Η Αρμάνι χρόνια τώρα είχε ένα «λεκέ». Σε εισαγωγικά βέβαια η λέξη, γιατί μιλάμε μακράν για την πιο καλοντυμένη ομάδα της Ευρώπης(αυτό έλειπε δα). Για το μπάσκετ όμως; Χρυσάφι τους έδινες και το έκαναν… κάρβουνο. Δε θα αρχίσω ν’ αραδιάζω ονόματα, θα κουραστείτε. Από τον Φώτση που πήγε να ξεχάσει το μπάσκετ, μέχρι τον Χάκετ που έδειχνε ο απόλυτος κακομαθημένος παρτάκιας.

Όλα άρχιζαν από τα αποδυτήρια και δεν έφταιγαν σε καμία περίπτωση το Μιλάνο, τα μαγαζιά, η Λομβαρδία και όλη η λάμψη της περιοχής. Κακομαθημένες ομάδες κάθε χρόνο, ώσπου τούτο το καλοκαίρι ο Ρέπεσα αποφάσισε να ρίξει μια μπουνιά στο μαχαίρι. Ο Τζιόρτζιο Αρμάνι πληρώνει, αλλά ίσως να ‘ναι και η πρώτη φορά που τα περισσότερα από τα λεφτά του δε πήγαν στα μπασκετικά σκουπίδια. Η ομάδα έχει ρυθμό, έχει φιλοσοφία και δεν είναι τυχαία όσα πέτυχε μέχρι τώρα.

ΣΥΝΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΗΡΕΜΟΙ ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ

Ο Ολυμπιακός δεν είχε εύκολο έργο, όπως γενικά δεν είναι και εύκολο κανένα ματς στη φετινή Ευρωλίγκα. Μόνο εσύ μπορείς να το κάνει απλό με την εμφάνισή σου, κάτι που οι πρωταθλητές Ελλάδας πέτυχαν απέναντι στην Έφες. Οι Ιταλοί ήταν δεδομένο πως θα πάλευαν και θα πάσχιζαν να διακόψουν κάθε σχέση του Ολυμπιακού με τον έλεγχο του ρυθμού αλλά και με το παιχνίδι στο ποστ. Από την αρχή λοιπόν, έδειξαν τις διαθέσεις τους και τα «δόντια» τους. Μια ομάδα Ιταλική, χορηγούμενη από τον κορυφαίο μόδιστρο της χώρας, αλλά με Κροάτη προπονητή και βασική πεντάδα Λιθουανό, Σλοβένο, Ιταλό, Αμερικανό και Σέρβο.

Μόλις ξεπέρασαν το αρχικό σοκ, οι Λομβαρδοί κατάφεραν να δείξουν τις διαθέσεις τους. Με τα μεγάλα κορμιά «έφραζαν» τη ρακέτα για να μην ποστάρουν οι Πειραιώτες. Τι έμεινε στο μεγαλύτερο διάστημα του πρώτου μέρους για την πρωταθλήτρια ομάδα της Ελλάδας; Οι δημιουργίες του Σπανούλη σε καταστάσεις ανασταλτικής ανισορροπίας των αντιπάλων του και φυσικά τα μακρινά σουτ. Ο …μέχρι πέρυσι Ολυμπιακός θα ‘χε «δει τα ραδίκια ανάποδα» στο πρώτο 20λεπτο. Γιατί οι Ιταλοί είχαν συνέπεια και ηρεμία επιθετικά, μοιράζοντας μάλιστα και τον τρόπο απειλής.

Οι «ερυθρόλευκοι» όμως άντεξαν. Και αυτό γιατί πλέον έχουν τον Γκρίν που όταν αγωνίζεται αναγκάζει τον αντίπαλο προπονητή να έχει μόνιμο έξτρα μακρινό πονοκέφαλο. Ο Χάκετ κόντρα στην πρώην ομάδα του κυνήγησε τις επαφές, οι ψηλοί πάλευαν και αν είχε ανάγκη από κάτι επιπλέον ο Ολυμπιακός, αυτό ήταν «λίγο γκάζι» από τα τριάρια του. Η Αρμάνι όπως σας έγραψα και στην αρχή, είναι σοβαρή πλέον και αποφεύγει τις κακοτοπιές. Ένα σύνολο που ίσως να μη φτάσει στο φάιναλ- φορ, βρε μπορεί και να μην περάσει καν στην οχτάδα, αλλά όλα όσα γνώριζαν οι αντίπαλοί του μέχρι πέρυσι θα πρέπει να τα ξεχάσουν.

