Τέταρτη σερί εκτός έδρας ήττα της ομάδας του Πειραιά. Όλοι θα πουν « υπάρχει κάβα στην βαθμολογία ». Οκ δεκτό. Αλλά να σας πω και κάτι; Χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι. Όπως κάνεις τις μεγάλες νίκες και αποθεώνεσαι, πρέπει να δεις και να ασχοληθείς με το χάλι σου. Δεν έγινε μέσα σε 20 μέρες άθλια ομάδα ο Ολυμπιακός. Όμως κάτι έχει. Και δε μπορούμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας…

Ο Ερυθρός Αστέρας του έβγαλε τα προβλήματα στη φόρα. Πιστέψτε με η Μπασκόνια και η Χίμκι, δε το κατάφεραν. Γιατί τον διέλυσαν και όταν διαλύεσαι, συνήθως ισχύει το « δε χωράει υψηλή ανάλυση». Τούτη τη φορά όμως, υπήρξε μπασκετικό πατατράκ. Ένα δεκάλεπτο δε φτάνει για να κερδίζεις σε δύσκολες έδρες και σε περίεργα παιχνίδια. Το διάστημα του Ολυμπιακού είναι πολύ κακό. Αν πρόκειται για «κοιλιά», ας ομολογήσουμε, ότι είναι του… Γκρισίνο. Είναι κακό διάστημα; Οκ. Ας το δεχτώ. Είναι κούραση; Οκ θα το πάρω κι αυτό. Σημασία έχει όμως, ότι δεν υπάρχει η σπιρτάδα, η δυναμική, το «μπουμ» που έκανε ο Ολυμπιακός και τον έτρεμαν. Αν και το είδαμε αυτό στο τρίτο δεκάλεπτο. Με το επιμέρους 29- 14 που έγινε, με το μπάσκετ του Ολυμπιακού. Στην συνέχεια όμως; Δέχθηκε 32 πόντους στο τελευταίο δεκάλεπτο. Απαράδεκτο! Εντελώς…

Η μεγαλύτερη αλήθεια είναι, ότι το +9 των Σέρβων στο ημίχρονο, αποδείχτηκε αξιοπρεπέστατη διαφορά για τον Ολυμπιακό. Ναι, όπως σας το γράφω. Όταν εξαφανίζεσαι ξανά από το γήπεδο, καρμπόν όπως στη Βιτόρια. Λίγο «γκάζι» στην αρχή και μετά «γειά σας».

Ο Σφαιρόπουλος έβγαλε τον εξαιρετικό επιθετικά Ρόμπερτς, επειδή «έτρωγε» από τον Ρότσεστι. Θα μπορούσε να βγάλει τον Σπανούλη, που έπαιξε όλο το δεκάλεπτο και να μπει ο Στρέλνιεκς για την άμυνα στον Αμερικανό του Αστέρα. Σε αυτό το διάστημα οι Σέρβοι «σκαρφάλωσαν» και μετά τα πράγματα για αυτούς έγιναν ακόμη καλύτερα στη δεύτερη περίοδο. Όπλο τους, ο επιθετικός ρυθμός. Δε βάζουν και πολύ συχνά βλέπετε 43 πόντους σε 20λεπτο. Ο Ντίλαν Ένις έμοιαζε με τον… Ανφέρνι Χάρνταγουεϊ (που τον θυμήθηκα ε;), πλησίαζε όπως ήθελε και δημιουργούσε την κλασική ταραχή στην «ερυθρόλευκη» άμυνα. Όπως ο Μπομπουά, ο Σβέντ και άλλοι τώρα τελευταία.

Τα λάθη των «ερυθρόλευκων» την ίδια ώρα, αποδεικνύονταν και αυτά «καρμανιόλες». Με τους παίκτες να πατάνε γραμμές να «πουλάνε» μπάλες και γενικά να μη δείχνουν συγκεντρωμένοι στον στόχο. Σκορ από βολές κυρίως στην δεύτερη περίοδο και με τους Μιλουτίνοβ-ΜακΛίν να αποφασίζουν παρέα να παίξουν άσχημα. Οι δυο σου ψηλοί, τραγικοί σε ένα ημίχρονο. Σπανούλης-Πρίντεζης επιστρέφοντας από τον πάγκο ήταν πολύ πιο «μέσα» στην ανάγκη του ματς, αλλά ο Ολυμπιακός χρειαζόταν σκορ. Ο Τόμπσον και ο Ουίλτζερ δεν έδιναν, κάτι που έγινε στο δεύτερο μέρος μόνο από τον Καναδό. Και δεν ήταν και ο Πρίντεζης στην κατάσταση που έπρεπε, έχοντας ελάχιστες καλές στιγμές.

