Ο Σλούκας δεν είναι Σπανούλης

Ο Κώστας Σλούκας επέστρεψε στον Ολυμπιακό μετά από πέντε χρόνια. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Κωνσταντινούπολη, κατάφερε να πετύχει όλους τους στόχους του σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο.

Κατέκτησε την Ευρωλίγκα με τη Φενέρμπαχτσε -την τρίτη στην καριέρα του- έγινε ο αγαπημένος της εξέδρας των Τούρκων οπαδών και στα χέρια του Ζέλικο Ομπράντοβιτς εξέλιξε το παιχνίδι του. Όλα αυτά τα στοιχεία, τον έκαναν έναν από τους κορυφαίους γκαρντ της Ευρώπης και τον πιο περιζήτητο "κοντό" του περασμένου καλοκαιριού.

Είναι κοινό μυστικό ότι η Ρεάλ Μαδρίτης, ήθελε να τον κάνει "χρυσό" και να τον εντάξει στο δυναμικό της. Ωστόσο ο 30χρονος διεθνής (15/01/1990) προτίμησε το μεγάλο λιμάνι για να συνεχίσει την καριέρα του. Για την ιστορία η προσφορά των Ισπανών στην τριετία της, ήταν πιο μεγάλη από αυτή των "ερυθρόλευκων", οι οποίοι δαπάνησαν 1.7 εκατομμύρια τον χρόνο για να κάνουν τον παίκτη δικό τους. Και φυσικά να είναι ο ηγέτης τους. Όχι όμως ο leader με την κλασική έννοια του όρου.

Η ΝΕΑ ΤΑΣΗ ΤΩΝ LEADERS

Οι οπαδοί του Ολυμπιακού είχαν συνηθίσει σχεδόν 30 χρόνια να βλέπουν έναν ηγέτη, ο οποίος κατά βάση θα είναι ο απόλυτος σκόρερ. Αυτές οι τάσεις είχαν επικρατήσει για τρεις δεκαετίες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Από την εποχή των Πάσπαλι, Ρίβερς, Τάρπλει, Τζόνσον, Φορντ και μέχρι πριν δύο χρόνια του Σπανούλη, ο Ολυμπιακός σημείωνε τις επιτυχίες του, έχοντας παίκτες ταυτισμένους με το σκοράρισμα.

Οι εποχές, όμως, έχουν αλλάξει. Οι νέες τάσεις των leaders δεν σκοράρουν μόνο, αλλά έχουν συμμετοχή σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού. Και αυτό είναι για τον Ολυμπιακό ο Κώστας Σλούκας. Ένας all around ηγέτης. Μπορεί να σκοράρει, να πασάρει, να πάρει την τελευταία επίθεση, να παίξει άμυνα, να μαρκάρει τον καλύτερο επιθετικό του αντιπάλου, να "τρώει ξύλο". Αλλά έχει και ακόμη τρία χαρακτηριστικά που τον κάνουν επικεφαλής. Και σ' αυτό τον τρόπο λογικής είχε γαλουχηθεί με τον Ζοτς.

• Να μένει ανεπηρέαστος είτε παίζει 35 λεπτά είτε 20. Να είναι προσηλωμένος στον στόχο και να μην του "χαλάει" το μυαλό ο χρόνος συμμετοχής του ή οι πόντοι που θα πετύχει σε κάθε ματς.
• Να είναι σκληρός στην πίεση που του ασκείται από όλες τις καταστάσεις που δημιουργούνται όταν αγωνίζεται σε μία μεγάλη ομάδα. Από τον προπονητή, τα ΜΜΕ, τους οπαδούς, τους συμπαίκτες.
• Να έχει την απόλυτη επιρροή στα αποδυτήρια χωρίς όμως να προκαλεί εντάσεις, κυρίως μετά από άσχημα αποτελέσματα.

Αυτό είναι το περίγραμμα για τον νέο ηγέτη του Ολυμπιακού. Θα χρειαστεί χρόνο για να τα κάνει όλα αυτά πάρα πολύ καλά. Η προσαρμογή είναι δύσκολη, αλλά ο Σλούκας έχει μάθει στην ανηφόρα. Θα είναι ο ηγέτης των "ερυθρόλευκων", αλλά δεν θα γίνει Σπανούλης.

