Πόσο κοστίζουν τα όνειρα; Υπάρχει τιμή σε αυτά; Ο Ολυμπιακός πάντως δικαιούται και να ονειρεύεται και να γιορτάζει. Η Ελλάδα θα φιλοξενήσει και τελικό στο Conferense League, αλλά και ημιτελικό. Η ομάδα του Πειραιά έγραψε ιστορία. Ο εκπρόσωπος του μεγάλου λιμανιού της χώρας είναι στους ημιτελικούς αυτής της ευρωπαΪκής διοργάνωσης.

Αλήθεια υπάρχει Ολυμπιακός που δεν έκλαψε; Που δεν τρελάθηκε; Που δεν ξεσάλωσε;

Εκεί στον ημιτελικό, τον περιμένει το φαβορί, η Άστον Βίλα. Αλλά και τι έγινε; Σάμπως όταν πήγε στην Σερβία να παίξει με την Μακάμπι τον πίστεψαν; Όταν έγινε η κλήρωση και απέναντί του στα προημιτελικά, ήρθε η πάμπλουτη Φενέρ τον πίστεψαν; Ναι, ο δικός του κόσμος πάντα ήθελε να έχει ένα μικρό παραθυράκι ανοιχτό. Για την ελπίδα που λέγαμε. Ο Μεντιλίμπαρ δεν έχει προλάβει να κάνει θαύματα, αλλά αυτή η ευρωπαϊκή πορεία είναι θαύμα.

Ομαδάρες και ομαδάρες στο παρελθόν υπηρετώντας τα ερυθρόλευκα , αυτό δεν το πέτυχαν. Και το κατάφερε αυτή η ομάδα που τόσο έχει αμφισβητηθεί και πολλές φορές έχει κάνει και τις κουτσουκέλες της. Φυσικά όπου υπάρχει Ολυμπιακός στην γη, δικαιούται και περήφανος να είναι και να κολυμπάει σε πελάγη ευτυχίας.

Την χάρη στον παγκόσμιο πρωταθλητή πορτιέρε της, Εμιλιάνο Μαρτίνες. Την μεγάλη Πέμπτη. Την ώρα που στις εκκλησίες οι πιστοί θα έχουν ακούσει τα δώδεκα ευαγγέλια. Την Μεγάλη Πέμπτη, ο Ολυμπιακός θα είναι στο Μπέρμπιγχαμ για να αντιμετωπίσει μια ομάδα που φέτος στην Premier League τα πηγαίνει καταπληκτικά και Ολυμπιακός, ξεπέρασε το εμπόδιο της Λίλ.

Όταν ήρθαν τα μεσάνυχτα, όταν η Πέμπτη έδινε την θέση της στην Παρασκευή, ο Ολυμπιακός του Πειραιά έστελνε στην Βίλα, το δικό του μήνυμα. Και με τρόπο συγκλονιστικό. Ο Μπονούτσι έχει βάλει πέναλτι σε τελικούς. Έχει ζήσει Euro, πρωταθλήματα με την Γιούβε και τώρα στην δύση της καριέρας του, είδε ένα νεαρό που παλεύει να χτίσει καριέρα να του πιάνει το τελευταίο σουτ σε αυτό το ζευγάρι. Αυτή την φορά η διαδικασία των πέναλτι ήταν κατακόκκινη. Καιρός δεν ήταν;

Γκολ με... μπάσκετ

Σας τα είχα επισημάνει και μετά τον πρώτο αγώνα. Ο Μεντιλίμπαρ δεν είναι από αυτούς που θα... μασήσουν. Και αναφέρομαι στην αρχική ενδεκάδα. Εμφάνισε ένα επιθετικό σχήμα στο "Καραϊσκάκης" και στην πρώτη ώρα του αγώνα όλοι είχαν καταλάβει τι πάθαιναν οι Τούρκοι. Και εκεί που οι περισσότεροι θεωρούσαν -όχι άδικα- ότι θα πάει πιο σφιχτά στην αντίπαλη έδρα, αυτός έκανε το ίδιο.

Μια εσωτερική αλλαγή είχε, με τον Φορτούνη αυτή την φορά δεξιά (στο πρώτο ματς έπαιξε εκεί ο Μασούρας), αφού αριστέρα πέρασε ο Ποντένσε. Από την πρώτη στιγμή κιόλας, η διάθεση ήταν ολοφάνερη με τις γραμμές κοντά και ψηλά. Και η αλήθεια είναι ότι το γκολ που δέχθηκε η ομάδα του Πειραιά ήρθε κόντρα στην... αύρα του ματς.

Οι Τούρκοι έψαχναν λύσεις και ξαφνικά, γύρισαν την μπάλα άνετοι, σα να έκαναν επίθεση... μπάσκετ και ο Καχβετζί με ένα εύκολο και απλό σουτάκι βρήκε δίχτυα. Ο Τσικίνιο δεν πρόλαβε στην μετατόπιση και ο Ορτέγκα ήταν αρκετά μακριά για να εμποδίσει τον αντίπαλό του!

Πολλά λάθη, κακός ρυθμός

Δεν είχε σε καμία περίπτωση αυτός ο δεύτερος αγώνας, την εικόνα του πρώτου. Και ήταν και λογικό. Στον Πειραιά και να ξέφευγαν λίγο, ήξεραν ότι κατά βάθος δεν θα τελείωνε κάτι. Στην Πόλη όμως, από την στιγμή που πήγαν και οι δύο με ένα γκολ διαφορά, γνώριζαν ότι τα ρίσκα και οι εξυπνάδες μπορεί να είχαν και κόστος. Η Φενέρ ναι μεν έβαλε σχετικά νωρίς το γκολ (και έμεινε ως το τέλος), αλλά μετά πλην άλλης μια προσπάθειας του σκόρερ, δεν απείλησε.

Ο Ολυμπιακός όμως έβγαλε 45 λεπτά συν τις καθυστερήσεις χωρίς να φανεί. Και αρκετά λεπτά και στο δεύτερο μέρος. Πολλά τα λάθη, υποψιασμένοι οι παίκτες της Φενέρ και μια αδικαιολόγητη αργοπορία σε κάθε ενέργεια. Ο Φορτούνης δεν είχε μπει καλά στο ματς (όσο όμως πέρναγε η ώρα αγρίευε και έδωσε όλα), ο Ποντένσε με τον Γιόβετιτς δεν έκαναν αυτά που ήθελαν και ο Ελ καμπί έπαιρνε την μπάλα μόνο αν γυρνούσε να την γυρέψει. Με δυο λόγια το επιθετικό σχήμα του Μεντιλίμπαρ είχε φέρει πίεση στο μυαλό των Τούρκων, αλλά όχι και στο χορτάρι.

Ο Μεντιλίμπαρ με το που άρχισε το δεύτερο μέρος ενίσχυσε το κέντρο με τον Ιμπόρα και ουσιαστικά έφερε έξτρα χαφ με πολύ εμπειρία σε τέτοια ματς, βγάζοντας τον Γιόβετιτς από το ματς και αφήνοντας τους Φορτούνη- Ποντένσε να κινούνται ελεύθερα πίσω από τον Ελ Καμπί. Ο Ισπανός παραλίγο να γίνει καθοριστικός με το δοκάρι που είχε (μέσω Λιβάκοβιτς) στην παράταση.

Οι Τούρκοι ανεβάζοντας τόσο ψηλά τα μπακ και έχοντας τον χώρο του κέντρου, είχαν πάντα παραπάνω παίκτη, απλά λίγο πριν πατήσουν περιοχή τα έκαναν μαντάρα. Αυτό ήταν το καλό για την ελληνική ομάδα, αλλά και το μοναδικό καλό σε ένα ματς με πολλή πίεση!!!

Κωνσταντίνε εσύ το κατάφερες!

Έπρεπε να φτάσει στο 80' το ματς για να τρομάξουν πραγματικά οι Τούρκοι με την ευκαιρία του Μασούρα. Η αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός μέχρι εκείνο το σημείο δεν είχε κάνει κάτι. Τίποτα. Όμως επίσης είναι σκληρή ποδοσφαιρική πραγματικότητα ότι όσο και να ήλεγχαν την κατάσταση οι αντίπαλοί του, είχαν απλά ένα σκορ... παράτασης και όχι πρόκρισης. Εκεί ήταν το "κλειδί". Να γίνει η αρπαγή. Να κάνουν οι "ερυθρόλευκοι" ένα κόλπο- γκρόσο και να πάρουν το αποτέλεσμα που έχτισαν τόσο δίκαια στο δικό τους σπίτι και για ένα πέναλτι χάθηκε πιθανότατα το καπάρωμα του εισιτηρίου των ημιτελικών.

Δεν το άρπαξαν λοιπόν το εισιτήριο με τον Μασούρα, δεν το άρπαξαν με τον Ιμπόρα, ε, το βούτηξαν στην διαδικασία των πέναλτι με τον Τζολάκη να ...ανανεώνει ένα συμβόλαιό κάποιων χρόνων (όχι ότι δεν θα γινόταν) με την ΠΑΕ και ένα άλλο μιας ζωής ολόκληρης με τον κόσμο του Ολυμπιακού. Ο Σάββας Θεοδωρίδης, ο Παναγιώτης Κελεσίδης, ο Νίκος Σαργκάνης, ο Ελευθερόπουλος, ο Νικοπολίδης, ο Ρομπέρτο, δεν τα έζησαν με την κόκκινη φανέλα. Το έζησε ο Κωνσταντίνος. Μαγκιά του...

Ένα γύρευε και το βρήκε!

Αυτά τα ματς κερδίζονται. Οι προκρίσεις κατακτώνται. Ο Ολυμπιακός φέτος έχει περάσει πολλά. Ποτέ δεν το αρνήθηκαν. Ψάχτηκαν. Έκαναν αλλαγές. Το πάλεψαν. Στο πρωτάθλημα δεν είναι φαβορί. Μετά την ήττα από την ΑΕΚ ήταν ουσιαστικά εκτός διεκδίκησης. Αλλά όλα αυτά δεν επηρέασαν σε καμία περίπτωση την τεράστια προσπάθεια, την πίστη και την παροχή ενέργειας και πάθους για το Conference.

Είναι πολύ μεγάλη η επιτυχία του Ολυμπιακού και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Έχουν κάθε δικαίωμα να το απολαμβάνουν, να γιορτάζουν, να γουστάρουν. Μια ομάδα, ένα κλάμπ, ένας οργανισμός μαθημένος σε τίτλους και μεγάλες νίκες. Τι έψαχνε. Την ευρωπαϊκή ηδονή. Και την βρήκε. Ημιτελικά. Και ποιος ξέρει...

Δείτε την Game Night: