Το κούτελο του βρικόλακα
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τα ασυνήθιστα φαινόμενα στον Πειραιά και τον Ολυμπιακό που επιμένει, ελπίζει και δε ξεψυχά
Ασυνήθιστα φαινόμενα στον Πειραιά. Ο κόσμος με τα κομπιουτεράκια, οι προπονητές με τις αναλύσεις και οι παίκτες με το άγχος τους. Ποια θα είναι η επόμενη μέρα; Τι θα ξημερώσει; Έτσι όπως τα 'καναν, τα ζόρια είναι μεγάλα. Μοιάζει με ασθενή στην εντατική ο Ολυμπιακός σε αυτό το Top-16. Και ο κόσμος του, οι συγγενείς απ' έξω, να αγωνιούν.
Τη μια εβδομάδα ο γιατρός βγαίνει και λέει "πάει καλύτερα". Τα χαμόγελα σκάνε. Την άλλη εβδομάδα ο γιατρός λέει "πλέον, ο Θεός…". Κι εκεί αρχίζει η πίκρα. Άσχημο παράδειγμα έδωσα. Οι περισσότεροι τα ‘χουμε περάσει και είναι βλακεία να τα… προσαρμόζω με τον αθλητισμό. Τέλος πάντων. Συμπαθάτε με όσοι δε σας άρεσε το παράδειγμα. Δημοσιογραφικές βλακείες… Ποια είναι η ουσία; Οι μεγάλες ομάδες, για ένα κούτελο ζουν. Και αυτό το κούτελο στον Πειραιά θέλουν να το κρατήσουν καθαρό.
Την καλύτερη δήλωση την έκανε ο Μάντζαρης παραμονή του αγώνα με τη Ζάλγκιρις: "Αν είναι να πέσουμε, θα γίνει με ψηλά το κεφάλι". Καθαρό κούτελο λοιπό. Για όλους! Και για την ομάδα που δε θα πάψει να πολεμάει. Και για τον κόσμο που είναι δίπλα και στηρίζει. Η νίκη κόντρα στη Ζάλγκιρις , άνοιξε και πάλι την όρεξη των Ολυμπιακών! Και ανήμερα της 25ης Μαρτίου, δίπλα σε ένα γήπεδο που φέρει το όνομα του Γεωργίου Καραϊσκάκη, ο πρωταθλητής Ελλάδας θα πάει για τη δική του μίνι-επανάσταση. Θα φιλοξενήσει την Ρεάλ. Και είμαι σίγουρος ότι το γήπεδο θα είναι γεμάτο, άσχετα την ημέρα, άσχετα και την ευκαιρία ορισμένων να συνδυάσουν τριήμερο και να αποδράσουν.
Οι Ολυμπιακοί έχοντας κερδίσει τη Ζάλγκιρις, ψάχνουν άλλα τρία γερά χτυπήματα και εφόσον βέβαια αυτή η αδίστακτη Μπάμπεργκ δεν κάνει 3/3. Αν ο Ολυμπιακός πάρει τα παιχνίδια που μένουν και οι Γερμανοί κάνουν μια ήττα στη συνέχεια, τότε από το… πουθενά, από εκεί που τον είχαν ξεγραμμένο, από εκεί που του 'χαν κάνει όχι μόνο την κηδεία, αλλά και το μνημόσυνο, θα προκριθεί στην προημιτελική φάση. Και θα ξέρουμε φυσικά πως για άλλη μια φορά βρικολάκιασε την κατάλληλη στιγμή και ασχέτως αντιπάλου στη συνέχεια, θα μοιράσει "φόβο" στα προημιτελικά της διοργάνωσης. Ξέφυγα όμως λίγο, το προχώρησα δίχως να πρέπει. Νωρίς ακόμα για τέτοιες συζητήσεις. Όπως ριψοκίνδυνο, είναι να συγκρίνεις ένα ματς που έγινε, με ένα άλλο που θα διεξαχθεί.
