Τρία και... πολλά ήταν!

Έτσι είναι το ποδόσφαιρο! Πας στο γήπεδο να δεις έναν αγώνα και δεν ξέρεις τι θα προκύψει. Σα μια ταινία, που γνωρίζεις το φινάλε, αλλά κάθε φορά η έκβαση είναι διαφορετική.

Ο Ολυμπιακός που «περιποιήθηκε» την Ατλέτικο, φιλοξένησε μια Βέροια, που δίκαια μπήκε στο γήπεδο ως πρωτοπόρος της βαθμολογίας. Και στάθηκε έτσι, έδωσε την μάχη της, απλά μέσα στο Καραϊσκάκη αν δεν σοκάρεις τον Ολυμπιακό, δε γλιτώνεις. Απλά, αν δεν υπήρχε ο Μπενίτεθ να βάλει… σεντερφορίσια γκολάρα, θα ‘χαν μοιράσει και μπόλικη αγωνία οι φιλοξενούμενοι! Όμως το «έφαγαν» το γκολάκι και μετά ο Κασάμι μετέτρεψε το ματς(από του πουθενά) και σε θρίαμβο! Η κεντρική ιδέα για τον πρωταθλητή: Τρία στη Νίκη Βόλου, τρία στον ΟΦΗ, τρία στην Ατλέτικο, τρία στην Βέροια. Άλλο αριθμό γκολ δεν έχουν βάλει σε νίκη οι «ερυθρόλευκοι»( στο Αγρίνιο ήταν 1-1).

Ο Ολυμπιακός, είχε κάθε δικαίωμα να χαίρεται ακόμη τον θρίαμβο της πρεμιέρας του Τσ. Λ. Αυτές είναι οι νίκες δεν είναι καθημερινές! Επίσης: Και γιατί παρακαλώ να μην κάνεις ροτέισον; Επιβάλλεται. Όλες οι ομάδες στον κόσμο αυτό κάνουν λόγω διπλών και σοβαρών υποχρεώσεων. Το ότι θα ξεκινούσε ο Ντουρμάζ στην ενδεκάδα, ήταν πιο σίγουρο και από το ότι ο Ολυμπιακός φοράει ερυθρόλευκα!. Ο Γιαννούλης με τον Αυλωνίτη διαφοροποίησαν τη μισή άμυνα(σε σχέση με την Τρίτη) και ο Φουστέρ ξεκίνησε στα αριστερά, βγάζοντας μια τρομερή μπαλιά στον Γιαννούλη. Αυτός γύρισε σωστά, ο Μήτρογλου μισή ντρίμπλα, σούτ και… δοκάρι. Ωραία φάση για ζέσταμα!

Ο Ολυμπιακός δεν είχε να χάσει κάτι από το ματς αυτό, εφόσον κατάφερνε να βρει τον δρόμο με τα δίχτυα. H Βέροια μόνο τυχαία δεν εμφανίστηκε στο Καραϊσκάκη με 3/3 νίκες. Κι όπως συνηθίζεται, όταν ξεκινάς έτσι και δε σε περιμένει κανείς, πηγάζουν από μέσα σου και καντάρια ψυχολογίας. Οι «κυανοκίτρινοι»(έτσι έπαιξαν στον Πειραιά), πίεζαν ψηλά, έβγαζαν συνεργασίες, έψαχναν καμιά κάθετη στην πλάτη της ερυθρόλευκης άμυνας, μια χαρά ήταν στημένη από τον Γκρανέρο η ομάδα και βέβαια, όσο της δινόταν η ευκαιρία δημιουργούσε μπελάδες στους ποδοσφαιριστές του Μίτσελ.

Από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός δε μπορούσε να πλησιάσει σε διάρκεια την περιοχή του Καντιμοίρη, η βραδιά κυλούσε ευχάριστα για την ομάδα της Ημαθίας. Το ερώτημα ήταν, τι θα συνέβαινε όταν βλέπαμε γκολ. Πριν όμως απορήσεις για την αλλαγή ισορροπιών μιας αναμέτρησης σε περίπτωση τέρματος, οφείλεις να αναρωτηθείς, πως γίνεται να «ανοίξει» το σκορ. Γιατί επαναλαμβάνω, όταν έχεις δώσει την ψυχή σου για να κερδίσεις την «ποδοσφαιρική μηχανή» που λέγεται Ατλέτικο, είναι λιγουλάκι(ως αρκετά) δύσκολο ο οργανισμός, να «δώσει γκάζι» στο επόμενο 90λεπτο, όπου στην τελική ο αντίπαλος δεν «καίγεται» να σκοράρει, απλά γουστάρει να μη φάει γκολ!

