Το καλό με παίκτες όπως ο Ιμπραήμ Αφελάι, ξέρετε ποιο είναι για την ομάδα στην οποία ανήκουν; Ότι μπορούν να βγάλουν τον εγωισμό τους, προς όφελος του συνόλου. Αυτό για να γίνει και να μπορείς να το πράξεις, πρέπει να διαθέτεις την απαραίτητη προϋπόθεση: Να είσαι παικταράς. Η πορεία αυτού του ανθρώπου είναι τέτοια, που δε χωράει αμφισβήτηση.

Το αν ο Μίτσελ άλλαξε φέτος το σύστημα και ο Ολλανδός ήταν μόνιμα μπερδεμένος και σε …μυστήριους ρόλους είναι κάτι που δεν του ρίχνει την ευθύνη πάνω του. Ναι, έκανε λάθος που στο τέλος του αγώνα με τη Μάλμε εξαφανίστηκε, αλλά επαναλαμβάνω, έχει το χάρισμα να μπορεί να φοράει τη μάσκα του Ζορό και να παίρνει εκδίκηση για τον εαυτό του. Για τη θιγμένη ποδοσφαιρική του αξία. Ελάτε τώρα, ο άνθρωπος έχει παίξει σε τεράστιο επίπεδο, δεν ήρθε στην Ελλάδα για να ξεχάσει τη μπάλα ή να τον χαρακτηρίσουν «μυρωδιά». Αυτά ανήκουν στις κλασικές καφενειακές ποδοσφαιρικές συζητήσεις.

Ο Αφελάι, την ώρα που ο Λεβαδειακός κρατούσε για πλάκα τη νίκη στο σπίτι του, μπήκε και γύρισε… τούμπα τον αγώνα. Έβαλε ένα γκολ με «μισό τσαφ» το οποίο ήταν αρκετό να ξεγελάσει τον Σηφάκη και σέρβιρε το δεύτερο στον Μήτρογλου, ο οποίος και πάλι διάλεξε τον δρόμο του μη πανηγυρισμού, επειδή έχει αποδοκιμαστεί πολλάκις στο Καραϊσκάκη. Οι Ολυμπιακοί πήγαν στη Λιβαδειά, αγχώθηκαν, τους βγήκε το καλό φαΐ που έκαναν από τα ρουθούνια, αλλά τουλάχιστον στο τέλος είδαν την ομάδα τους να κερδίζει. Και δεν ήταν εύκολη η επικράτηση, μιας και o Λεβαδειακός τελευταία φορά που είχε δεχθεί γκολ πριν από αυτό του Αφελάι, ήταν στις 19 Οκτωβρίου από την Βέροια. Ένα σύνολο που λειτουργεί άψογα ανασταλτικά με τον Κώτσιο και τον Τομάς να καθοδηγούν όλους τους συμπαίκτες τους με μαεστρία. Αν η μπάλα δεν έκανε τα τερτίπια της σε αυτό το σουτ του Αφελάι, ίσως η βραδιά να ‘ταν θριαμβευτική για τους Βοιωτούς…

Τώρα θα με ρωτήσει κάποιος από εσάς: «Τι είναι χειρότερο για μια ομάδα; Να τρώει γκολ στα… 67 δευτερόλεπτα του ματς ή να υποχρεώνεται να κάνει δυο αλλαγές σε ένα δωδεκάλεπτο;» Η απάντηση είναι απλή: Χειρότερο είναι να χάνεις τους παίκτες σου, ακόμη κι αν κερδίζεις. Όταν μάλιστα είσαι ο φαινομενικά υποδεέστερος. Ο κακομοίρης ο Παντελίδης, έφτιαχνε πλάνα όλη την εβδομάδα, όριζε ρόλους, πάνω από μισή ώρα μέσα στα αποδυτήρια (όπως κάνουν όλοι) ανέλυε πώς να κινηθεί η ομάδα του. Και πριν καλά- καλά προλάβει να τους δει αν πατάνε οι ποδοσφαιριστές του γερά στο γήπεδο, έχασε δυο. Ναι, είχε προλάβει να το βάλει το γκολ.

Όμως -για να πάω και στο πρώτο σκέλος της ερώτησης- αν η ομάδα που δέχεται το τέρμα είναι ικανή και καλή, τότε μπορεί να το λάβει και ως έξτρα κίνητρο για να παίξει καλύτερα να «ανάψει τη μηχανή» και να πιέσει για να ισοφαρίσει και να πάρει και… κεφάλι στο σκορ. Αυτά ο Ολυμπιακός στο πρώτο μέρος ούτε τα αξιοποίησε, ούτε τα έκανε. Γιατί αν είσαι ικανός οφείλεις και να το αποδεικνύεις. Ο Λεβαδειακός δεν έκανε κάτι περισσότερο από αυτά που σας έγραψα και στην αρχή του κειμένου: Αμύνθηκε με εξυπνάδα, με τακτική, με πείσμα. Η μόνη φάση που πραγματικά δε γλίτωνε με τίποτα η ομάδα της Βοιωτίας, ήταν ένα σουτ του Κασάμι το οποίο εξουδετέρωσε ο… Μήτρογλου, αφού η μπάλα πήγε πάνω του.

