποδοσφαιριστή, οφείλεις να βρεις έναν –ξένο φυσικά- που θα μπορεί να κάνει τουλάχιστον όσα και ο... αποχωρήσας.

Με τον Μανιάτη να μείνει μόνο ο Ολυμπιακός, είναι κομματάκι ή πιο σωστά… κομματάρα δύσκολο. Ακόμη κι αν θεωρηθεί ότι εκεί μπορεί να βοηθήσει ο Μοντέστο (αυτό το παιδί να δούμε τι άλλο θα κάνει!) Μια πιθανή μεταγραφή του Τοροσίδη, κάνει τον Ολυμπιακό βαπόρι με ρήγμα, έτοιμο να μπάσει νερά. Και το ξέρουν καλά στην διοίκηση για αυτό και "σφιγμένοι" στο να πουν "στο καλό", αντίθετα με περιπτώσεις όπως αυτή του Μέλμπεργκ ή του Πάντελις. Και δεν αναφέρομαι καν στον Ρόμενταλ, για τον οποίο ο Ολυμπιακός δίνει και την ευχή του.

Δεν καλύπτεται αυτόματα το κενό του Τοροσίδη και δεν βρίσκεις παίκτη "ψημένο| να μπορεί να παίξει σούπερ ανασταλτικά, να στηρίξει την πλευρά, να δημιουργήσει υπεραριθμία στηρίζοντας εύκολο το χαφ μπροστά του, να μπει στην αντίπαλη περιοχή, να έχει επαφή με τα δίχτυα(ή ακόμη και να ‘ναι στη φάση γιατί θα πείτε ότι έχει χάσει και κάποια σίγουρα). Και δεν γράφω καν, ότι μπορεί να παίξει σε τεράστιες ανάγκες, τόσο στο κέντρο της άμυνας, όσο και στην κουλούρα, αλλά και πιο μπροστά στην πλευρά του.

Όταν έχει ένα "πολεργαλείο" και μάλιστα στα ντουζένια του, πριν το δώσεις αλλού, πρέπει να σκεφτείς τη ζημιά που θα κάνεις στο σπιτικό σου. Και σίγουρα για τον Ολυμπιακό, ένα "αντίο" στον Τόρο, μπορεί να πληρωθεί... ακριβά. Και πολύ πιο ακριβά από τα χρήματα οποιασδήποτε ρήτρας!