Ο Κill Bill ήταν μοναδικός στο είδος του και το καλούπι πολύ δύσκολα θα σπάσει. Και σε συνδυασμό με τις αλλαγές που έχουν έρθει στην Euroleague (ρυθμός, αθλητικότητα, δύναμη, επαφές), δύσκολα θα ξαναδούμε ηγέτες σαν τον Σπανούλη. Πολλοί θα πουν ότι αντίστοιχα παραδείγματα έχουμε και στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Μάικ Τζέιμς, Σέιν Λάρκιν, Αλεξέι Σβεντ. Ακόμη και αυτοί όμως δεν μπορούν να φτάσουν το μεγαλείο του Βασίλη Σπανούλη.

Ο μόνος που μπορεί να τον προσεγγίσει έστω και λίγο και πριν τον τραυματισμό του είναι ο Σέρχιο Γιουλ. Στα 32 του όμως ο Ισπανός έχει να κάνει αρκετά πράγματα για να τον φτάσει. Η προσωποκεντρική προσέγγιση που είχε ο Σπανούλης στο παιχνίδι του και η ικανότητα να ορίζει τα ματς μέσα από το σκοράρισμα είναι γνώρισμα ελάχιστων παικτών που έχουν περάσει από τα ευρωπαϊκά παρκέ, όπως ο Πέτροβιτς, ο Γκάλης, ο Ναβάρο, ο Γιασικεβίτσιους.

Ο ΝΕΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΠΑΝΟΥΛΗ

Ο Σπανούλης θέλει να γίνει ο Τζινόμπιλι της Ευρώπης, είχαμε γράψει στις 7 Ιουνίου του 2019. Και δεν απέχει πάρα πολύ, από το να γίνει πραγματικότητα. Στα 38 του (7 Αυγούστου 1982) είναι ο ζωντανός θρύλος του Ολυμπιακού. Ο άνθρωπος που άλλαξε την μοίρα της ομάδας μπάσκετ των "ερυθρολεύκων", όταν αποφάσισε να αλλάξει φανέλα το καλοκαίρι του 2010. Και από τον "αιώνιο" αντίπαλο Παναθηναϊκό, να φορέσει τα κόκκινα του Ολυμπιακού. Μία διαδρομή που επί προσωπικού τον δικαίωσε και τον έκανε έναν από τους κορυφαίους παίκτες στην ιστορία της Ευρώπης και πρώτο σκόρερ όλων των εποχών στην Ευρωλίγκα.

Ίσως στην τελευταία ή προτελευταία χρονιά της μεγάλης καριέρας του, έχει καταλάβει πλήρως τον ρόλο του στον νέο Ολυμπιακό του Γιώργου Μπαρτζώκα. Δεν είναι συμπληρωματικός, αλλά ουσιώδης. Εντός και εκτός παρκέ.

Ο Kill Bill πλέον παίρνει τα λεπτά που τον αναλογούν και είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να "εκτελέσει" όταν θα χρειαστεί. Συνεχίζει να κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους, αλλά την ίδια ώρα καταλαβαίνει ότι ο Νο1 είναι άλλος και δεν δημιουργεί πρόβλημα στον Κώστα Σλούκα και στον προπονητή του.

Είναι θεματοφύλακας σε πολλά πράγματα μέσα στο ΣΕΦ και ο αρχηγός που θα μεταλαμπαδεύσει την ιδέα και τον στόχο της ομάδας στους νεότερους αθλητές και στους Αμερικανούς. Ο Βασίλης Σπανούλης μέχρι στιγμής δίνει το παράδειγμα για την εύρυθμη λειτουργία του συνόλου τόσο μέσα στο παρκέ όσο και στα αποδυτήρια. Οι 9 πόντοι, οι 5 ασίστ και τα 3 ριμπάουντ στην Αγία Πετρούπολη καταμαρτυρούν το μπασκετικό μεγαλείο του, στο υψηλότερο επίπεδο μπάσκετ της Ευρώπης.

ΣΤΟΧΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ F4

Ακόμη ο Ολυμπιακός δεν έχει βρει ρυθμό. Είναι μία νέα ομάδα που προσπαθεί να βρει τα πατήματά της. Η ήττα από τη Μπάγερν στο Μόναχο και κυρίως αυτή από την Εφές στο ΣΕΦ, έκανε όλους όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ να κάνουν δεύτερες σκέψεις. Και για την ομάδα γενικότερα αλλά και τον ρόλο του Σλούκα. Το timing όμως δεν είναι για συμπεράσματα. Μόνο για εκτιμήσεις. Και αυτές υπό το πρίσμα των συνθηκών, με τις οποίες αγωνίζονται οι ομάδες (πανδημία).

Γι' αυτό θα χρειαστεί υπομονή από τους φιλάθλους της ομάδας. Είναι λάθος να ονειρεύονται F4. Ο αρχικός στόχος πρέπει να παραμένει η πρόκριση στην οκτάδα και η σταθεροποίηση της απόδοσής της σε όλα τα ματς. Και η εμφάνιση στην Αγία Πετρούπολη (66-75) κόντρα στη Ζενίτ, είναι προς αυτή την κατεύθυνση.

Οτιδήποτε άλλο μπορεί να αποπροσανατολίσει τους "ερυθρόλευκους". Μην ξεχνάμε ότι για δύο χρόνια ο Ολυμπιακός είχε περάσει από χίλια κύματα τόσο αγωνιστικά όσο και οικονομικά.

* Όπως ακούσατε και στο podcast του Παντελή Διαμαντόπουλου "Show must go on", ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα που συνεχίζει να παράγει εμβλήματα. Ωστόσο στην επόμενη ημέρα του, πρέπει να παράγει και νέους αθλητές, προκειμένου να παραμείνει στο πρώτο ράφι των ομάδων που αγωνίζονται στην Ευρωλίγκα και τα επόμενα 10 χρόνια.

** Ο Ολυμπιακός επί πέντε χρόνια -κυρίως τα τελευταία τρία- είχε συνηθίσει να παίζει με έναν "δεινόσαυρο" (Νίκολα Μιλουτίνοβ) κάτω από τα καλάθια. Θα πάρει χρόνο ώστε η ομάδα να βρει τους αυτοματισμούς της, χωρίς να έχει ένα κυρίαρχο σέντερ. Εκτός αν οι "ερυθρόλευκοι" προσθέσουν ακόμη έναν "ψηλό" στη σύνθεσή τους. Ο Χασάν Μάρτιν είναι μία εξαιρετική επιλογή, αλλά χρειάζεται τη βοήθεια και των υπολοίπων. Ακόμη και ο Πρίντεζης έπαιξε στο "5" για να καλύψει "τρύπες", απέναντι σε μία ομάδα (Ζενίτ) που δεν φημίζεται για την πληρότητα των σέντερ της.

*** Ο κορονοϊός έχει κάνει τους παίκτες να μην έχουν αποκτήσει ακόμη τον απαιτούμενο ρυθμό, ενώ πολλές ομάδες χάνουν παροδικά παίκτες λόγω της πανδημίας. Οι οργανισμοί που θα μείνουν πιστοί στο πλάνο τους, θα είναι αυτοί που θα πάνε μέχρι τέλους.

**** Ο Ολυμπιακός μετά από πολλά χρόνια αποπνέει υγεία. Οι παίκτες πληρώνονται στην ώρα τους, οι Αμερικανοί των προηγούμενων ετών έχουν εξοφληθεί, ενώ στις εντός έδρας αναμετρήσεις γίνεται εξαιρετική δουλειά από τους υπεύθυνους της ΚΑΕ, προκειμένου να τηρείται κατά γράμμα το υγειονομικό πρωτόκολλο λόγω κορονοϊού.

Πλέον στους "ερυθρόλευκους" επικρατεί μία εξωστρέφεια, η οποία αρχίζει από τη διοίκηση, τον coach Μπαρτζώκα και επεκτείνεται σε όλα τα τμήματα. Το καλοκαίρι του 2020, οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος αποφάσισαν να αλλάξουν σελίδα για τον Ολυμπιακό. Και να κρατήσουν την ομάδα τους σε υψηλό επίπεδο. Θα δικαιωθεί το πλάνο τους; Eίναι μία συζήτηση που θα ανοίξει όταν ολοκληρωθεί η φετινή Ευρωλίγκα.