Με τον Μαζουακού να παίρνει προσπάθειες ως αριστερό χαφ και γενικά τους «ερυθρόλευκους» να φτάνουν σχετικά άνετα έξω από την περιοχή του Σηφάκη, κύλησαν τα 40 λεπτά του πρώτου ημιχρόνου. Στην τελική φάση όμως, υπήρχε πρόβλημα. Αντίθετα ο Λεβαδειακός και πιο συγκεκριμένα ο Τομάς, δεν είχε κανένα θέμα όταν έγινε το κόρνερ και πήδηξε σαν κύριος για να σκοράρει. Ο Ρομπέρτο «μαδούσε τη μαργαρίτα» στο να «βγω ή μη βγω», ο Σιόβας έχασε τον Γάλλο, ο Εντινγκά δεν τον πρόλαβε και …1-0 πριν καλά- καλά, καταλάβει ο κόσμος ότι είχε ξεκινήσει το παιχνίδι. Μετά όλα ήταν θέμα άμυνας και αντοχής Λεβαδειακού. Μια δοκιμασμένη ανασταλτικά ομάδα, σε άλλο ένα στοίχημα για να μην παραβιαστεί η εστία της.

Ο Μίτσελ πέρασε πίσω τον Μαζουακού, έβαλε μπροστά του τον Φουστέρ και πέρασε στην απέναντι πλευρά τον Ντοσεβί. Όταν εμφανίστηκε ο Αφελάι, ο Μίτσελ ανέβασε και τον Σιόβα στα χαφ για να ντουμπλάρουν πιο μπροστά του οι Κασάμι και Τσόρι. Και ακόμη πιο μπροστά ο Μήτρογλου με τον Μπενίτεθ. Ο Ισπανός ρίσκαρε στο φουλ, μα δε μπορούσε να κάνει και κάτι άλλο. Αν το βράδυ αυτό ολοκληρωνόταν με πίκρα, μάλλον ο Μίτσελ θα ‘χε έξτρα μπελάδες. Έπαιξε όσα χαρτιά είχε για να δει τον Σηφάκη να μαζεύει το τόπι από το πλεκτό.

Και ενώ ο Λεβαδειακός δυο μήνες τώρα γλίτωνε από φάσεις και φάσεις, ήρθε ένα «τζούφιο» σουτ να τον λυγίσει. Κάποιοι το θεωρούν ανεξήγητο. Εντάξει, συμμερίζομαι όσους δεν το καταλαβαίνουν γιατί δεν έχουν παίξει. Ο Αφελάι κινήθηκε διαγώνια και έπιασε το δεξί. Ο Σηφάκης έχει πέσει σωστά, μόνο που ο Ολλανδός δε βρήκε τη μπάλα όπως θα ήθελε. Όλοι νόμιζαν ότι κάπου βρήκε η μπάλα. Πουθενά δε βρήκε. Με το εσωτερικό του δεξιού ποδιού του Αφελάι, η μπάλα έφυγε τελικά με ανάποδο φάλτσο!!! Εκατό φορές να τον βάλετε τον Ιμπραήμ δεν θα το πετύχει. Εκεί όμως έτσι πήγε, γιατί γλίστρησε.

Από τη στιγμή που έγινε το 1-1, ήταν δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός θα έκανε το γήπεδο να κατηφορίσει. Και μετά από ορισμένες ευκαιρίες, πάλι ο Αφελάι έβγαλε τη συρτή πάσα, ο Μήτρογλου σκόραρε και ο κολλητός του ο Κασάμι, έδειχνε στον κόσμο τον συμπαίκτη του. Λες και οι Ολυμπιακοί δεν ξέρουν τον Μήτρογλου, περίμεναν να τους τον μάθει ο Κασάμι. Αυτό το σκηνικό με τους ποδοσφαιριστές να «τη λένε» στον κόσμο με νοήματα και με αντιδράσεις, θα πρέπει να σταματήσει. Από αυτή την ομάδα έχουν περάσει παικταράδες και παικταράδες, που πρόσφεραν όσα οι τωρινοί δε θα φτάσουν ποτέ. Άρα δε χρειάζεται… υφάκι στον κόσμο.

Ο Τζόλε τι θα ‘πρεπε να κάνει; Να βγάλει περίστροφο κάποτε; Ο Τζιοβάνι; Ο Καρεμπέ; Ο Ζέτερμπεργκ; Ο Σπανούλης; Κι αυτοί έχουν ακούσει αποδοκιμασίες. Έσκυψαν κεφάλια και όταν εμφανίστηκαν και πάλι «απάντησαν» με τον δικό τους τρόπο! Όποιος είναι μάγκας και έχει «απαντήσεις» λοιπόν, ιδού το γήπεδο. Ο Αφελάι αυτό έκανε και ο Μίτσελ μάλλον θα πρέπει να κάνει αυτό που δεν έκανε από την αρχή της σεζόν. Παίκτες στις πλευρές. Να παίζει επιτέλους ο Αφελάι στη θέση του, εκεί που όλοι ξέρουμε και πάνω απ’ όλα εκεί που ο ίδιος μπορεί να κάνει «παπάδες». Και παίκτης στα δεξιά, γιατί και ο Ντοσεβί βοήθησε πάρα μα πάρα πολύ στο να αλλάξει ο ρυθμός των «ερυθρόλευκων»… Μέχρι να ανοίξει η μεταγραφική περίοδος ο Ολυμπιακός έχει Πανιώνιο (δεν τον κέρδισε στο κύπελλο) και Καλλονή. Για να δούμε…