Αυτό που έπαθε ο Λοτζέσκι δεν είναι τίποτα παραπάνω από τη κλασική γκαντεμιά που ακολουθεί τον Ολυμπιακό. Βέβαια, όλες οι ομάδες κινδυνεύουν από κάτι ανάλογο. Αφήστε… Δύσκολο πράγμα. Να προετοιμάζεσαι, να κάνει σχέδια και μια αναθεματισμένη στιγμή να σου διαλύσει τα πάντα. Ο Ματ το έπαθε 20'' πριν λήξει ο αγώνας. Ο Χάκετ έχασε όλη τη σεζόν καμιά 50αρια δεύτερα πριν τελειώσει η αναμέτρηση με την Ούνιξ Καζάν.

Έτσι είναι παιδιά και ο Ολυμπιακός σε αυτά τα ζητήματα δεν είναι και πολύ "ευλογημένη" ομάδα. Κατά τα άλλα, ήταν ωραίος αγώνας. Δε ξέρω πως φάνηκε στην τηλεόραση, όσοι όμως βρέθηκαν στο ΣΕΦ αν μη τι άλλο, είδαν δυο πολύ καλές ομάδες. Δυο αντιπάλους, που αν όλα κυλήσουν φυσιολογικά μπορεί και να παίξουν στον έναν ημιτελικό του Final Four. Όμως είναι πολύ νωρίς για τέτοια σενάρια. Καλύτερα να μείνουν στην εικόνα του συγκεκριμένου αγώνα. Ο Ολυμπιακός είχε να αντιμετωπίσει συγκεκριμένες καταστάσεις:

Πρώτον, την απουσία του Πρίντεζη . Τεράστιο το κενό. Δεύτερον, το βαθμό ετοιμότητας των Σπανούλη και Λοτζέσκι που δεν ήταν και μεγάλος. Τρίτον, την κόπωση του ταξιδιού στο Βελιγράδι σε συνδυασμό και με το έξτρα πεντάλεπτο που χρειάστηκαν για να κερδίσουν τον Ερ. Αστέρα. Η Ρεάλ είχε πιο εύκολη δουλειά με τη Μπάρτσα. Ο Ολυμπιακός όμως μπήκε και πάλι με "γκάζι" χάρη στον ενθουσιασμό των Παπανικολάου και Αγραβάνη που "ανέβασαν" και τον κόσμο. Ο Μιλουτίνοβ δεν αντιμετώπιζε θέματα με τον Αγιόν και ο Γκρiν από την περιφέρεια, ήταν ο πιο απειλητικός. Αυτά ήταν τα καλά νέα από την αρχή.

Τα κακά; Ο Σπανούλης και ο Λοτζέσκι όσο άντεχαν. Κι ο δύστυχος ο Ματ, άντεξε , μέχρι τα 20 δευτερόλεπτα. Ο Παπαπέτρου είχε θέματα στην άμυνα, ενώ και οι Μάντζαρης - Ουότερς αναγκάζονταν να "εξοντώνουν" τους οργανισμούς τους, προκειμένου να ακολουθήσουν τι διαολεμένη περιφέρεια της "Bασίλισσας".

Έξτρα πρόβλημα ο Μπιρτς . Με το που μπήκε φαινόταν, ότι δεν είναι καλά. Χαλαρός έτρωγε τάπες στην επίθεση και πίσω ήταν ένα "κλικ" πίσω. Κι όχι μόνο αυτό. Τσαντίστηκε όταν έγινε αλλαγή και έκανε και… σκηνή. Μπράβο στον Σφαιρόπουλο που δεν έκανε τον Κινέζο και τον "περιποιήθηκε" καταλλήλως εκείνη τη στιγμή . Ο Ολυμπιακός έχει κανόνες, είναι υποχρεωμένοι να τους ακολουθούν όλοι. Ένα λάθος έκανε μόνο ο προπονητής κατά τη γνώμη μου. Με το που μπήκε ο Χάντερ, θα ‘πρεπε πρώτα να βάλει τον Γιανγκ και μετά τον Καναδό.

Ο Μπιρτς για να είμαστε δίκαιοι στο 100% ζει πρώτη φορά την EuroLeague. Και είναι επίσης αλήθεια, ότι το παιδί αυτό έχει κληθεί να θυσιαστεί σε περιόδους που ‘χει φουλ φόρμα. Τη μια για να βρει διάρκεια ο Γιανγκ, την άλλη για να ‘χει τέμπο ο Μιλουτίνοβ. Κι αυτός άνθρωπος είναι. Όμως σε τέτοιο επίπεδο και σε τέτοια ομάδα, τσαντίλες και νευράκια, δε τα βγάζεις σε τέτοιο παιχνίδι. Δεν πέρασαν του Γκριν, του Αγραβάνη και όποιου άλλου.

