Η ΤΣΣΚΑ πήρε το ματς, ο Ολυμπιακός κέρδισε τις εντυπώσεις. Ο Βατούτιν είπε αρλούμπες για τον Μπλατ και ο προπονητής των "ερυθρόλευκων" τον έκανε να φυσάει και να ξεφυσάει. Δε φοβάται κανέναν ο Ολυμπιακός, προχωράει με το ακαταλόγιστο και αυτό μου αρέσει.

Υπάρχουν και κάποια που δε μου αρέσουν, όμως εδώ θα ‘μαστε να τα συζητάμε όλα. Ηττήθηκε στην Μόσχα η ομάδα του Πειραιά , ναι, μπορούσε να το ‘χε νικήσει, αλλά το πιο σωστά που ‘χουν να κάνουν στο λιμάνι είναι να καθίσουν να δουν προσεκτικά τι έχουν ανάγκη και τι όχι. Ήταν η τραγική τρίτη περίοδος που τους… ρήμαξε , αλλά και το τελευταίο λεπτό της αναμέτρησης. Έγιναν λάθη αχρείαστα, υπήρξε κούραση αφού το βάρος έχει πέσει σε συγκεκριμένο αριθμό παικτών .

Ο κόσμος πραγματικά έχει χρέος να είναι συγκρατημένος και στη νίκη και στην ήττα, αλλά επιβάλλεται να νιώθει και λίγο περήφανος για την εμφάνιση. Όχι, δεν το γράφω για «να πάρετε αέρα» όσοι είστε Ολυμπιακοί. Όμως σε ένα γήπεδο που οι διαφορές εκτινάσσονται και οι Ρώσοι σκοράρουν αβέρτα, ο γνωστός βρικόλακας, η ομάδα που τους έχει "βιάσει" τα όνειρα, τους ξεκαθάρισε ότι και πάλι θα τη βλέπουν στον ύπνο και στο ξύπνιο τους.

Ειλικρινά θα μπορούσα να γίνω αναλυτικότερος και στα θετικά και στα αρνητικά. Όμως το καλάθι πρέπει να παραμείνει μικρό. Μόλις ξεκίνησε η ομάδα την προσπάθεια και χρειάζεται σύνεση και έξυπνη τακτική για να επιτευχθούν οι στόχοι. Για την ώρα είναι μακρινοί. Χρονικά…

Δε γράφω ποτέ διθυράμβους στις νίκες, προτιμώ τα θετικά να τα αναφέρω στις ήττες, όταν όλοι πέφτουν να φάνε προπονητές και παίκτες. Θέλω να επισημάνω ότι ο Μπλατ και οι συνεργάτες του, ήταν πανέτοιμοι να την βασανίσουν την ΤΣΣΚΑ. Και το έκαναν. Πρέπει να διορθώσουν ορισμένα πραγματάκια, ίσως να δουν και με τον καιρό λίγο το ρόστερ καλύτερα και να εμφανίσουν κάτι ακόμη πιο ισχυρό.

Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος από το πρώτο δευτερόλεπτο του ματς. Και αυτό ξεκινούσε από την άμυνα. Η ομάδα του Πειραιά, πάτησε γερά και η αλήθεια είναι ότι εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο ότι και ο Ιτούδης επέλεξε να μπει στο ματς με ,,,ανασταλτική πεντάδα. Το Χάκετ- Χίγκινς για ξεκίνημα, μια χαρά του "έκατσε" του Μπλατ. Η γνώμη μου γενικά είναι, πως όταν παίζεις στην έδρα σου, δεν έχεις λόγο να μπεις με δυο στόπερ. Ο Ολυμπιακός λοιπόν από τη στιγμή που έκλεισε διαδρόμους και άρχισε να μαζεύει τα ριμπάουντ, είχε έναν μόνο κίνδυνο. Να φάει τα σουτ του Χίγκινς. Δεν έγινε ποτέ αυτό και όσο πέρναγε η ώρα, όλα πήγαιναν κατ’ ευχή. Στην επίθεση «δεν έβγαζαν μάτια», αλλά έβρισκαν τις λύσεις πιο έξυπνα από τους αντιπάλους τους. Δυο "βόμβες" του Γκος (θα πρέπει οι συμπαίκτες του να του πασάρουν σε πρώτο χρόνο και όχι να καθυστερούν) ήταν αρκετές να αποδιοργανώσουν τη ρωσική άμυνα. Έτσι πήγε στο + 9 ο Ολυμπιακός και ο Ιτούδης άρχισε να κοκκινίζει. Με το δίκιο του. Όμως όταν δίνεις 3 εκατομμύρια τον χρόνο σε έναν παικταρά, θα μπορείς και να περιμένεις από αυτόν να σε κρατήσει όρθιο. Τη στιγμή λοιπόν που οι συμπαίκτες του είχαν αρχίσει να… χτίζουν με τα σουτ, ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ μπήκε στο ματς και βομβάρδισε τα πάντα! Οι Ρώσοι είχαν 5/13 τρίποντα στο 20λεπτο και τα τέσσερα από αυτά, τα σημείωσε ο Ισπανός.

