Η πρόσληψη του Αργύρη Πεδουλάκη το καλοκαίρι από τον Παναθηναϊκό -τρίτη φορά στην καριέρα του- αποτέλεσε μία νέα αρχή για τους "πράσινους". Μία επιστροφή, όμως, που δεν ικανοποίησε τους φιλάθλους και βέβαια ήταν η εύκολη και βατή λύση για τη διοίκηση. Ήταν αναμενόμενο ότι οι συγκρίσεις με τον σπουδαίο Ρικ Πιτίνο, δεν θα μπορούσαν να αποφευχθούν.

Αλλά ανεξαρτήτως της ήττας από τον Προμηθέα, γιατί ο Πεδουλάκης αποφάσισε να επιστρέψει στον Παναθηναϊκό και γιατί ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος αποφάσισε να φέρει ξανά στον πάγκο της ομάδας τον 55χρονο coach; Είναι δύο ερωτήματα που γυρόφερναν στην οροφή του ΟΑΚΑ από την ημέρα της ανακοίνωσης.

Από τη μία πλευρά ο έμπειρος τεχνικός ήξερε ότι σε κάθε παιχνίδι θα περνάει από εξετάσεις. Είτε σε περίπτωση νίκης είτε ήττας. Ήξερε ότι τις δύο προηγούμενες φορές έφυγε από τον πάγκο του Παναθηναϊκού με άκομψο τρόπο. Ήξερε ότι το όνομα του Ρικ Πιτίνο θα έρχεται στο μυαλό των διοικούντων και των οπαδών όταν ο Παναθηναϊκός περνά μικρές ή μεγαλύτερες κρίσεις. Γνώριζε εξ' αρχής ότι θα κρινόταν εκ των έσω και μέσω συγκεκριμένων ΜΜΕ - Social Media. Ξέρει ότι μ' αυτές τις καταστάσεις, μακροπρόθεσμο πλάνο δεν υπάρχει. Τότε γιατί πήρε αυτή τη δουλειά αφού όλα ήταν-είναι εναντίον του;

ΑΦΟΣΙΩΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ

Η απάντηση είναι μία: ο "Άρτζι" πιστεύει τον εαυτό του και στις προπονητικές δυνατότητές του. Αλλά κανονικά μ' αυτές τις συνθήκες δεν επιστρέφεις. Ξέρεις ότι η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη. Και αυτό γιατί ο Παναθηναϊκός δεν χρειάζεται πρωτίστως προπονητή. Αλλά ένα διαχειριστή που να μπορεί να αντέχει όλες τις "φορτούνες" που θα τον χτυπήσουν σε διοικητικό, αγωνιστικό και οπαδικό επίπεδο. Ο Πεδουλάκης δεν είναι τέτοιος άνθρωπος. Δεν είναι τέτοιος coach. Είναι αφοσιωμένος στο μπάσκετ και στην τακτική.

Είναι "τετράγωνος" στη σκέψη του και ευθύς χαρακτήρας. Τα υπόλοιπα εκτός παρκέ δεν μπορεί να τα ελέγξει. Και γι' αυτό δεν έπρεπε να επιστρέψει σε μία δουλειά, η οποία είναι ανεξέλεγκτη ως προς τον ψυχισμό του (Ιωαννιδική ρήση). Τι μπορεί να κάνει; Τίποτα. Θα ζει και θα αναπνέει με το άγχος της αμφισβήτησης και της κριτικής. Να τον δικάζουν και να τον "κρεμούν στα μανταλάκια" σε κάθε κακό αποτέλεσμα. Θα το αντέξει;

Η ιστορία του έχει δείξει ότι είναι πολεμιστής. Αλλά την ίδια ώρα είναι μία προσωπικότητα που έχει την περηφάνια πάνω απ' όλα. Δεν συμβιβάζεται εύκολα αν και στον Παναθηναϊκό έχει βάλει πολλά από τα θέλω του σε δεύτερη μοίρα. Πρόσφατο παράδειγμα, ο καλοκαιρινός μεταγραφικός σχεδιασμός. Είναι κοινό μυστικό ότι ο Τζίμερ Φριντέτ ήταν ο αγαπημένος παίκτης της διοίκησης. Ο τεχνικός του "τριφυλλιού" αποδέχτηκε αυτή την απόκτηση, αν και ήξερε ότι αμυντικά ο Αμερικανός γκαρντ είχε τεράστιο έλλειμμα. Προτιμούσε παίκτες στο στυλ του Στρέλιενκς, αλλά για ακόμη μία φορά έκανε το χατήρι του ισχυρού άνδρα της ΚΑΕ.

Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος επέλεξε το καλοκαίρι να "ανοίξει" το μπάτζετ και να κάνει την ηχηρή μεταγραφή που ήθελε αρκετό καιρό. Απέκτησε με 1.7 εκατομμύρια το χρόνο το "πολυβόλο" που λέγεται Τζίμερ Φριντέτ. Μαζί με τον Καλάθη (2.2 εκ) και τον Ράις (500.000) δημιούργησε μία περιφέρεια που κοστίζει περίπου 4.5 εκατομμύρια ευρώ. Μια γραμμή κρούσης με απίστευτο επιθετικό φίλτρο αλλά και ταυτόχρονα μεγάλα αμυντικά κενά. Ο μεγαλομέτοχος της ΚΑΕ έκανε ακόμη μία υπέρβαση με τη μεταγραφή του Ουέσλι Τζόνσον. Το ρόστερ, λοιπόν, ενισχύθηκε με πολλούς και ποιοτικούς παίκτες.

