Ο Βασίλης Σπανούλης είναι ο σπουδαιότερος αθλητής που έχει παίξει ποτέ στην ιστορία του Ολυμπιακού. Σε όλα τα αθλήματα. Και ένας από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη. Το όνομά του έχει μπει ήδη δίπλα σε αυτά των Γκάλη, Πέτροβιτς, Σαμπόνις, Κούκοτς, Μποντίρογκα, Σάρας και βέβαια Δημήτρη Διαμαντίδη.

Είναι ο παίκτης που συνεχίζει να σπάει όλα τα ρεκόρ, είναι ο παίκτης που άλλαξε την μπασκετική ιστορία των "ερυθρόλευκων", είναι ο μπασκετμπολίστας που αγαπήθηκε και μισήθηκε όσο κανείς.

Πλέον ο αρχηγός του Ολυμπιακού είναι ο πρώτος σκόρερ και πασέρ στην ιστορία της Α1 και αναμένεται του χρόνου να ξεπεράσει και τον μεγάλο Χουάν Κάρλος Ναβάρο με τους περισσότερους πόντους στην Euroleague. Επιτεύγματα μοναδικά, εξωπραγματικά, ανεπανάληπτα για έναν αθλητή που ξεκίνησε από το μηδέν για να κατακτήσει όλη την Ευρώπη.

Και δεν είναι σχηματικό. Στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Ρωσία, στην Τουρκία ο Βασίλης Σπανούλης αντιμετωπίζεται όπως ο Μέσι και ο Ρονάλντο. Η αποθέωση του ξεπερνάει κάθε προσδοκία. Πλέον τον παραδέχονται και πολλοί "εχθροί" του. Το έχουμε παρατηρήσει τον τελευταίο χρόνο και στην ανοιχτή συνομιλία που έχουμε με τον Γιώργο Συρίγο στη εκπομπή "Είναι να γελάει κανείς" και τους ακροατές του Sport24 Radio 103.3.

ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΕΡΔΙΣΕΙ

Αλλά ο Βασίλης Σπανούλης πρωτίστως κέρδισε την εκτίμηση και την αναγνώριση από τους ίδιους τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Ναι, είναι αλήθεια. Οι φίλαθλοι της ομάδας ένιωθαν πιο κοντά τους τον Γιώργο Πρίντεζη. Όμως με τα χρόνια η δύσκολη σχέση έγινε λατρεία. Για χρόνια τον θεωρούσαν απόμακρο, έναν σούπερ σταρ που δεν μπορούσαν να "αγγίξουν" και να ταυτιστούν μαζί του. Επίσης ήταν και οι πρώτες κακές εμφανίσεις στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό και η αντίδρασή του μετά το τρελό τρίποντο απέναντι στον Γκιστ το 2014 με το "δεν ακούω".

Όμως αυτές οι στιγμές αποτελούν παρελθόν. Κατάφερε να πείσει και τους πιο απαιτητικούς, ότι αυτός είναι ο ηγέτης και ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής. Και για να το κάνει αυτό κέρδισε πάνω απ' όλα τον σεβασμό των συμπαικτών του και των αντιπάλων του.

Ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι υπέγραψε με τον 36χρονο άσο μονοετές συμβόλαιο -για πολλούς και διαφορετικούς λόγους- όμως ο Βασίλης Σπανούλης θέλει να αποδείξει σε αντιπάλους, οπαδούς, συμπαίκτες, διοίκηση, αλλά πάνω απ' όλα στον ίδιο τον εαυτό του, ότι μπορεί να παίζει μπάσκετ μέχρι όσο θέλει. Το θέλω ενίοτε είναι άμεσα συνυφασμένο με το μπορώ, αλλά οι συγκεκριμένες έννοιες δεν τον αγγίζουν. Ο στόχος του είναι ένας..

ΟΠΩΣ Ο ΤΖΙΝΟΜΠΙΛΙ

Ο "Kill Bill" ζει και αναπνέει για το μπάσκετ. Ο αθλητής είναι το σώμα του και ο Σπανούλης το διατηρεί σε άριστη κατάσταση. Η καθημερινότητά του περιστρέφεται γύρω από την οικογένειά του, την προπόνηση, την κουβέντα για το μπάσκετ και βεβαίως την αγάπη του για τη Βουλιαγμένη, στην οποία πριν από δύο χρόνια μετακόμισε στο δικό του σπίτι κάνοντας το όνειρό του πραγματικότητα. Πάντως ο μεγάλος μπασκετικός στόχος του είναι να παίξει έως στα 40.

Με τη ζωή που κάνει και βέβαια με την ανάλογη διαχείριση σε χρόνο συμμετοχής και ρόλο, είναι πολύ πιθανό να το καταφέρει. Να γίνει ο Μανού Τζινόμπιλι της Ευρώπης και να γράψει ακόμη μια χρυσή σελίδα στην ένδοξη καριέρα του. Κανείς φυσικά δεν μπορεί να προδικάσει καμία πορεία και καριέρα.

