Ο ΟΦΗ είναι ένα στιβαρό σύνολο. Σφριγηλή ομάδα με συγκεκριμένη τακτική. Με έναν προπονητή που δεν αλλάζει τις αρχές του, ακόμη κι αν «πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας» όπως φοβόντουσαν μη συμβεί οι Γαλάτες! Ο Αναστόπουλος, κατεβαίνει με πρώτο μέλημα να μην φάει γκολ κι από 'κει και πέρα, όλα έχουν να κάνουν, με το κατά πόσο μπορεί να γίνει ουσιαστικά απειλητική η ομάδα του.

Οι Κρητικοί βέβαια, έχουν και τρωτά σημεία. Τι θέλω να πω: Το... ψωμοτύρι για τους παίκτες του Αναστό, είναι να σου δώσουν γήπεδο και να σε βλάψουν , όταν βρουν την ευκαιρία. Αυτό αν είσαι ανώτερη ομάδα. Αν υπέρέχεις σε ρόστερ και σε ποιότητα!

Ομάδες με τις οποίες ο ΟΦΗ, μπορεί να πάρει την κατοχή πάνω στο χορτάρι, θα το κάνει ευχάριστα. Δεν το προτιμά με τους φαινομενικά καλύτερούς του! Εδώ λοιπόν, υπάρχει και ένα θέμα: Αν η καλύτερη ομάδα από τους Κρητικούς, καταφέρει να τους βλάψει, είναι δύσκολο να της κάνουν ζημιά. Εκτός αν την ...πάρει ο ύπνος, όπως έπαθε ο Ολυμπιακός στο καραϊσκάκη.

Ο ΠΑΟΚ πήγε στην Κρήτη, και «καθάρισε» με συνοπτικές διαδικασίες. Ο Μπόλονι δεν έπαιξε κρυφτό. Κέρδισε τις γραμμές και έκανε την δουλειά του. Ο Ολυμπιακός από το πρώτο λεπτό, φανέρωσε την διάθεσή του να μην σκοντάψει στο Γεντί Κουλέ. Όταν λοιπόν έβαλετην γκολάρα ο Χολέμπας, από 'κει και πέρα, όλα ήταν εύκολα για να κατακτηθεί το τρίποντο από τους ποδοσφαιριστές του Βαλβέρδε. Να πιέσει ο ΟΦΗ; Δεν μπορούσε.

Δε γινόταν. Και πως να το κάνει εξάλλου; Πως να «πνίξει» μια ομάδα που ήδη τον... στραγγάλιζε; Ο Ολυμπιακός έβαλε και το δεύτερο γκολ εκμεταλλευόμενος την κακή αλληλοκάλυψη στην πλάτη της κρητικής άμυνας και στην συνέχεια ο αγώνας πήγε στο «άντε να περάσει η ώρα να φύγουμε». Για τον Ολυμπιακό. Ο αντίπαλός του, ανέβασε τις γραμμές, ήθελε να γίνει πιεστικός, αλλά ήταν δύσκολο. Η διαφορά ποιότητας δεν το επέτρεπε και στην Κρήτη είχαν αρχίσει να συμβιβάζονται με την ιδέα της ήττας.

Ο Ολυμπιακός κατέβηκε και με τις αλλαγές του, ο Βαλβέρδε ξεκούρασε τον Μανιάτη, ο οποίος προερχόταν από το ματς της εθνικής και θα χρειαστεί στην Ουκρανία να τρέξει πολύ, ενώ ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον Χολέμπας, που έχει χάσει μπόλικο χρόνο τώρα τελευταία λόγω της -θετικής- παρουσίας του Μαρκάνο, όμως ο ακραίος αμυντικός των Πειραιωτών και της εθνικής μας, δούλεψε εξαιρετικά στο πλάι και άφησε την... σφραγίδα του στην πρωτεύουσα της Κρήτης. Και το 1- 0 και την εξαιρετική κοφτή κάθετη μπαλιά(μαχαιριά στο βούτυρο) προς τον Αμπντούν για το δεύτερο τέρμα(ασίστ του Αλγερινού στον Κόλιν Ρίτσαρντς).

Δεν ήταν αγώνας πάντως που κατακτήθηκε, από την μεμονωμένη προσπάθεια κάποιων παικτών. Λειτούργησε μια χαρά το σύνολο, δίχως να γίνουν μαγικά πράγματα ή να ανέβουν τρομερά οι ταχύτητες. Τουλάχιστον , έχουν την ευχέρεια να αφοσιωθούν στην Μέταλιστ, γνωρίζοντας ότι το δικό τους χρέος το έκαναν κερδίζοντας στο Ηράκλειο, σε αυτή την ενδιαφέρουσα κούρσα προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος.