Πήγαν στο Βερολίνο και "έφαγαν τα μούτρα τους". Όλοι. Και ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες. Μπορεί να απορούσαν τι συνέβη, αλλά τα πάντα στο Βερολίνο κύλησαν απλά. Οι ίδιοι ήταν που φρόντισαν να αφήσουν την Άλμπα να ελπίζει. Οι ίδιοι επέτρεψαν όλα αυτά που έπαθαν. Και μόλις οι Γερμανοί γέμισαν αυτοπεποίθηση, άρχισαν να τα βάζουν και από παντού. Μια τραγική εικόνα της ομάδας του λιμανιού. Αν εξαιρέσουμε τις συνεργασίες Σλούκα- Μάρτιν, οι Πειραιώτες δεν έδειξαν κάτι άλλο που να... βλέπεται. Μακριά από όλα. Από τους μέσους όρους. Από τον "αέρα". Από το πείσμα. Από όλα αυτά που τον έκαναν ισχυρό και του έδωσαν το δικαίωμα να ελπίζει σε πλεονέκτημα.

Η Άλμπα είχε μια μαγική βραδιά. Θα 'χουν να την θυμούνται οι περισσότεροι. Ο Λο είχε... γενέθλια ανήμερα των γενεθλίων του Ολυμπιακού. Και τον ακολούθησαν και οι υπόλοιποι. Θα τα γράψω στο τέλος του άρθρου για το εγγύς μέλλον, αυτό που θα πρέπει να μείνει από την περιπέτεια του Βερολίνου, είναι πως η ομάδα πήγε και έκανε μια... τρύπα στο νερό, χάνοντας μια γερή ευκαιρία. Το βράδυ που Ρεάλ- Μιλάνο έπαιζαν μεταξύ τους, ο Ολυμπιακός πήγε με υφάκι και στραπατσαρίστηκε στο... τείχος.

Τα "πεντάρια"

Η άμυνα της Άλμπα στην αρχή του αγώνα με την σούπερ πίεση και το κλείσιμο των διαδρόμων, ήταν το πρώτο στοιχείο της αναμέτρησης. Οι Πειραιώτες δύσκολα έβρισκαν καλό σουτ, αλλά και όταν αυτό γινόταν -σπάνια- δεν υπήρχε το καλό αποτέλεσμα. Η πιο ασφαλής λύση ήταν το να πάει η μπάλα στον Φάλ. Πάσχιζαν να μην δώσουν εύκολο σουτ στην ελληνική ομάδα και το πετύχαιναν. Ε, μόλις πήρε τις μπάλες ο Φαλ έδωσε ισορροπία αν μη τι άλλο στο σκοράρισμα. Και όπως φάνηκε, αλλά ήταν και γνωστό πριν καν αρχίσει το ματς, αν ο Ολυμπιακός είχε κάπου να βάλει τα... λεφτά του, αυτό ήταν το "5".

Όσο καλή ομάδα και να είναι η Άλμπα, όση γενναιότητα και να βγάζει, δεν μπορούν οι παίκτες της να τα βάλουν με τους κόκκινους σέντερ. Ο Μάρτιν μπήκε και συνέχισε μια χαρά την δουλειά του Γάλλου. Η ομάδα αντιμετώπισε πρόβλημα, μόλις έβγαλε και τον Αμερικανό ο Μπαρτζώκας.

Πέρασε τον Ζαν Σάρλ δίπλα στον Πρίντεζη, η Άλμπα έπαψε να απειλείται σε διάρκεια και χωρίς να το πολυκαταλάβει κάποιος, πήρε και διαφορά. Βρήκαν ρυθμό στην επίθεση οι γηπεδούχοι, ξέσπασαν στα τελευταία λεπτά του πρώτου μέρους. Με σχήμα που δεν μπορούσε να βάλει γκολ ο Ολυμπιακός και τον Ντόρσεϊ στον πάγκο (ξεκίνησε άστοχος) από το 7' ως το τέλος του ημιχρόνου, αλλά και τα δυο 5αρια έξω, είχε σίγουρα ενδιαφέρον το πως θα ανακατευόταν η τράπουλα στην προσπάθεια ανατροπής.

Πνίγηκαν όλοι...

