Τουλάχιστον τους αγαπάτε...
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τη συνολική προσπάθεια του Ολυμπιακού στην φετινή Euroleague, συγχαίρει τον Πάμπλο Λάσο και σας δίνει ραντεβού σε ένα χρόνο ακριβώς στο Βερολίνο.
Τελικά ρε παιδιά τι έχει σημασία; Το ταξίδι ή ο προορισμός; Θα αρχίσετε από κάτω να επιλέγετε και καλά θα κάνετε. Ο Ολυμπιακός όμως στο μπάσκετ, μας έχει διδάξει κάτι διαφορετικό. Τίποτα από τα δυο δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να περνάς καλά! Τόσο απλά. Κλείνεις να πας διακοπές με μια παρέα στο ομορφότερο νησί του κόσμου. Και προσμένεις και μετράς αντίστροφα το χρόνο. Και η παρέα δεν είναι όπως υπολόγιζες και όλα πάνε χάλια. Στο τέλος την «πληρώνει» και το μέρος και το βάζεις σε μαύρη λίστα. Άλλες φορές, πας σε μια παράγκα στη μέση του πουθενά. Και περνάς τόσο καλά που αισθάνεσαι «γεμάτος» για δέκα χρόνια. Ποιο ταξίδι και ποιος προορισμός;
Ο Ολυμπιακός πέρασε καλά. Έφτασε στο τέλος, πήγε σε άλλον έναν τελικό και τούτη τη φορά τον έχασε. Όχι δε θα γράψω «και τι έγινε;» Παίζεις πάντα για να κερδίσεις. Δε βρίσκεσαι κάθε μέρα με μια τέτοια πρόκληση μπροστά σου, να τα λέμε όλα! Όμως ειλικρινά, τι να πεις για αυτή την παρέα; Τι να «χρεώσεις» στους ανθρώπους; Μόνο τρελός μπορεί να το πράξει, αλλά κι αυτός θα φοβηθεί στο τέλος και θα πάρει το κατηγορητήριο πίσω! Όλο το χειμώνα, σας έγραφα κάποια πράγματα για τον τρόπο που βάδιζε ο Ολυμπιακός. Από εδώ μιλάγαμε δίχως τυμπανοκρουσίες, δίχως …παπατζιλίκια, δίχως την ανάγκη να ωραιοποιήσουμε μια κατάσταση.
Ο Ολυμπιακός δεν πάτησε στην κορυφή της Ευρώπης(και πάλι), αλλά τέτοια αποδυτήρια δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στην Ελλάδα. Και δεν εννοούμε μόνο το κλίμα, αλλά και την ποιότητα. Εννοούμε και την υγεία, την αντίδραση στην αποτυχία, αλλά και στην ευτυχία. Τι είδαμε στον ημιτελικό; Να βουτάνε στο παρκέ, να ξεσαλώνουν οι Αγγελόπουλοι, οι άνθρωποι που ηγούνται της ΚΑΕ και επισήμως η ομάδα να μοιράζει το βίντεο. Ακομπλεξάριστα, γιατί αυτός είναι ο μπασκετικός Ολυμπιακός. Η χαρά των παιδιών. Οι Αγγελόπουλοι όπως έπαιζαν μικροί , όπως έκαναν τις σκανταλιές τους, το ίδιο έπραξαν και στο Παλάθιος Ντελος Ντεπόρτες, βρίσκοντας αφορμή από την ομαδάρα που έχουν φτιάξει.
Όχι, δεν είναι ύμνος σε έναν πρωταθλητή Ευρώπης αυτό το άρθρο και να με συμπαθάτε. Πρωταθλήτρια Ευρώπης είναι η Ρεάλ. Ξανά «βασίλισσα» μετά από 20 χρόνια. Όμως επιβάλλεται να πούμε και κάποια πράγματα για την… ελληνική συμμετοχή. Για συστήματα και τεχνάσματα θα τα πούμε στον sport24 Radio 103,3 στις 10 το πρωί της Τρίτης. Εδώ μιλάμε για άλλα πράγματα, που δεν έχουν χρώματα, δεν έχουν ομάδες. Εδώ μιλάμε για ομάδα που αν ήταν αμερικανική, δε θα ‘χε γίνει ταινία. Ολόκληρο σήριαλ θα ήταν και θα «βάραγε κόκκινο» στην τηλεθέαση. Ο μπασκετικός Ολυμπιακός θα πρέπει να διδάσκεται στα αθλητικά σεμινάρια, για την οργάνωση, για τη λειτουργία, για το μάνατζμεντ. Για το πώς εργάζεται ο φροντιστής. Για το πώς δουλεύει ο υπεύθυνος Τύπου, που συνεχίζει να ασκεί μόνο δημοσιογραφία. Για το πως φέρονται οι παίκτες, για το τι πλάκα γίνεται στα ταξίδια, στις προπονήσεις, αλλά και πόσο αποφασισμένοι είναι άπαντες, βαμμένοι με τα χρώματα του πολέμου σε κάθε 40λεπτο.