Το ότι η Ζάλγκιρις είχε την τακτική του… λάου- λάου, δε σημαίνει πως το ίδιο θα πράξει και η Ρεάλ. Οι Μαδριλένοι τρέχουν, ταιριάζουν πολύ στο στυλ του Ολυμπιακού και αυτά που θα δούμε λογικά, δε θα ‘χουν και μεγάλη σχέση με όσα παρακολουθήσαμε κόντρα στην ομάδα του Γιασικεβίτσιους. Αυτό το πρώτο ημίχρονο ήταν από τα πιο κουραστικά που είχαν τα ματάκια μας. Δώσε βολές στον λαό! Η Ζάλγκιρις από τους 30 πόντους, είχε βάλει τους 17 από το… μπασκετικό πέναλτι! Ο Σφαιρόπουλος έβλεπε τους παίκτες του και αγχωμένους, απέναντι σε μια κατώτερη σε ποιότητα –κακά τα ψέματα- ομάδα. Όμως, όλα εξηγούνται. Και ήταν ο Ολυμπιακός αυτός που έπρεπε ντε και καλά να κερδίσει, αυτός που μαζεύει τους βαθμούς πλέον για να μείνει ζωντανός.
Τα είπαμε στον πρόλογο, μη συζητάμε τα ίδια. Το +9 του 20λεπτου, ήταν μια χαρά, αν αναλογιστούμε τις ουκ ολίγες στιγμές "κολλήματος" στην επίθεση και την έλλειψη απειλής κοντά στο καλάθι, όταν απουσίαζαν οι Σπανούλης και Πρίντεζης. Κάθε παίκτης με το στυλ του, αλλά οι "ερυθρόλευκοι" φαινόταν καθαρά ότι αυτό το ματς θα το κέρδιζαν με την άμυνα. Το αξιοσημείωτο του ημιχρόνου, ήταν πως ουσιαστικά δεν έπαιξε καθόλου ο Χάντερ, αφού έκανε δυο φάουλ στα πιο… κομβικά σημεία των δυο δεκαλέπτων και έτσι κάθισε πάγκο. Στο δεύτερο μέρος άρπαξε 11 ριμπάουντ, την ώρα που η "μάχη δεινόσαυρων" Μιλουτίνοβ- Βουγιούκα, βρήκε στα σημεία νικητή τον Έλληνα σέντερ που έβαλε 14 πόντους με 12 βολές.
Σε αυτό το δεύτερο μέρος, ο Σπανούλης έπαιξε ώριμα, ο Χάκετ με τον Στρόμπερι εκρηκτικά, ο Παπανικολάου πάτησε κι άλλο το "γκάζι" του εαυτού του και ο Πρίντεζης βέβαια μπήκε μπροστά από την αρχή για να καθορίσει τη μοίρα αυτού του αγώνα. Ο Γιώργος ξέρει καλά, πως τα ροζ φύλλα από ‘δω και στο εξής πρέπει πάντα να μένουν στο ΣΕΦ! Από τόσο νωρίς, σε Ευρώπη και Ελλάδα. Κανένα ροζ φύλλο δεν πρέπει να μπει σε τσεπάκι αντίπαλου προπονητή. Το καλύτερο απ’ όλα, ήταν που ο χρόνος κάπως μοιράστηκε σε ένα δεύτερο 20λεπτο όπου ο Ολυμπιακός το αντιμετώπισε σα ματσάκι της Α1 με καλό αντίπαλο. Το ροτέισον ήταν υποχρεωτικό, το να ξοδέψεις περισσότερες δυνάμεις, καθόλου ωφέλιμο και ο λόγος απλούστατος: Μέσα σε έξι μέρες (κι αφού περάσει η Κηφισιά από τον Πειραιά) η ομάδα θα δώσει τρία σπουδαία παιχνίδια. Ρεάλ την Παρασκευή, Άρη τη Δευτέρα και Χίμκι την Πέμπτη! Είπατε κάτι;