Δεν ξέρω πότε πάρθηκε η τελική απόφαση αλλά εγώ στο γήπεδο πήγα χωρίς να είμαι σίγουρος αν θα παίξω.

Φαντάζομαι τους παίκτες της Λαμίας που περίμεναν με τις τσάντες στο χέρι ένα τηλεφώνημα για να ξεκινήσουν το ταξίδι.

Όμορφα πράγματα στο πανέμορφο ελληνικό βόλεϊ. Το κακό όμως είναι ότι το γεγονός αυτό δεν είναι το μόνο και σαφώς δεν είναι το πιο σοβαρό από όλα αυτά που συνθέτουν την εικόνα του αθλήματος στην Ελλάδα.

Μέσα σε όλα καταργούνται τα πανελλήνια πρωταθλήματα παμπαίδων και παγκορασίδων, καθαρά για οικονομικούς λόγους κατά τη γνώμη μου, μειώνονται αρκετά οι επιχορηγήσεις προς την ΕΟΠΕ και άλλα πολλά που έχουν προαναφερθεί στο παρελθόν και σίγουρα θα συμβούν και στο μέλλον, έτσι όπως διαμορφώνονται οι συνθήκες εντός και εκτός αθλητισμού.

Σαφώς οι εξελίξεις τόσο σε διεθνές κοινωνικοπολιτικό επίπεδο (βλέπε Αραβικό κόσμο), όσο και οι εγχώριες καταστάσεις στις σχέσεις παραγωγής, στην πολιτική, στην οικονομία και γενικότερα στο κοινωνικό πεδίο δεν με αφήνουν ανεπηρέαστο και αδιάφορο, σε βαθμό που πολλές φορές χάνω την όρεξή μου να ασχολούμαι με τον αθλητισμό, πέραν του χρόνου που βρίσκομαι με την ομάδα μου.

Και πώς να με αφήνουν άλλωστε εφόσον θα επιφέρουν δραματικές μάλλον αλλαγές σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Εννοείται βεβαίως πως δεν θεωρώ καν αθλητισμό τα όσα συμβαίνουν στο χώρο του ποδοσφαίρου, τα οποία μόνο αηδία και οργή προκαλούν.

Η ειρωνεία βεβαίως είναι ότι στον τόπο που γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί αγώνες, η ευγενής άμιλλα και όλα τα σχετικά, ο αθλητισμός αργοπεθαίνει κάπου στο 2011. Αν υπήρχε ποτέ αυτός στη σύγχρονη Ελλάδα, γιατί ίσως να ήταν και αυτός δανεικός. Δεν μου προκαλεί βεβαίως καμία έκπληξη. Είναι δεδομένο ότι ο πολιτισμός, όχι μόνο δεν αποτελεί προτεραιότητα της πολιτείας, αλλά φαίνεται να μην υπάρχει καν σα σκέψη.

Τώρα μου έρχεται στο μυαλό πως η ταμπέλα στην εθνική οδό Πατρών - Πύργου προς την αρχαία Ήλιδα δεν είναι πορτοκαλί, η οποία σημαίνει αρχαιολογική τοποθεσία. Τόσο μεγάλη σημασία δίνεται σε έναν από τους πιο σπουδαίους χώρους στην Ελλάδα - στον τόπο που εμπνεύστηκε τους Ολυμπιακούς αγώνες - οι οποίοι τελούνταν στον ιερό χώρο της Ολυμπίας.

Λεπτομέρεια μεν, αλλά τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτόν τον τόπο. Καλά... για αθλητικά ιδεώδη, αξίες και ιδανικά ψάξτε αλλού, σε δημοκρατικές κοινωνίες κάπου 5 αιώνες προ Χριστού. Αυτά για την ώρα.

Α, και για να μην ξεχνιόμαστε, την Τετάρτη παίζουμε Κύπελλο με τον Ολυμπιακό, με παρουσία στρατού, αστυνομίας, ΝΑΤΟ, ΟΗΕ και άλλων οργανισμών. Μόνο έτσι θα διεξάγονται τα ντέρμπι από εδώ και στο εξής...

Να 'στε καλά,

Αχιλλέας