Ο Ολυμπιακός του μπάσκετ, είναι αυτός που φτιάχνει τα όνειρα του κόσμου του, που σηκώνει όρθιους τους αρρώστους στα νοσοκομεία, που δίνει χαμόγελο στον πικραμένο, που δίνει θάρρος στον προβληματισμένο. Που δείχνει το δρόμο της μάχης, σε αυτόν που απογοητεύεται. Που συμβουλεύει όλους μας, να δούμε τον διπλανό, τον συνεργάτη, τον συνάδελφο και να τον κάνουμε να νιώσει σιγουριά. Δεν είναι απλά ομάδα, είναι τρόπος να εργάζεσαι, να πορεύεσαι, να αποφασίζεις και να ζεις! Μπορεί να σας φαίνονται παράξενα όλα αυτά, πιστέψτε με, είναι πολύ σοβαρά. Καθίστε λίγο, σκεφτείτε και θα συμφωνήσετε.
Όσο για τη Ρεάλ; Τρίτος τελικός! Και το ήθελαν τόσο πολύ. Και με το δίκιο τους. Μια μεγάλη ομάδα, που «δίψαγε» και φρόντισε να το αποδείξει, αμέσως μόλις πήρε τα δικαιώματα. Ο Ολυμπιακός έβαλε 19 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο και 9 στο δεύτερο. «Πνίγηκε» η ομάδα, την ώρα που ήλεγχε τον ρυθμό. Συνεχείς αλλαγές από τον Σφαιρόπουλο, που μας θύμισε το πρώτο ματς της Βαρκελώνης. Ένα λάθος στην άμυνα και αλλαγή, με στόχο τη βελτίωση της ανασταλτικής λειτουργίας. Όμως την ίδια ώρα, καμία σταθερότητα στην επίθεση. Και ενώ οι Μαδριλένοι τρόμαξαν από την μαχητικότητα της κόκκινης ομάδας και την ευστοχία του Λοτζέσκι, μετά επικράτησε ένα μεγάλο κενό. Ο Ολυμπιακός πρώτα απ’ όλα διέλυσε τα στεφάνια στις βολές. Με 6/14 σε 20 λεπτά τελικού Ευρωλίγκας, ε, θα πρέπει να υποβάλεις και υπεύθυνη δήλωση ότι δε θέλεις να πάρεις το τρόπαιο.
Το θέμα όμως δεν ήταν μόνο αυτό. Και κουρασμένη έδειχνε η ομάδα και δεν είχε την ηρεμία να βλάψει με ασφάλεια τους Ισπανούς. Μοναδικό της όπλο; Τι άλλο; Η σκέψη ότι απλά είναι ο Ολυμπιακός, που όλα τα κυνηγάει, όλα τα ανατρέπει. Ότι είναι η ομάδα που και με επτά να χάνει όχι ημίχρονο, αλλά και στο 39’ , πάντα πρέπει να τον υπολογίζεις και να τον φοβάσαι. Είναι όμως κάθε βράδυ ίδιο; Είναι κάθε φορά κάποιου …Άγιου που θα σώσει την κατάσταση; Οι Ισπανοί «τα χρειάστηκαν» και όλοι οι εφιάλτες τους ξύπνησαν στην τρίτη περίοδο που ο Ολυμπιακός έκανε ένα φοβερό 12-0.
Όμως υπήρχε κάποιος που ήθελε να «ντυθεί» Σπανούλης (πω- πω ιεροσυλία ε;) και το ψιλοπέτυχε. Και όλα άρχισαν από ένα φάουλ. Το έκανε ο Γιουλ, ο Λάσο μοιραία τον απέσυρε και ξανάβαλε τον Κάρολ. Πήρε φόρα ο Αμερικανός και το μόνο που δεν έκανε ήταν να βάλει τρίποντο με το… κεφάλι. Έδωσε ορμή στους συμπαίκτες του, έπαιξαν άμυνα και ξαναπήραν διαφορά. Κάπου εκεί όλοι περίμεναν να βγει ο «δράκουλας». Να γυριστεί άλλο ένα επεισόδιο από τα κλασικά που έχουν πρωταγωνιστή τον κόκκινο βρυκόλακα. Όχι όμως η Ρεάλ είχε… εξορκιστή και της πήγαν όλα πρίμα.
Και κάτι για τον Λάσο, που του έχω «αλλάξει τα φώτα» του ανθρώπου. Δεν αλλάζω γνώμη, πιστεύω ότι δε μπορεί να κουμαντάρει όλες αυτές τις ντίβες, όμως τον παραδέχομαι γιατί ήταν οικοδεσπότης, αντιμετωπίστηκε στην συνέντευξη Τύπου λες κDiαι είναι κανάς παρακατιανός και στο τέλος έφυγε με τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης! Μάγκας ο συμπαθής καράφλας, μάγκες και οι παίκτες του. Μάγκας και ο Ολυμπιακός που σας συντρόφευσε τα χειμωνιάτικα βράδια, που σας έκανε να γουστάρετε, που σας έκανε να περηφανεύεστε, που σας έκανε να μπαίνετε εδώ στο Sport24.gr και να μας κάνετε παρέα. Να ‘στε καλά όλοι, ραντεβού στο Βερολίνο...