Η αλήθεια βέβαια είναι, ότι στο δεύτερο ημίχρονο είδαμε τα δέκα λεπτά μπάσκετ του Ολυμπιακού. Το 61-68 έγινε χωρίς τον Σπανούλη στο γήπεδο με μια πεντάδα που θύμιζε την αρχή της σεζόν και έβγαλε σκληρή άμυνα και γρήγορη επιθετική κυκλοφορία. Όλα αυτά πήγαν στράφι. Με 32 πόντους στο τελευταίο δεκάλεπτο. Με 32 πόντους από λάθη και επιθετικά ριμπάουντ. Και 47% στο τρίποντο ο αντίπαλος. Μπλεγμένοι όλοι. Και ο Σφαιρόπουλος και οι παίκτες.

Συμφωνώ ότι η πραγματική εικόνα δεν είναι αυτή, αλλά όταν το δεύτερο ροτέισον γυρνάει το ματς και μετά τα πάντα διαλύονται, αυτό δείχνει ότι συνεχίζεις να έχεις ζητήματα. Συνήθως γράφω, ότι το λιγότερο κακό είναι η βαθμολογία. Έτσι θα πουν και οι περισσότεροι. Όχι αυτή τη φορά δε θα το γράψω. Πλέον η ομάδα αρχίζει να χάνει όλες τις καβάτζες της. Ηττήθηκε για πρώτη φορά από τον Ερυθρό Αστέρα. Πλέον είναι ευάλωτοι σε κάθε αντίπαλο. Κάποτε τους έτρεμαν. Πλέον δε θα τους φοβούνται. Δεν υπογράφω για αυτό, αλλά από την στιγμή που συμβαίνει, οφείλω να το παραθέσω.

Ο Ρόμπερτς όσο θα ξεκινάει και θα ‘χει ψυχολογία, θα προσφέρει. Δε φτάνει μόνος. Ο Στρέλνιεκς τα «χτύπησε τα κόκκινα» ο άνθρωπος στον οργανισμό του, λογικό ήταν. Ο Παπανικολάου ήταν εξαιρετικός. Θα πρέπει να αλλάξει κάτι; Το… ανάθεμα ως συνήθως θα πέσει στον προπονητή. Πάντα αυτό γίνεται. Και ο Σφαιρόπουλος είναι υπόλογος των επιλογών του. Δε θέλει τον Τόμπσον; Ωραία, ας τον αλλάξει. Κι ας πάρει έναν ψηλό «τερματοφύλακα». Αποφάσισε να μην πάει φέτος με τέτοιο παίκτη. Και τι κέρδισε; Στα χάλια του Μακλίν, η ομάδα είναι για κλάματα. Ο Μιλουτίνοβ δε φτάνει. Αφήστε που πάντα ο αθλητικός ψηλός «έκρυβε» και τις αδυναμίες αρκετών συμπαικτών. Κυρίως του Σπανούλη, αλλά και άλλων.

Αν θέλετε την άποψή μου, για το αν πρέπει κάτι να αλλάξει, πιστεύω ναι! Άλλος θα πει «φταίει ο προπονητής», άλλος θα τα βάλει με τους βασικούς, άλλος με τους αναπληρωματικούς, άλλος με τους Έλληνες, άλλος με τους ξένους. Εδώ το πρόβλημα είναι γενικό. Ο Ρόμπερτς είπε «χάλασε το μυαλό μας» και είναι η μεγαλύτερη κουβέντα που έχει πει φέτος παίκτης. Και την είπε ο Αμερικανός των πέντε μηνών. Μετά και από αυτή τη… ροπαλιά, ο Ολυμπιακός –κακά τα ψέματα- θα βρεθεί μπροστά στην πιο σκληρή πρόκληση/δοκιμασία της σεζόν. Παναθηναϊκός, Φενέρ, Ρεάλ στη σειρά. Με τον κόσμο (μεγάλη μερίδα τέλος πάντων) να αμφισβητεί και τον Τύπο να «διψάει για αίμα».

Αν μείνουν όρθιοι και τη βγάλουν καθαρή, τότε θα πάνε εκεί που θέλουν. Είναι ώρα αποφάσεων για τον προπονητή: Ποιοι θα παίζουν; Πόσο θα παίζουν; Πως θα πάει το ροτέισον; Θα αλλάξει παίκτης; Θα μπει ο Τιλί πιο γρήγορα; Αν ναι, ποιος θα βγει; Η ψυχολογία, πιάνει πάτο. Μιας ομάδας που αν είχε κάτι να περηφανεύεται, αυτό ήταν το «κρύο αίμα», η ωμότητα, η ψυχρότητα όλων σε οποιαδήποτε στιγμή.

Να ‘ναι απλά μια τεράστια «κοιλιά»; Μπορεί, όλα θα φανούν εξάλλου σύντομα.

Τα ξαναλέμε μετά τον Παναθηναϊκό…