"ΚΟΛΛΑΝΕ" ΓΙΑΝΓΚ ΚΑΙ ΜΙΛΟΥΤΙΝΟΒ

Όλα αυτά υποχρέωναν τον Ολυμπιακό να μην έχει ρυθμό. Τελείωσε το ματς με 9/30 τρίποντα. Δοκίμασε αρκετά πράγματα ο Σφαιρόπουλος, αλλά σε ελάχιστα πήρε αυτά που ήθελε. Έβαζε και έβγαζε τους ψηλούς του. Και ο Μπίρτς οργίασε τελικά, όταν όλα είχαν τελειώσει. Ο Αγραβάνης είχε να παίξει καιρό, στο εξάλεπτο που του δόθηκε, οι Ιταλοί τον αισθάνθηκαν περισσότερο από τον Μιλουτίνοβ. Ο Σέρβος πήρε κάποια επιθετικά ριμπάουντ, αλλά τόσο αυτός, όσο και ο Γιάνγκ μετά από ριμπάουντ συνεχίζουν να «κολλάνε». Κι αν ο Πάτρικ έχει ακόμη δικαιολογία που δε σηκώνεται να «σπάσει» τη μπασκέτα, ο Νίκολα δεν έχει. Τέλος πάντων.

Ο Γιάνγκ πάντως έπαιξε πάνω από δέκα λεπτά και μάλλον θα «ανεβάσει στροφές» θέλοντας και μη αφού ο Σφαιρόπουλος δείχνει αποφασισμένος(και καλά κάνει) να του «ξεζουμίσει» το μυαλό και να τον κάνει να καταλάβει ότι ένας σοβαρός τραυματισμός δε μπορεί να διακόψει μια ανοδική καριέρα. Πως και γιατί έχασαν οι Ιταλοί; Γιατί όλα όσα ανέφερα πιο πάνω τα εγκατέλειψαν, όταν εμφανίστηκε ο παίκτης που τους «έκοψε τα πόδια»!

Ο ΓΚΡΙΝ ΕΙΝΑΙ... ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ

Ναι, ο Έρικ Γκριν έκανε αυτό για το οποίο αποκτήθηκε. Ο Γκριν δεν είναι Λο. Ο Έισι ήταν ένας νοικοκύρης που θα ‘βαζε και δυο- τρία σουτάκια. Ο Γκριν δεν είναι Κόλινς, να βλέπει γήπεδο και να πασάρει καλά. Ο Γκριν για να μη συνεχίσω να γράφω για άλλους, δεν είναι αυτό που πίστεψε ο Πεδουλάκης και διέταξε τους παίκτες του ΠΑΟ να παίξουν under και φυσικά να το πληρώσουν. Ο Έρικ είναι «δολοφόνος». Είναι ο παίκτης που υποχρέωσε να τραγουδήσουν μέσα στο ΣΕΦ για παίκτη που τον λένε «πράσινο». Ο Γκριν αποκτήθηκε για αυτό που έκανε στην Λευκάδα, αλλά και για αυτό που έπραξε κόντρα στην Αρμάνι. Πήρε τις προσπάθειες και τις τελείωσε. Με 4/5 τρίποντα σε ένα 11λεπτο και συνολική συμμετοχή μικρότερη απ’ όσο διαρκεί ένα ημίχρονο. Ο Έρικ θα κυνηγηθεί άσχημα από τις αντίπαλες άμυνες, αλλά το περιμένει. Αλλάζει όλο το στυλ της ομάδας. Μπορεί να δημιουργήσει μόνος, μπορεί να βγει μέσα από το σύστημα. Δε θα κωλώσει, είναι αδίστακτος, είναι αυτό που πάσχιζαν κάθε καλοκαίρι να δουν οι Ολυμπιακοί να εμφανίζεται στην ομάδα τους.

Ο Σπανούλης πολύ καλός, ο Χάκετ το ίδιο απέναντι στην πρώην ομάδα του. Κάποια στιγμή δούλεψε και ο Λοτζέσκι. Όχι πολύ, αλλά και τι έγινε; Σε λίγες ώρες, θα πρέπει κάποιος να βγει μπροστά στην έδρα της Μπασκόνια. Ίσως εκεί να είναι ο Ματ. Ίσως κάποιος άλλος. Μεγάλη σεζόν, φοβερά τρομακτική και επικίνδυνη διοργάνωση πλέον η Ευρωλίγκα. Θα αντέξει, ο πιο ήρεμος, ο πιο έξυπνος, ο πιο υγιής και φυσικά αυτός που θα βρεθεί στο πικ την κατάλληλη στιγμή. Όσο για τους Ιταλούς; Μόλις «έχτισε» διαφορά ο Ολυμπιακός, ξανάγιναν η ομάδα που ξέραμε. Προσωπικές… ποικιλίες, νεύρα, καμία διάθεση για πάσα, ανακατεύτηκαν οι πεντάδες του Ρέπεσα που έδειχναν σωστές και είχαν ταράξει τον Ολυμπιακό. Η καλύτερη Αρμάνι των τελευταίων χρόνων, θα είναι γερά μέσα στο «κόλπο» της διοργάνωσης. Ο Ολυμπιακός; Συνεχίζει. Έχει δρόμο ακόμα…