Μιλώντας με τον φίλο μου τον Τριαντάφυλλο το Σάββατο, κάποια στιγμή, διερωτήθηκε "πως αντιδράει ο Ολυμπιακός κάθε φορά;" Κι όμως, δεν είναι κάτι που χρήζει επιστημονικής ανάλυσης, αλλά θεωρώ ότι είναι κάτι κεκτημένο των Πειραιωτών. Όλα αυτά αποκτήθηκαν από τους πρωταθλητές Ευρώπης, το καλοκαίρι που άλλαξαν τα πάντα. Το καλοκαίρι που οι αδελφοί Αγγελόπουλοι σκέφτηκαν να αποχωρήσουν, εκείνες τις εβδομάδες, που αποφασίστηκε τελικά να αλλάξουν ρότα και να φτιάξουν μια νεανική ομάδα, που απλά θα ‘χε ως μπροστάρη τον Σπανούλη!

Μια ομάδα δεν είναι τα παιχνίδια της. Είναι οι προπονήσεις της. Είναι τα αποδυτήριά της. Ο αγώνας σε μπάσκετ ή ποδόσφαιρο, είναι απλά το γεγονός , η κατάληξη της εβδομάδας και όσων έχουν συμβεί μέσα σε αυτή.

Οι Πειραιώτες λοιπόν τότε, διαφοροποίησαν άρδην, όσα είχαν να κάνουν με τους νόμους των αποδυτηρίων. Όλοι ηρέμησαν, η υγεία ήταν το πρώτο πράγμα που μπήκε στο στρατόπεδο και όλα τα άλλα ήρθαν απλά. Κανείς δεν πίεσε καταστάσεις, ουδείς απαίτησε. Ένα ταξίδι έκαναν και όλοι το απολάμβαναν.

Έφτασαν να κατακτήσουν τα πάντα και αντιδρούσαν το ίδιο σε νίκες και ήττες. Μπολιάστηκαν λοιπόν σε σκληρές καταστάσεις, και ως «πολεμική μηχανή» κατάφεραν την επόμενη σεζόν να ξαναπάρουν την Ευρωλίγκα. Μόλις το έκαναν, ακολούθησε η λάθος αντίδραση και το «πλήρωσαν» με την απώλεια του πρωταθλήματος. Οι χαρακτήρες και οι αντιδράσεις όμως δεν αλλάζουν. Φτιάχτηκε μια νέα ομάδα, φυσικά και έγιναν λάθη(όποιους δουλεύει θα κάνει και από αυτά) , αλλά αν υπάρχει κάτι που κυριαρχεί, είναι η εμπιστοσύνη.

Αυτό βγάζει ο Ολυμπιακός. Και το ‘χει καταλάβει και ο κόσμος του. Η αγανάκτηση δεν φωλιάζει πια στο ΣΕΦ! Η ήττα ακολουθείται από χειροκρότημα. Από πίστη και αγάπη. Αυτά απομακρύνουν και το άγχος. Μη νομίζετε, όλα είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Κάποτε φοβόνταν να σουτάρουν γιατί σκέφτονταν το «αχ- βαχ» της εξέδρας. Πλέον ξέρουν, ότι θα αστοχήσουν, αλλά αυτομάτως οι άνθρωποί τους, θα είναι εκεί για να τους χτυπήσουν φιλικά την πλάτη. Ο Ολυμπιακός έχασε πολύ στο Μιλάνο. Ξανάχασε στην έδρα του από την Μπάρτσα και εν συνεχεία ηττήθηκε και στο ΟΑΚΑ για το πρωτάθλημα.

Υπό άλλες συνθήκες, θα ‘χαν... ξεσπάσει διάφορα. Θα ‘χε χαλάσει το κλίμα, άπαντες θα γύρευαν τις δικές τους δικαιολογίες. Όμως αυτοί, απλά συνέχισαν. Ήξεραν ότι κανείς δεν θα τους λυπηθεί. Ξέρουν, ότι κάθε ήττα δική τους, προσφέρει πρωτοσέλιδα και... αφιερώματα ακόμη και στο εξωτερικό. Μα το ξανάπα: Μόνος είναι ο Ολυμπιακός σε όλο αυτό . Και έχει μαζί τον κόσμο του. Δεν περιμένουν... δώρα, δεν περιμένουν συμπόνοια. Ο Μπαρτζώκας και οι μπασκετμπολίστες του, κάθονται απλά και μελετάνε. Τις δικές τους αντιδράσεις. Το τι κάνουν σωστό και τι λάθος. Το πώς ενεργούν στα εύκολα και πως στα δύσκολα.

Όχι, δεν κατέκτησε την Ευρωλίγκα την Παρασκευή το βράδυ στην Φερνάντο Μπουέσα Αρίνα. Μια νίκη ψυχολογίας πήρε. Μια τόνωση ηθικού για την συνέχεια. Ούτε υπολογισμούς κάνουν, ούτε εξετάζουν, τα πως και τα γιατί του ομίλου. Ο Ολυμπιακός έμαθε να «ανατρέπει», έμαθε να επιμένει, έμαθε να στέκεται όρθιος, γιατί εδώ και δυο χρόνια, ασχολείται μόνο με τον εαυτό του και κανέναν άλλον!

Αυτό είναι το «κλειδί» της επιτυχίας. Μιλάς με παίκτη και σου λέει «μετράει εμείς πως είμαστε»! Με τους τραυματισμούς, με τις μεταγραφές, βρε και με τις λάθος επιλογές αν θέλετε. Όλα είναι μέσα στο παιχνίδι, μέσα στην ζωή! Κερδίζουν ή χάνουν, αυτό που τους νοιάζει δεν είναι καν ο επόμενος αγώνας. Είναι η επόμενη προπόνηση. Η επόμενη φορά που θα ξαναμπούν στα αποδυτήρια για να ετοιμαστούν και ο ένας θα μιλήσει με τον άλλο! Έτσι θα πάει ο Ολυμπιακός μέχρι το τέλος. Κερδίσει- χάσει, πετύχει- αποτύχει!