Δεν είχε και πολλά περιθώρια ο Ολυμπιακός αυτό το βράδυ. Μπορεί η ως τώρα παρουσία του στην Ευρωλίγκα να είναι παραπάνω από ικανοποιητική, όμως υπήρχε γενική παραδοχή ότι αν το ματς με την Μπολόνια δεν πήγαινε καλά, θα ηχούσαν και σειρήνες που κανείς δεν θα ήθελε.

Μια τρίτη ήττα στο ΣΕΦ και μάλιστα από έναν ασταθή αντίπαλο δεν θα ήταν και το καλύτερο. Οι Πειραιώτες λοιπόν φρόντισαν να διώξουν από νωρίς τις... σκιές. Έβαλαν το ματς σε ήρεμα μονοπάτια και περπάτησαν με απόλυτη ασφάλεια επιβραβεύοντας και όσους παράτησαν τον Ολλανδία- Αργεντινή για να πάνε να δουν μπάσκετ. Και όχι απλά κέρδισε, αλλά έστησε πάρτι, έπαιξε όμορφα, σωστά και έπιασε σκορ (το δικό του) NBA!

Ο Σκαριόλο με τις δάφνες του πρωταθλητή Ευρώπης σε εθνικό επίπεδο, έχει μια ομάδα σε συλλογικό επίπεδο που δεν είναι και η πιο τρανή απόδειξη συνόλου με στιβαρότητα και εγγύηση σοβαρότητας. Έχουν αρκετούς καλούς παίκτες στην ιταλική basket city αλλά ομάδα δεν μπορείς να τους πεις. Ο Ολυμπιακός λοιπόν, δεν είχε παρά να βάλει τον εαυτό του σε καθεστώς απόλυτης κυριαρχίας.

Μετά το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και την όποια πίεση είχε αυτό, κάποιος θα έλεγε πως θα ήταν μια δύσκολη προσπάθεια. Μπορεί ναι, αλλά από την άλλη, πως να σταθούν ο Μπαρτζώκας με τους παίκτες του στο τι έγινε και να μην σταθούν στο τι θα γίνει. Τέσσερα παιχνίδια σε εξι ημέρες. Μετά τη Μπολόνια σε πολύ λιγότερο από 48 ώρες ΠΑΟΚ στην Πυλαία και μετά διαβολοβδομάδα Τρίτη και Πέμπτη. Είπατε κάτι;

Αν ήμουν ο Σκαριόλο θα είχα διαλύσει τα αποδυτήρια στο ημίχρονο. Βέβαια, αν ήμουν ο Σέρτζιο δεν θα είχα περάσει και την συγκεκριμένη φιλοσοφία στην Βίρτους. Αυτή η ομάδα δεν έχει μέσο... δρόμο. Όταν είναι άσχημα, είναι τραγική. Όταν είναι καλή, λες πω- πω πως παίζουν. Ο Ολυμπιακός δεν υπήρχε περίπτωση να τους αφήσει να το ευχαριστηθούν. Και τους έκανε να υποφέρουν από την αρχή.

Χύμα στο κύμα

Όταν λοιπόν το πρόγραμμα είναι βαρύ, η καλύτερη λύση είναι να ξεβγάζεις τις... μπουγάδες όσο πιο νωρίς γίνεται. Οι νταμπλούχοι της χώρας μας μπήκαν δυναμικά και με την επιθετική όρεξη στον Θεό. Τα σουτ ήταν καλά, η διψήφια διαφορά δημιουργήθηκε σε συντομότατο χρονικό διάστημα και το χειρότερο για τους Ιταλούς ήταν, πως είχαν βγάλει από πάρα πολύ νωρίς στο παρκέ, όλα αυτά που τους έχουν κάνει στην διοργάνωση να δείχνουν τόσο... χύμα.

Και όταν πας χύμα στο κύμα για να αντιμετωπίσεις έναν νοικοκυρεμένο αντίπαλο, τότε θα ΄χεις πρόβλημα. Παίκτες καλοί, φαντάζουν τόσο επιπόλαιοι. Και αυτό έχει να κάνει με όλη την φιλοσοφία του συνόλου. Δεν χρειάζεται να ξέρει φοβερό μπάσκετ κάποιος για να καταλάβει, ότι η Βίρτους και η Αρμάνι είναι δυο ομάδες με καλά μπάτζετ αλλά χτισμένες μάλλον για να φαγωθούν μεταξύ τους στους τελικούς των ιταλικών πλέι-οφ.

Διαφορετικότητα!