Και οι δυο αυτοί πλέον "σκοτώνονται" για τον Ολυμπιακό. Το ίδιο καλείται να κάνει και ο Μπιρτς. Πάνω απ’ όλα λοιπόν, είναι η ομάδα. Για να επιστρέψω στα του παρκέ, η "Βασίλισσα" είχε εγκλωβιστεί για μεγάλο διάστημα, αλλά το βάθος του πάγκου της , ένα ξέσπασμα του Γιουλ και κυρίως ο Ράντολφ έφταναν και περίσσευαν ώστε να την έχουν ολοζώντανη στη διεκδίκηση της νίκης. Ο Λάσο με τις… πολεμικές του πεντάδες, δεν είχε σκορ. Ο Ματσιούλις δε μπορούσε να βλάψει τον Παπανικολάου για παράδειγμα και οι Καστιλιάνοι αναγκάζονταν να φέρουν πιο επιθετικούς παίκτες (πχ Κάρολ) από τον πάγκο νωρίτερα του αναμενόμενου.

Η άμυνα του Ολυμπιακού τα έβγαζε πέρα, έβρισκε σκορ η ομάδα και όλα έδειχναν ότι ο "πόλεμος" θα κρατούσε ως το φινάλε. Στην τρίτη περίοδο που συνήθως δε "τον θέλει", ο Ολυμπιακός δεν ήταν τόσο κακός. Έχασε με επιμέρους 17 -21 και ο κόσμος είχε κάθε δικαίωμα να πιστεύει. Η Ρεάλ επέμεινε με το βάθος πάγκου, ο Ολυμπιακός δε το είχε. Πάθος από τον κόσμο, προσωπικές ενέργειες και ο Μιλουτίνοβ να παίζει για όλους τους ψηλούς με μίνι- βοήθεια από τον Γιaνγκ. Ο Παπανικολάου το πάλεψε, ο Μάντζαρης μόχθησε αμυντικά, ενώ ο Παπαπέτρου "ανέβηκε" στο δεύτερο μέρος. Ο Αγραβάνης έβαλε 10 πόντους, είχε 2/11 σουτ, αλλά τα έκανε σωστά, απλά δε μπήκαν. Ο Ράντολφ έστησε πάρτι σε μεγάλο μέρος της αναμέτρησης, ο Γιούλ είναι ο Γιούλ, καλός ο Χάντερ και γενικά η "Bασίλισσα" έδειξε την τακτική της.

Για να το προχωρήσω και λίγο πιο πέρα, το θέμα- Λοτζέσκι, πλέον ο Αγραβάνης δίνει μια ασφάλεια στο "4" ώστε να πάει στο "3" ο Παπαπέτρου. Όσο για τον Χάκετ, επειδή πολλά θα ακούσετε ή θα διαβάσετε, δεν έχει τον τραυματισμό του Γκιστ, έχει σοβαρότερο πρόβλημα και δεν είναι εφικτό αυτή την στιγμή να χρησιμοποιηθεί από τους προπονητές.

Τέλος πάντων, τι καθόμαστε και συζητάμε ε; Όταν διαθέτεις αποδυτήρια που ξέρεις ότι θα "μιλήσουν" στα πολύ δύσκολα (γιατί το ‘χουν ξανακάνει) ουσιαστικά, δεν έχεις και πολλά να φοβάσαι. Παρά μόνο την κακοδαιμονία, που σε "βομβάρδισε" και πάλι. Αυτή που ο Σφαιρόπουλος δεν επιθυμεί να εμφανίζουν οι γύρω του ως δικαιολογία, όμως θέλει- δε θέλει, υπάρχει και για την ώρα ζορίσει (και) τον Ολυμπιακό. Οι "ερυθρόλευκοι" θα 'χουν πλεονέκτημα έδρας στα playoffs.

Αυτό δεν αλλάζει. Και αποτελεί το καλό μαντάτο. Με δυο λόγια, όπως λένε και οι παλιοί καθηγητές (αυτοί που ‘βγαζαν από την εσωτερική τσέπη του σακακιού το καταλογάκι διαφόρων χρωμάτων ανάθεμά το για να μας εξετάσουν) " στρώσε το κώλο σου κάτω, προετοιμάσου και δώσε εξετάσεις". Σε εκείνες τις εξετάσεις η ομάδα θα πρέπει να είναι έτοιμη και ήρεμη. Δε βασανίστηκε να πάρει το αβαντάζ για να αγχώνεται και να τρέμει μπροστά στο κοινό της και να είναι πιο άνετη εκτός Πειραιά.

Μη τρελαθούμε. Εντάξει, το λέμε, το γράφουμε, αλλά εδώ πάει να γίνει και βίωμα. Αν ήταν έτσι, τότε όσο παλαβομάρα και να ακούγεται ας πηγαίνουν κάθε χρόνο να στοχεύουν το… μειονέκτημα. Όμως, να ‘μαστε σοβαροί έτσι δεν είναι; Απλά, τα πάντα τελείωσαν όσον αφορά στο θέμα ΣΕΦ: Από δω και πέρα, δε χωράει άλλο περιθώριο ήττας. Όποιος και να μπει στο Ειρήνης και Φιλίας, πρέπει να χάσει…

Μόνο Instagram: Pantelaras10