Η διαφορά των τεσσάρων πόντων κατά τη γνώμη μου αδικεί τον έτοιμο από την αρχή Ολυμπιακό. Όμως είπαμε, παίζεις και με την ΤΣΣΚΑ και στην έδρα της, που αποφάσισε να πιέσει ακόμη περισσότερο με το ξεκίνημα του δεύτερου μέρους. Ο Σέρχιο συνέχιζε και όσο κυλούσε χρόνος οι γηπεδούχοι εκμεταλλεύονταν λίγες από τις αρετές τους και αρκετά από τα μείον που ‘χει –για την ώρα τουλάχιστον- ο Ολυμπιακός. Και εξηγούμαι γιατί έγινε το κακό στην Τρίτη περίοδο: Ο Γκος δε πήρε ποτέ τη μπάλα την ώρα που έπρέπε. Το ξαναγράφω. Ο Αμερικανός έχει ενέργεια, απίστευτη κίνηση, αλλά μέτρησα οχτώ φορές που μπορούσε να πάρει μπάλα και αυτό δε συνέβη. Επίσης ο Μπλατ θα ήθελα να μου εξηγήσει τι αποφάσισε στην τελευταία φάση της τρίτης περιόδου και έβγαλε τον Αμερικανό, έβαλε τον Σπανούλη και βγήκε μια φάση που οι Ρώσοι περίμεναν τον Βασίλη σα βούτυρο στο ψωμί τους στην κορυφή του τριπόντου.

Πάμε παρακάτω: Ο Τίμα μέχρι τώρα, δεν… Ο Λετονός άκουσε τις φωνές του Αμερικανού, αλλά συνεχίζει ανασταλτικά να υστερεί, ενώ θέλει τις μπάλες στην επίθεση που δε μπορεί να τις αξιοποιήσει. Να δεχτώ ότι είναι κακό φεγγάρι; Άντε να το δεχτώ. Αν είχε η ομάδα έναν αθλητικό ψηλό, θα υπήρχε και βοήθεια στον κακομοίρη τον Μιλουτίνοβ που παίζει για όλους. Ο Λεντέι συνεχίζει να ψάχνεται. Η καλύτερη του φάση, ήταν ένα επιθετικό ριμπάουντ (παλικαρίσιο) στο 31’ μετά από άστοχο τρίποντο του Σπανούλη. Ο Μπλατ πιστεύει πολύ στον Αμερικανό, αλλά θα πρέπει να πάρει και πράγματα από αυτόν. Ο Τουπάν είχε κακό βράδυ και όχι απλά ήταν κακός, ήταν και αρνητικός. Γιατί αντίθετα με την Ζαλγκίρις που καθόταν σούζα μπροστά στον Σάρας, εδώ εκβιάζει και το κάτι παραπάνω.

Ο Ολυμπιακός δε μπορεί να κερδίζει όλα τα ματς με τον Πρίντεζη και τον Παπανικολάου. Επαναλαμβάνω, η ομάδα το πολέμησε αρκετά καλά, οδηγώντας σε κακοτοπιές την «αρκούδα». Και αυτό έγινε ευδιάκριτο στο τελευταίο δεκάλεπτο. Σοφή κίνηση του προπονητή να πάει με Μάντζαρη- Σπανούλη- Γκός. Μέχρι να το καταλάβει ο Ιτούδης, η Ολυμπιακή ζημιά είχε γίνει. Με τον Σπανούλη να σκοράρει αβέρτα- κουβέρτα, την άμυνα να "σφίγγει" κι άλλο και τους Ρώσους να μπερδεύονται, ο Ολυμπιακός μπήκε για τα καλά στο ματς και όπως είδατε θα μπορούσε να το ‘χε κατακτήσει, αν δε συνέβαιναν, όσα σας έγραψα στο ξεκίνημα του άρθρου.

Συμπερασματικά, κρίμα στον αθλητισμό δεν υπάρχει, αλλά εδώ θα κάνω μια μικρή εξαίρεση και θα πω ότι ήταν κρίμα να μην κάνουν το διπλό οι «ερυθρόλευκοι» από τη στιγμή που κράτησαν τόσο χαμηλά την "αρκούδα". Ο Κλάιμπερν πήρε τη… σκυτάλη από τον Σέρχιο, πήρε κρίσιμα ριμπάουντ. Και στην τελική, όλο το ματς για εμένα, ήταν στο 39’ όταν οι Ρώσοι δε μπορούσαν να βρουν στόχο και άρπαξαν σερί τρεις μπάλες στον αέρα με το σκορ ισόπαλο.

Ο Μπλατ πρέπει να ‘ναι ευχαριστημένος από κάποιους, αλλά να «δώσει και λίγο πόνο» σε άλλους για να τους ξυπνήσει. Δε μου αρέσει το μικρό ροτέισον για την εποχή, θα το φωνάζω ως το τέλος της σεζόν ότι θέλει παίκτη, αλλά μη μου δίνετε και πολλή σημασία. Γιατί πολύ απλά, την ιστορία την γράφουν οι παρόντες. Συνεχίζει ο Ολυμπιακός, τα ‘χουμε πει θα ‘ρθουν τα καλά , θα ‘ρθουν και τα άσχημα. Τα ξαναλέμε μετά το ΟΑΚΑ…