Ωστόσο, δε το γλίτωσαν οι φιλοξενούμενοι γιατί την ώρα που ο Ολυμπιακός έδειχνε να απειλεί από αριστερά με τον ορεξάτο Φουστέρ, το… κακό χτύπησε τη Βέροια από την άλλη πλευρά. Ο Ντουρμάζ «τσίμπησε» τη μπάλα, έπεσε, πέναλτι έδωσε ο Καλογερόπουλος(η Βέροια διαμαρτυρήθηκε για «θέατρο») και ο Μήτρογλου, αφού πρώτα πήρε νταηλίκι τη μπάλα και τσάντισε τον Τσόρι, έκανε το 1- 0. Κι επειδή συζητάμε κάθε φορά για τα πάντα, θα σας πω και την άποψή μου για αυτό: Όλες αυτές οι «ιστορίες» είναι αποκλειστικά και μόνο θέματα προπονητή. Ναι, είναι αδιανόητο σε τέτοιο επίπεδο, να βλέπει ο κόσμος , ποδοσφαιριστές να «τρώγονται» για ένα πέναλτι. Κι απ’ όσο ξέρω, εντολή από τον πάγκο για να εκτελεί, έχει ο Τσόρι! Ούτε αρμόζει στον Ολυμπιακό, να τρέχει ο Μιλιβόγεβιτς να κάνει τον «πυροσβέστη», επειδή του ‘ρθε του Μήτρογλου να ζητήσει τελικά συγγνώμη από τον «τρελαμένο» Αργεντίνο!

Καταλαβαίνω 100% το άγχος του Κώστα να «ανέβει» ξανά (εγώ ούρλιαζα ότι έπρεπε να ξεκινήσει την Τρίτη γιατί θα έβαζε γκολ όπως κι έγινε!), αλλά επέστρεψε(δανεικός) για να βοηθήσει τον Ολυμπιακό και όχι για να τον βοηθήσει ο Ολυμπιακός ενόψει του ερχόμενου καλοκαιριού! Να με συμπαθάτε, αλλά κάθε ομάδα έχει νόμους και αυτοί οι νόμοι, είναι πιο ισχυροί, από οποιοδήποτε πρόσωπο! Είμαι σίγουρος ότι και ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ο κάθε φίλαθλος του Ολυμπιακού, «χαλάστηκε» με τη συγκεκριμένη εικόνα. Εσωτερικό θέμα.

Αυτά οι ομάδες τα λύνουν στα προπονητικά τους κέντρα. Θα μπορούσε και ο Τσόρι να το «καταπιεί» θα μου πείτε, ε, τι να κάνουμε; Αυτά γίνονται στη μπάλα, εξάλλου βγήκαν από τα αποδυτήρια για το Β’ μέρος, μίλαγαν μια χαρά και οι ίδιοι ξέρουν πως η εικόνα που «έπαιξε» και στην τηλεόραση δεν ήταν ό,τι το καλύτερο. Αρκετά το αναλύσαμε όμως… Όπως και περισσότερη ανάλυση δε μπορεί να γίνει για το πρώτο ημίχρονο. Η Βέροια δεν με εξέπληξε, έτσι την περίμενα. Στιβαρή, «αεράτη» και με σωστό ρυθμό. Άσχετα αν πήγαν στα αποδυτήρια πίσω στο σκορ, πίεση ουσιαστική δεν δέχτηκε, πλην ξεχωριστών φάσεων!

Στο δεύτερο 45λεπτο, μπορεί και να μας έπαιρνε ο ύπνος. Οι ταχύτητες είχαν «πέσει», οι δυο πάγκοι έκαναν αλλαγές και ήρθε άλλη μια «έμπνευση» της διαιτητικής τριάδας, αυτή τη φορά να δοθεί οφσάιντ στον Μήτρογλου που σκόραρε. Άλλη μια λάθος υπόδειξη(με γραφικότερη όλων ένα φάουλ μετά κάρτας στον Ελαμπντελαουί στο 81’), αλλά θα επαναλάβω, όσο λιγότερο ασχολείστε με τους ρέφερι (είτε αδικούν, είτε όχι την ομάδα σας), τόσο πιο κοντά στο άθλημα θα έρθετε. Κι επειδή με διαβάζετε χρόνια, το σημερινό αποτελεί εξαίρεση και είναι Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ που σχολιάζω για φέτος διαιτητές. Ό,τι και να συμβεί, μην κουράζεστε να «κλαίγεστε» και να τσακώνεστε από κάτω. Όσο περισσότερο ασχολούμαστε μαζί τους, τόσο χειρότεροι γίνονται. Σε όλες τις κατηγορίες, σε όλα τα αθλήματα…

Με Εντιγκά – Μιλιβόγεβιτς κόφτες, δεξιά Κασάμι και Τσόρι- Φουστέρ να αλλάζουν θέσεις πίσω από το σέντερ φόρ(Μήτρογλου και μετά τον Μπενίτεθ), οι πρωταθλητές, θέλησαν να «ανεβάσουν ταχύτητα» στο τελευταίο 20λεπτο, ώστε να μη χρεωθούν ότι δεν έπαιζαν ποδόσφαιρο, αλλά… τάβλι. Με το ρευστό 1- 0, έριξε και η Βέροια κάποιες «ζαριές» στο φινάλε, μα ήρθε ο Μπενίτεθ να κλείσει απότομα το… τάβλι και να το χαρεί με την ψυχούλα του! Και σα να μην έφτανε αυτό, μετά την αποτελείωσε την ιστορία ο Κασάμι! Ξανά… τριάρες δηλαδή!