Και για τον πάγκο προτίμησε την εύκολη, δεδομένη, αξιόπιστη και φθηνή λύση. Μία επιλογή που θα μπορούσε να αποδεχτεί τις εκ των προτέρων προτιμήσεις της διοίκησης. Και αυτό έγινε. Η αλήθεια είναι ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έβαλε εφέτος βαθιά το χέρι στην τσέπη -τηρουμένων των αναλογιών- προκειμένου να δημιουργήσει μία ομάδα με αρχικό στόχο την οκτάδα και βέβαια το νταμπλ.

Στην ουσία, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός από τον "μύθο" Πιτίνο πήγε στον ξαναζεσταμένο φαγητό Πεδουλάκη. Ήταν ηλίου φαεινότερον ότι οι αναταράξεις δεν θα αργήσουν να εμφανιστούν. Αλλά ξεκίνησαν νωρίς καθώς ένας από τους δύο στόχους χάθηκαν και μάλιστα χωρίς τη συμμετοχή του Ολυμπιακού. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ξέρει ποιον προπονητή έπαιρνε και τι θα υπηρετούσε. Το θέμα είναι τι θα κάνει τώρα που ο Παναθηναϊκός έχει να διαχειριστεί έναν αποκλεισμό - σοκ.

ΘΕΛΕΙ ΗΡΕΜΙΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ

Αλλά όταν ξέρεις απ' την πρώτη στιγμή ότι αυτός ο προπονητής δεν μπορεί να εμπνεύσει ούτε εσένα, ούτε τον κόσμο, γιατί τον προσλαμβάνεις; Και το κυριότερο. Ποιος είναι ο στόχος όταν του ασκείται κριτική εκ των έσω; Ο στόχος είναι να τον πεισμώσεις ή να παραιτηθεί; Αν ισχύει το δεύτερο θα μιλάμε για ακόμη μία χαμένη χρονιά για τον Παναθηναϊκό. Για μια χρονιά στην οποία το πλάνο πήγε στράφι για ένα ανάποδο αποτέλεσμα σχεδόν στην αρχή της περιόδου.

Και ο εξάστερος θέλει γερά θεμέλια και υπομονή για να επιστρέψει στις επιτυχίες. Ο Παναθηναϊκός θέλει ηρεμία και χρόνο. Και όχι ριζικές αλλαγές από τον Νοέμβριο. Απόλυση ή παραίτηση Πεδουλάκη θα σημάνει την απ' αρχή νέων προβλημάτων για τους "πράσινους".

ΤΟ "ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΟ" ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Ο Παναθηναϊκός μπήκε να παίξει έναν προημιτελικό Κυπέλλου εντελώς απροετοίμαστος. Αγωνιστικά και πνευματικά. Κατέβηκε στην Πάτρα λες και θα έπαιζε με ομάδα Α2 κατηγορίας. Χωρίς συγκέντρωση αλλά με αλαζονεία. Προφανώς και ο τραυματισμός Φριντέτ δεν αποτελεί δικαιολογία. Ο Μάκης Γιατράς και οι παίκτες του είχαν μπει στον ρυθμό του συγκεκριμένου αγώνα εδώ και αρκετό καιρό. Το είχαν "σημαδέψει". Το αποκάλυψε και ο Δημήτρης Αγραβάνης στον Sport24 Radio 103.3.

Και τόνισε για την ζώνη ότι: "Τη συγκεκριμένη ζώνη την είχαμε σχεδιάσει δύο μέρες πριν το παιχνίδι. Ήταν μία απίστευτη έμπνευση του κόουτς Γιατρά. Μπλοκάραμε με αυτόν τον τρόπο τον Παναθηναϊκό, σταματώντας τη δημιουργία του Καλάθη. Αφήσαμε κάποια σουτ σε ορισμένους παίκτες που δεν είναι σταθεροί στο τρίποντο. Δεν την έχω ξαναπαίξει αυτή τη ζώνη.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Γιατράς "ψάχτηκε". ρίσκαρε και τελικά δικαιώθηκε. Ο Αγραβάνης μίλησε και για κάτι άλλο. Ότι το παιχνίδι του ΟΑΚΑ και η ποδιά του Φριντέτ τον είχε πεισμώσει. Και αυτό το πείσμα είχε αποδέκτη κι όλους τους αθλητές του Προμηθέα. Το μάτι τους γυάλιζε από το ξεκίνημα. Είτε πρόκειται για Έλληνα είτε πρόκειται για ξένο παίκτη. Όλοι ξεπέρασαν τα όριά τους γι' αυτή τη σπουδαία επιτυχία, κόντρα σ' έναν Παναθηναϊκό που απέδειξε ότι ακόμη "χτίζεται" εντός και εκτός γηπέδου.

* Αν ο Παναθηναϊκός συνεχίσει να συμπεριφέρεται -αγωνιστικά- ως ηγεμόνας στην Basket League, τότε θα έχει κι άλλα τέτοια "ατυχήματα".

** Ο Μάκης Γιατράς μπορεί να μην έχει το παρουσιαστικό και την κορμοστασιά των σπουδαίων προπονητών της Ευρώπης. Ενδεχομένως να μην έχει και τις γνώσεις τους. Αλλά είναι ένας coach που "πολέμα" σε κάθε ματς για την ομάδα του και τους παίκτες του. Με τον Παναθηναϊκό απέδειξε αυτός και οι συνεργάτες του σχεδίασαν τέλεια το απόλυτο πλάνο νίκης.

*** Ο Παναθηναϊκός (όπως και ο Ολυμπιακός) δεν χρειάζονται κι άλλους παίκτες. Θέλουν οι υπάρχοντες να βρουν τους ρόλους τους και να αποκτήσουν το χρόνο συμμετοχής που τους αξίζει.