Ζεστή μηχανή

Ευκολότερα απ' ότι πίστευαν πολύ, κέρδισε ο Ολυμπιακός την Ξάνθη. Αυτή είναι η αλήθεια. Και μετά από μήνες, ο κόσμος της ομάδας είδε δυο σερί ματς χωρίς άγχος και… φαγωμένα νύχια.

Μια συνέχεια του ματς κόντρα στη Λαμία, με μπόλικη πρόοδο, ήταν αυτό το 90λεπτο για τον Ολυμπιακό. Τότε θυμάμαι, πολλοί αντέδρασαν, διαβάζοντας την άποψή μου (με τίτλο "επιτέλους") πως οι πρωταθλητές άρχισαν να πιέζουν, να παίζουν πιο γρήγορα και να κινούνται στον χώρο. Λογικό. Πολύς κόσμος έχει συνηθίσει να βλέπει μόνο το που είναι η μπάλα.

Ο Ολυμπιακός ήταν μια στατική ομάδα μέχρι να εξηγήσει και πάλι ο Γκαρθία στους ποδοσφαιριστές ότι μάγκας δεν είναι αυτός που έχει το τόπι, αλλά αυτός που κινείται για να το πάρει. Το πρώτο ημίχρονο κόντρα στην Ξάνθη δεν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο για τους γηπεδούχους, είναι αλήθεια. Οι "ακρίτες" βλέπετε, ήθελαν να παίξουν μπαλίτσα και καλά έκαναν. Τρεις μπάλες στο εξάλεπτο στην πλάτη της "ερυθρόλευκης" άμυνας. Δε το λες και λίγο, έτσι δεν είναι;

Όταν όμως έχει αποφασίσει να παίξεις με ένα συγκεκριμένο και σύγχρονο στυλ και ο αντίπαλός σου, δείχνει να μη σε φοβάται και πάρα πολύ, μάλλον θα βρεις τις φάσεις. Το παράδοξο είναι, ότι ο Ολυμπιακός δίκαια κέρδιζε στο 45λεπτο, αλλά αδικείται που το προβάδισμα το είχε μόνο με το πέναλτι. Μπορούσε να βάλει κι άλλο γκολ.

Έκανε ευκαιρίες, αλλά το σημαντικότερο είχε ποικιλία. Η απουσία του Μάριν προβλημάτιζε πριν το ματς, αλλά δε φάνηκε μέσα σε αυτό. Η ομάδα κινήθηκε καλά στον άξονα και γενικά, μπόρεσε να φτιάξει φάσεις, κάτι που είναι και το σημαντικότερο. Επίσης, μέτρησε η επιμονή των ποδοσφαιριστών σε χαμένες μπάλες, αφού η διατήρησή τους ψηλά σε καθεστώς πίεσης του αντιπάλου, τους χάρισε την ευκαιρία να ξαναπάρουν μπάλες.

Ένα σκηνικό που διατηρήθηκε και στο δεύτερο ημίχρονο, αναλόγως βέβαια των αντοχών όλων, αλλά και των λαθών του αντιπάλου. Η Ξάνθη πήγε να ξεθαρρέψει μπας και ισοφαρίσει και ακριβώς εκείνη τη στιγμή δέχθηκε και δεύτερο γκολ. Ο Φιγκέιρας, τους "έπιασε κορόιδα" από δεξιά, ο Ανφαριφάρντ στον ύπνο στο κέντρο της άμυνάς τους και έτσι ήρθε το 2-0.

Η αριθμητική υπεροχή μετά την αποβολή του Κασάδο, έκανε πιο διστακτικούς τους φιλοξενούμενους και αυτό δεν άφησε τον Ολυμπιακό να βγάλει κι άλλες πτυχές του νέου στυλ που προσπαθεί να εμφανίσει ο Γκαρθία. Εύκολα λοιπόν και χωρίς πολύ… κυρ ελέησον, ο Ολυμπιακός σημείωσε άλλη μια νίκη, διεύρυνε το σερί του και κράτησε το ρετιρέ της βαθμολογίας για την πάρτη του.

Πιστεύω ότι σε λίγο καιρό θα αποκτήσει ευχάριστο πονοκέφαλο ο προπονητής, για την ενδεκάδα, μιας και εμφανίζονται ποδοσφαιριστές και παίζουν καλύτερο σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν και έχουν διάθεση να δώσουν πράγματα στην ομάδα τους. Ο Μιραλάς συνεχίζει να μην έχει αγωνιστικό ρυθμό, αλλά μέσω των συνεχόμενων προπονήσεων (και ατομικών), αλλά και των αγώνων, δε θα αργήσει να τον βρει. Είναι τέτοια η ποιότητά του και ο τρόπος που παίζει, ώστε να εγγυάται ο ίδιος πως κάποια στιγμή θα κάνει αυτά που μπορεί και με άνεση.

Επιθυμώ να το ξαναγράψω πάντως, γιατί είναι το μόνο που πρέπει όλοι να έχουν στην άκρη του μυαλού τους. Επειδή η ομάδα ταλαιπωρήθηκε πολύ στην προετοιμασία (που δεν έκανε) και ο Λεμονής δεν είχε χρόνο (για να είμαι δίκαιος) να δουλέψει σε αμυντικό τρανζίσιον αφού τα παιχνίδια ήταν συνεχόμενα και έπαιζε διστακτικά πολλές φορές, η ομάδα δεν είναι δουλεμένη στις επιστροφές και για αυτό είδατε κάμποσες φορές την Ξάνθη ξαφνικά, έξω από την περιοχή.

Οι ακόμη καλύτεροι αντίπαλοι μπορεί να το πετύχουν και πιο εύκολα, όμως όλα θα περνάνε εν πρώτοις από το πως θα πιέζει ο Ολυμπιακός. Γιατί και το λάθος του πιτσιρικά της Ξάνθης (γκολ Φορτούνη) από την πίεση προήλθε που τον "έπνιξε".

Ενόψει ΑΕΚ τα πράγματα είναι απλά βάσει της εικόνας των ομάδων στα τελευταία παιχνίδια. Η ΑΕΚ παλεύει να αναπτυχθεί μέσω του άξονα. Από τα πλάγια πάει μονόπατα. Της λείπει παίκτης αλλά δε φαίνεται και "ζεστή" να αγοράσει. Όποια ομάδα κλείνεται και την περιμένει, παίρνει αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός όμως δε μπορεί στο Καραϊσκάκη να το κάνει αυτό.

Συνεπώς οι "κιτρινόμαυροι" θα βρουν χώρους, αλλά αν ο Ολυμπιακός τους κλείσει τον άξονα και τους πιέσει, 100% θα βρει δρόμο για τα δίχτυα. Γιατί μεσοεπιθετικά αυτή τη χρονική περίοδο, οι Πειραιώτες δείχνουν να ‘χουν κέφια. Και αυτό ειδικά στο δικό τους γήπεδο, μπορεί να παίξει μεγάλο ρόλο…

Τι σημαίνει να ‘χεις καλό προπονητή και η ομάδα να είναι… ομάδα; Ιδού: Το πέναλτι το κερδίζει ο Φορτούνης. Παίρνει τη μπάλα ο Ανσαριφάρντ που ‘χει εντολή να εκτελεί. Η εξέδρα φωνάζει "Μιραλάς". Ο Ανσαριφάρντ του προσφέρει τη μπάλα. Ο Φορτούνης λέει στον Καρίμ να το χτυπήσει.

Ο Μιραλάς, αρνείται (πολύ σωστός) και λέει στον συμπαίκτη του να στήσει τη μπάλα στη βούλα. Ο Ταχτσίδης πάει στον Ιρανό και τον παροτρύνει. Η ίδια η ομάδα "δούλεψε" για την ψυχολογία του φορμαρισμένου Καρίμ που θα μπορούσε εύκολα να "πειραχτεί". Αντιθέτως, σκόραρε και έστειλε και φιλιά στην εξέδρα. Δεν υπάρχει χρόνος πλέον στον Ολυμπιακό για εγωισμούς. Η ίδια η ομάδα το έδειξε και στον κόσμο της. Μεγάλη μαγκιά…

ΥΓ. Μακράν ο μεγαλύτερος γλεντζές στη Σούπερ Λίγκα ο Μιραλάς. Πραγματικά τον απολαμβάνω και δεν εννοώ μόνο το πώς παίζει. Λεπτομέρειες το πρωί στις 10 π.μ. στον Sport24radio 103,3...

Photo credits: Eurokinissi