Η Λαμποράλ έκανε ένα τρομερό παιχνίδι για τα κυβικά της στο Ειρήνης και Φιλίας. Ένα φοβερό πρώτο 20λεπτο, αναγκάζοντας τον Ολυμπιακό σε πλήρη σύγχυση.

Στα αποδυτήρια, ο Ναβάρο από τη μια πλευρά ζητούσε απλά το ίδιο μοτίβο. Ο Σφαιρόπουλος προσπαθούσε να ηρεμήσει τους παίκτες του. Και να βρει και κανά- δυο να μπορέσουν να στηρίξουν τον Βασίλη Σπανούλη. Τον μοναδικό παίκτη που κράταγε όσο μπορούσε τους συμπαίκτες του στο ματς. Τελικά, ο αρχηγός βρήκε πρώτο συμπαραστάτη τον… εαυτό του. Ναι. Όσοι πίστευαν πως ο Σφαιρόπουλος πηγαίνοντας στο λιμάνι θα έπαιρνε τη μπάλα από τα χέρια του αρχηγού του, "την πάτησαν". Είναι τόσο μεγάλος παίκτης ο Βασίλης Σπανούλης(εγώ όπως ξέρετε τον θεωρώ τον κορυφαίο Ευρωπαίο), που ακόμη κι αν χρειαστεί ένα στήριγμα το βρίσκει στον ίδιο τον… Σπανούλη. Καμία άμυνα δε μπορούσε να τον σταματήσει. Τους "χτύπαγε" στα πόδια. Στεκόταν και σούταρε. Έδειχνε στους συμπαίκτες του, ότι αυτό το βράδυ δε θα τους κέρδιζε η Λαμποράλ, όσο κι αν ζούσαν το όνειρό τους οι Βάσκοι. Και μόλις το "έπιασαν" το… μήνυμα του captain πήραν φόρα και άλλοι. Ο Ολυμπιακός των 28 πόντων στο ημίχρονο, τελείωσε το ματς με 76!

Όταν έκλεισε αυτό το πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός είχε 8/21 δίποντα και 1/10 τρίποντα. Απαράδεκτα ποσοστά, όσον αφορά στις ευρωπαϊκές συνήθειες της ομάδας του λιμανιού. Ο κόσμος είχε αγχωθεί από νωρίς, κάτι που δεν βοηθά καμία ομάδα, αν και εδώ που τα λέμε στο λιμάνι είναι συνηθισμένοι από κάμποσα "αχ- βαχ". Δρόμο προς το καλάθι της Λαμποράλ έβρισκε –κι αυτός με το ζόρι- ο Σπανούλης. Οι Βάσκοι όποια άμυνα και να δοκίμαζαν, είχαν αποτέλεσμα. Μπόρεσαν με άνεση να κλείσουν διαδρόμους, να διακόψουν το κόκκινο τρανζίσιον και να πιέσουν περισσότερο απ’ ότι τους πίεζαν οι "ερυθρόλευκοι".

Το μοναδικό κακό για τη Λαμποράλ ήταν ένα: Έπαιζε το τέλειο μπάσκετ, με τους Μπέγκιτς και Άιβερσον να διαπρέπουν στη θέση του σέντερ. Έβγαζαν φάσεις σε άμυνα και επίθεση οι Ισπανοί που λογικά η διαφορά θα έπρεπε να είναι πολύ μεγαλύτερη. Έπαιζαν τέλεια, ο Ολυμπιακός δε μπορούσε να αντιδράσει και όμως οι φιλοξενούμενοι δεν "ξεχείλωναν" την διαφορά. Αυτό θα αποτελούσε το μέγα ζήτημα των Βάσκων στην περίπτωση που οι γηπεδούχοι έπιαναν τον ρυθμό τους. Είχαν σκοράρισμα από όλες τις πλευρές της ρακέτας οι παίκτες του Ναβάρο, αντίθετα με τους Πειραιώτες που αγχώθηκαν, ψυχοπλακώθηκαν και σε ορισμένες φάσεις, προσπαθούσε ο ένας να… ξεφορτωθεί τη μπάλα στον άλλο. Η στατιστική είχε προδώσει τον Ολυμπιακό, που σε 20 λεπτά σημείωσε 28 πόντους. Αριθμός που συνήθως εμφανίζεται στα δεκάλεπτα για αυτή την ομάδα.

Η κατάσταση πήγε να κυλήσει ίδια και σε βάθος της τρίτης περιόδου. Όμως ο Σπανούλης όπως σας έγραψα και πιο πάνω, δεν κάθισε να σκεφτεί τι άμυνα θα βρει μπροστά του. Αυτός όρισε τη μοίρα της αναμέτρησης. Στο 29’ ο Ολυμπιακός ξαναπέρασε μπροστά μετά από πολύ ώρα. Τι άλλο να κάνουν οι Βάσκοι; Δε μπορούσαν. Άρχισαν να "πίνουν θάλασσα" (είναι και δίπλα στο ΣΕΦ), ζαλίστηκαν, διέλυσαν τη στατιστική τους και παραδόθηκαν. Ειδικά μόλις άρχισε ο Χάντερ να τους "χορεύει", σταματώντας να φοβάται τον Άιβερσον. Λίγο- λίγο βοήθησαν όλοι, ειδικά στον ανασταλτικό τομέα.

Εξάλλου με τέτοιο Σπανούλη, από ένα σημείο και έπειτα, σταματάς κι εσύ να αγχώνεσαι και απολαμβάνεις τον συμπαίκτη σου. Ο Ολυμπιακός έφτασε στο 4/4 και τώρα ετοιμάζεται για Έφες έξω και ΤΣΣΚΑ μέσα. Ζόρικα ματς, ενώ η ήττα των Τούρκων στη Ρωσία, θεωρώ ότι θα τους κάνει σε λίγα 24ωρα υποδεχόμενοι τον Ολυμπιακό να κάνουν τα αδύνατα- δυνατά για να κερδίσουν(κρατήστε το). Όσο ο Σπανούλης όμως θα παίζει έτσι, πάντα ο αντίπαλος προπονητής θα έχει έναν τεράστιο πονοκέφαλο. Ποιος θα είναι αυτός; Όχι ο Βασίλης. Αλλά η απλή περίπτωση, στη μεγάλη βραδιά του αρχηγού τους, να "πεταχτούν" και κανα- δυο άλλοι, να κάνουν τα ίδια.

ΥΓ. Και τεράστια κίνηση του Σφαιρόπουλου να βγάλει στο 39' τον αρχηγό του, για να γνωρίσει την αποθέωση. Έναν παίκτη που εμφανίστηκε στον Πειραιά και πήρε δυο σερί Ευρωλίγκες. Α, βρέθηκαν και ορισμένοι πριν κάτι μήνες που έλεγαν ότι θα φύγει κιόλας. Και ακόμη χειρότερα, υπήρχαν και κάποιοι άλλοι που τους πίστεψαν…