Η άμυνα του Ολυμπιακού λειτουργούσε ιδανικά, ως συνέχεια της εκρηκτικής έναρξης στην επίθεση. Ο Γουόκαπ χωρίς να ιδρώσει , είχε γράψει έξι ασίστ!! Γιατί πολύ απλά, ακόμη και οι διπλανές πάσες έπιασαν τόπο από την ευστοχία των συμπαικτών του. Ο Σκαριόλο, όποιον και να πήγε να πιέσει, την πάτησε από κάποιον άλλο. Εδώ ο Μπλάκ μπήκε στην θέση του Φάλ και έκανε το καλύτερό του παιχνίδια.

Η Μπολόνια έκανε και άλλο ένα καλό στον Ολυμπιακό. Του... ξεκόλλησε το rotation και στα δυο ημίχρονα. Όσοι ήρθαν από τον πάγκο λειτούργησαν καλά. Και πήραν ψυχολογία, σε μια εποχή που γίνεται -δικαίως- ιδιαίτερος λόγος για το κατά πόσο υπάρχει βάθος στο κόκκινο ρόστερ και δεν θα ξυπνήσουν απότομα άπαντες στο εγγύς μέλλον. Ένας Ολυμπιακός ισορροπημένος το βράδυ της Παρασκευής και πολύ- πολύ διαφορετικός από την αντίπαλό του. Εννοείται αυτό μόνο για καλό το γράφω...

Άνοιξαν οι ουρανοί!

Να βλέπεις μπασκετμπολίστες που αν βρίσκονταν ξεχωριστά σε ένα οργανωμένο σύνολο, θα οργίαζαν. Ο Χάκετ, ο Σενγκέλια, ο Μίκι και τόσοι άλλοι. Αυτή η Μπολόνια, είναι όπως... ξημερώσει. Και φυσικά όταν δεν έχεις σταθερή εικόνα, δεν αποτελείς και σοβαρό σύνολο.

Ο Σκαριόλο είναι ένας καταπληκτικός διαχειριστής. Το αποδεικνύει με την Ισπανία. Στην Βίρτους όμως οι κανόνες είναι πιο πολύ αφημένοι στο ταλέντο των παικτών, παρά σε κανόνες συνόλου. Και αυτό το πληρώνεις όταν δεν είναι σε καλό βράδυ οι παίκτες σου ή αν ο αντίπαλός σου παίζει με στρατιωτική πειθαρχία. Και ο Ολυμπιακός είναι τέτοια ομάδα. Αφήστε που στο πρώτο μέρος, άνοιξαν οι... ουρανοί στο Ειρήνης και Φιλίας, ο Ολυμπιακός τα έβαζε από παντού και το σκορ με το οποίο πήγαν στα αποδυτήρια τα λέει όλα και δεν τιμά την ιταλική άμυνα. Δέχθηκαν 61 πόντους.

Μια επίσκεψη στο στατιστικό θα σας πείσει για τα πάντα. Οι μπάλες έφευγαν σχετικά εύκολα από τα χέρια. Ο Φάλ κάρφωνε, ο Βεζένκοβ κλασικά σε κατάσταση... τούρμπο. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις όμως παίκτες. Δεν ήταν ματς για τέτοιες συζητήσεις. Η λειτουργία του Ολυμπιακού ήταν ολοκληρωτικά στον βαθμό που έπρεπε. Ακόμη και φάσεις στις οποίες χάθηκε η μπάλα, ή υπήρξε αστοχία, είχαν λειτουργήσει σωστά. Και αυτό είναι που πρέπει να κρατάει ο Μπαρτζώκας. Κατά τα άλλα, ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Την διέλυσε την Μπολόνια και αν μη τι άλλο πρόσφερε στον κόσμο του. Και χωρίς πολλά- πολλά...

Τριαλαρί-τριαλαρό

Η Μπολόνια έφυγε από την μέση και τώρα μετά τον ΠΑΟΚ υπάρχει διαβολοβδόμαδα. Πρώτα με την Φενέρ μέσα και μετά στην Λυόν κόντρα στην Βιλερμπάν. Δεν τον βαριέσαι τον Ολυμπιακό -τα 'χουμε ξαναπεί- απλά είναι σημαντικό να μπορεί η ομάδα να εμπιστεύεται στα δύσκολα, όσο γίνεται περισσότερους παίκτες της.

Η Βίρτους δεν είναι τοπ κριτήριο και αυτό το ξέρουν όλοι. Δεν παίζουν όλοι "τριαλαρί τριαλαρό" στην επίθεση, ούτε αμύνονται με ...μισά κορμιά. Ο χρόνος πάντως μπορεί να γίνει σύμμαχος των "ερυθρόλευκων", έχουν καλό ρεκόρ και μπορούν να το κάνουν και ακόμη καλύτερο.