Οι αλήθειες του Μπουρούση για μια Εθνική μπάχαλο

Ο Γιάννης Μπουρούσης αποχαιρέτισε την Εθνική μετά από 20 χρόνια. Δύο δεκαετίες με τεράστιες επιτυχίες και πολλές αποτυχίες. Θα ήταν ψέμα να πει κανείς ότι αυτές οι δύο δεκαετίες της παρουσίας του 36χρονου σέντερ στο ελληνικό συγκρότημα, είχαν μόνο καλές στιγμές.

Ο Γιάννης Μπουρούσης είναι από τη φύση του ένας συγκρουσιακός τύπος. Έλεγε και λέει την άποψή του χωρίς να κάνει δεύτερες σκέψεις. Αυτό τον οδήγησε στην καριέρα του να έχει πολλές κόντρες και ενίοτε να γίνεται ο "κακός" των αποδυτηρίων. Έτσι έγινε και στην Εθνική. Απέκτησε φανατικό κοινό και την ίδια στιγμή μία αδιάλειπτη εσωτερική αντιπολίτευση. Είναι όμως ένας από τους μοναδικούς παίκτες αυτής της ομάδας που θα χαρακτηριστεί "αρχηγός". Και είναι ο "τελευταίος μεγάλος αρχηγός".

Δεν κέρδισε αυτόν τον τίτλο με την αγωνιστική πληρότητά του, αν και σ' αυτό τον τομέα έκανε μία λαμπρή καριέρα ενός σέντερ με ξεχωριστά και ειδικά χαρακτηριστικά. Κέρδισε τον τίτλο του αρχηγού με την πίστη του, την αυταπάρνησή του, την πίστη του, τις ατέλειωτες ώρες σε πτήσεις και ξενοδοχεία. Και το κυριότερο: τις στιγμές που πονούσε όλο το κορμί του. Τα χέρια του, τα πόδια του, το κεφάλι του. Δεν δίστασε ποτέ να μπει μισός στη "μάχη" και να παλέψει με όλα τα "θηρία" του παγκόσμιου μπάσκετ. Και τους κοίταξε στα μάτια. Χωρίς φόβο, αλλά με σεβασμό.

Για όλα αυτά είναι ο "τελευταίος μεγάλος αρχηγός".

Ο "ψηλός" έκανε μία πορεία που θα την ζήλευαν πολλοί. Με τα πάνω της και κάτω της. Με πρωταθλήματα, μεταγραφές, δηλώσεις, σκάνδαλα, ανακοινώσεις. Μια ζωή γεμάτη. Έχτισε την καριέρα του τρεις φορές, δεν δίστασε να τα βάλει με οπαδούς, να συγχωρέσει και να τον συγχωρέσουν, να πλακωθεί στο ξύλο με συμπαίκτη του στην Εθνική για θέματα τιμής, να υπερασπιστεί αδυνάτους, να τα βάλει με δυνατούς, να μιλάει εκεί που δεν πρέπει, να λέει όχι σε απίστευτες προσφορές. Όλα στο μαύρο και στο άσπρο. Το παιδί από την Καρδίτσα έριξε αυλαία. Και τα έκανε όλα όπως ήθελε.

Αλλά φεύγει μ' ένα παράπονο...

"Αποχαιρετώ την Εθνική ομάδα με ανάμικτα συναισθήματα. Χαρούμενος και γεμάτος για όλες τις στιγμές που σημάδεψαν την διαδρομή μου στο καράβι της, αλλά και στενοχωρημένος και άδειος για τις τελευταίες αποτυχημένες προσπάθειες να την επαναφέρουμε στον δρόμο των μεγάλων επιτυχιών".

Η συγκεκριμένη τοποθέτησή του στην αποχαιρετιστήρια επιστολή του δεν είναι τυχαία. Λίγες ώρες πριν ο Βαγγέλης Μάντζαρης είχε πει σχεδόν το ίδιο στην εκπομπή "Είναι να γελάει κανείς" στον Sport24 Radio 103.3. Οι παίκτες είναι απογοητευμένοι από την κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στην ομάδα. Και οι περισσότεροι αποχωρούν ή θα αποχωρήσουν με ένα "γιατί". Πώς έγινε έτσι η "αγαπημένη όλων των Ελλήνων".

Η Ελλάδα είναι αφημένη στην τύχη της τα τελευταία 10 χρόνια. Χωρίς πλάνο, χωρίς δομές, χωρίς συνέχεια. Με σχεδιασμό της τελευταίας στιγμής, προχειρότητα στις επιλογές, κανένα πρωτοποριακό στοιχείο. Την ίδια ώρα που έχουμε τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο. Τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Οι προπονητές είναι "μαριονέτες" και σε πολλές περιπτώσεις "δεν χρειάζονται αφού υπάρχουν παίκτες". Η μπαχαλοποίηση στην Εθνική δεν αφήνει τους Έλληνες διεθνείς να χαρούν αυτό που απολάμβαναν τόσα χρόνια. Προφανώς έχουν ευθύνες. Αλλά δεν είναι σε πρώτο πλάνο.

Ακόμη και τώρα δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει στο Προολυμπιακό. Ποιοι παίκτες θα πάνε, ποιοι δεν θα πάνε, ποιοι θα προλάβουν και ποιοι θέλουν να παίξουν. Με έναν σαφώς μεγάλο προπονητή που αυτοπροτάθηκε και δεν θα πληρώνεται. Δύο παίκτες του Ολυμπιακού να λένε "όχι" και έναν coach που θα καθίσει στον πάγκο στα προκριματικά, αλλά δεν θα είναι βοηθός του Πιτίνο τον Ιούνιο στον Καναδά. Μια τρέλα. Χωρίς αρχή και τέλος. Χωρίς συνοχή. Χωρίς τις βασικές αρχές.

Τα επόμενα χρόνια για το ελληνικό μπάσκετ θα είναι δύσκολα. Ήδη δύο άνθρωποι έχουν βγει μπροστά για να ηγηθούν σε μία αρρωστημένη κατάσταση. Είτε πρόκειται σε επίπεδο Basket League είτε πρόκειται για την Εθνική ομάδα. Ο Παναγιώτης Φασούλας και ο Βαγγέλης Λιόλιος έχουν βγει μπροστά για να δώσουν έναν "αέρα αλλαγής". Θέλουν αλλά μπορούν; Είναι ένα μεγάλο ερώτημα. Έχουν όμως υποχρέωση να το κάνουν απέναντι σε αθλητές, προπονητές και κόσμο.

* Ο Γιάννης Μπουρούσης έχει απορρίψει δύο φορές προτάσεις πρωταθλητών ΝΒΑ. Την πρώτη φορά ήταν οι Σαν Αντόνιο Σπερς και η δεύτερη οι Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς.

** Δεν θέλει "να βλέπει στα μάτια του" τον Ντούσαν Ίβκοβιτς.

*** Η Ρεάλ του έδινε 6.000.000 ευρώ, αλλά έμεινε στον Ολυμπιακό γιατί ήταν "κολλημένος".