Ο Μπαρτζώκας αν είχε δίκιο σε κάτι , αυτό ήταν όταν φώναξε κάποια στιγμή "αυτό είναι το επίπεδο, αντέξτε". Ήταν και λίγο χαλαροί οι "ερυθρόλευκοι", δεν θα γράψω μπλαζέ γιατί τους μειώνει. Σίγουρα όμως δεν ήταν όπως θα έπρεπε. Η εικόνα βελτιώθηκε για λίγο, αλλά ξαναχάλασε. και υποχρεώθηκε η ομάδα όπως είδατε, να φτάσει στην τελευταία περίοδο και να τρέχει για να... φτάσει. Ο Βεζένκοβ συνδέθηκε. Ο Ντόρσεϊ έδωσε λύσεις με δίποντα, όχι με τρίποντα. Ο Σλούκας υπέφερε από την πιεστική άμυνα της Άλμπα, οι υπόλοιποι κοντοί ελάχιστα πράγματα και ο Μάρτιν ο καλύτερος ψηλός. Τίποτα όμως. Όλοι πνίγηκαν. Και κανείς δεν δικαιολογείται, όχι για το μπάσκετ, αλλά για το στυλ που έπαιξαν. Κακό βράδυ...

Ένα από τα προβλήματα που αντιμετώπισε η ομάδα ήταν στο αμυντικό της τρανζίσιον. Έβαζε καλάθι με σύστημα και δεχόταν σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Η άμυνα δεν έπαιρνε ψυχολογία και τα βάσανα αυξάνονταν. Η μαγκιά του Σλούκα βέβαια, ήταν ότι μόλις είδε πως επιθετικά δεν θα τα κατάφερνε ως συνήθως λόγω της άμυνας που του περιόριζε την δράση, άρχισε να μοιράζει μπάλες και να αυξάνει τις ασίστ του. Ο Γερμανοί με ελάχιστο άγχος, κάποιες στιγμές πέταγαν τις μπάλες από παντού και αυτές έμπαιναν μέσα!!! Να τα 'χεις όλα, να 'χεις κι αυτό... Κάντε μια βόλτα στην στατιστική και οπλιστείτε με ψυχραιμία πριν το κάνετε.

Σκληρό μάθημα

Το χειρότερο παιχνίδι για τον Ολυμπιακό έρχεται τώρα. Ναι, είναι αυτό με τον Παναθηναϊκό βάσει προγράμματος, αλλά μην ξεχνάμε και το εξ αναβολής με την Ζαλγκίρις που προηγείται. Δύο ματς μέσα σε λίγες μέρες.

Η βαθμολογία για έναν άσχετο θα έλεγε ότι ακλόνητο φαβορί είναι οι "ερυθρόλευκοι" και με τους δύο πράσινους. Ναι, αλλά όλοι ξέρουμε πόσο διαφορετικό είναι κάθε ματς και ειδικά αυτά με τον αιώνιο αντίπαλο. Σε όλα τα αθλήματα. Και το ΣΕΦ θα 'χει κόσμο, η πίεση, το άγχος, όλα θα είναι στην κόκκινη πλευρά. Ο Παναθηναϊκός θα είναι άνετος. Αν δεν χάσει πολύ, δεν θα ανοίξει ρουθούνι.

Σίγουρα μετά την απώλεια στο κύπελλο οι φίλοι του "τριφυλλιού" θα στενοχωρηθούν βλέποντας ξανά την ομάδα τους να χάνει (αν γίνει), θα 'ναι μια τρίτη σερί ήττα, αλλά το ξαναγράφω, στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο όλο το βάρος θα είναι στην απέναντι πλευρά και όχι στην πράσινη. Τώρα για σενάρια τετράδας, πλεονεκτημάτων και διασταυρώσεων, μάλλον πήραν ένα σκληρό μάθημα στην Γερμανία. Α και για να τελειώσω με τον τίτλο του άρθρου μου πριν μια εβδομάδα. Είχα αναρωτηθεί: Ο Ολυμπιακός στο Βελιγράδι; Βρε λες; Ε, μάλλον δεν λες ακόμα... Αυτό το δικαίωμα δεν υπάρχει. Ακόμα...