Ο Σπανούλης έχει τη μπασκετική οξυδέρκεια να σταματήσει όποτε αυτός νομίζει ότι δεν μπορεί να προσφέρει. Αλλά βλέποντας τον και εφέτος στα παρκέ νομίζεις ότι δεν μπορεί αυτός ο παίκτης να σταματήσει τα επόμενα χρόνια. Είναι ακόμη leader, είναι ακόμη καθοδηγητής, είναι ακόμη σημαία, είναι ακόμη σύμβολο για τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Και ο Μπλατ το ξέρει αυτό...

Ο ΜΠΛΑΤ ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ ΤΟΥ

Ο Ντέιβιντ Μπλατ τόλμησε και τελικά δικαιώθηκε. Στην αρχή και ειδικά μετά την ήττα από τη Φενέρμπαχτσε, είδε για πρώτη φορά τι σημαίνει να είσαι προπονητής στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού, όμως, διαχειρίστηκε άψογα αυτή την πρώτη κρίση, αλλά κυρίως βρήκε ρόλο στον αρχηγό της ομάδας.

Πρώτα απ' όλα έκανε το αυτονόητο. Αφήνει εκτός Α1 και στα θεωρητικά "εύκολα" ματς τον Σπανούλη. Δεν τον ταλαιπωρεί με ταξίδια εντός Ελλάδας, προκειμένου να τον έχει "φρέσκο" στην Ευρώπη. Και επί της ουσίας δεν του έχει στερήσει σε καμία περίπτωση την ιδιότητα του αρχηγού, αλλά έχει μοιράσει πλέον τον χρόνο συμμετοχής του με σκοπό να τον κάνει καλύτερο.

Πλέον ο "Kill Bill" δεν εκβιάζει καταστάσεις και έχει πρώτα στο μυαλό του να πασάρει και μετά να σουτάρει. Το κυριότερο όμως είναι η άμυνα: έχει βρει τα ανάλογα σχήματα ώστε να καλύπτει τα επί της ουσίας κενά του 36χρονου μπασκετμπολίστα, όταν οι αντίπαλοι τον "σημαδεύουν".

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ "ΟΧΙ" ΚΑΙ Ο ΞΕΝΟΣ ΠΟΥ (ΔΕΝ) ΕΡΧΕΤΑΙ

Ο Βασίλης Σπανούλης μετά τη μεγάλη απόφασή του να αφήσει τον Παναθηναϊκό για τον Ολυμπιακό, είχε κατασταλάξει ότι δεν υπάρχει άλλο λιμάνι για να ρίξει εκ νέου άγκυρες. Γι' αυτό κατά το παρελθόν είχε απορρίψει σπουδαίες προτάσεις από το εξωτερικό. Νιώθει πλέον τον Ολυμπιακό σπίτι του και μετά το τέλος της καριέρας του εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα συνεχίσει στην ομάδα σε άλλο πόστο. Ένας άλλος λόγος πολύ σημαντικός που είπε "όχι" στα πολλά εκατομμύρια είναι η οικογένειά του. Η ηρεμία που του προσφέρουν τα Νότια προάστια και τα 5 (!) παιδιά του, ήταν σοβαροί λόγοι που για τους οποίους αρνήθηκε την μετακόμιση στις μεγαλύτερες πρωτεύουσες της Ευρώπης.

Όσον αφορά στον ξένο που δεν έρχεται στον Ολυμπιακό, τα πράγματα είναι δεδομένα. Ο Ντέιβιντ Μπλατ περιμένει να ολοκληρωθεί η περίοδος των ανταλλαγών από το ΝΒΑ και πιο συγκεκριμένα τα two way contracts (η προθεσμία για την υπογραφή τους λήγει σε εννέα ημέρες), προκειμένου να πάρει τις αποφάσεις τους. Βάσει των προβλημάτων ρευστότητας που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η ομάδα, θεωρείται αρκετά δύσκολο να κινηθεί για παίκτες όπως ο Μπραντ Γουαναμέικερ. Ο Αμερικανός γκαρντ των Μπόστον Σέλτικς θέλει περίπου 120.000 δολάρια το μήνα για να επιστρέψει στην Ευρώπη. Ο προπονητής του Ολυμπιακού θα εισηγηθεί απόκτηση Αμερικανού μόνο αν είναι σίγουρος ότι ο συγκεκριμένος γκαρντ θα δώσει τα στοιχεία που θέλει και δεν θα διαταράξει το σύνολο.

* Ο Μπόγρης είναι η προσωποποίηση της δουλειάς του Μπλατ. Ο 59χρονος coach κάνει όλους τους παίκτες ευτυχισμένους. Την ίδια ώρα δείχνει ότι δεν έχει κανένα αγωνιστικό κόμπλεξ, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την υπόθεση Μάντζαρη.

** Ο Ολυμπιακός αν συνεχίσει να έχει την ίδια σοβαρότητα, χωρίς μεγάλους τραυματισμούς και βάσει προγράμματος, είναι πολύ δύσκολο να χάσει την τέταρτη ή την πέμπτη θέση της Euroleague.