Μία χρονιά δεν τελειώνει ποτέ στις 7 Μαρτίου και αυτό ισχύει στην περίπτωση του Άρη. Πόσο δε του Άρη με το βάρος που έχει η φανέλα του και με τους 21 τίτλους να κοσμούν την οροφή της Nick Galis Hall. Ακόμη και αν μέσα σε 17 μέρες χάθηκαν δύο στόχοι. Το Κύπελλο Ελλάδος και η συνέχεια του ευρωπαϊκού ταξιδιού στο Basketball Champions League. Το πρωτάθλημα όμως συνεχίζεται και η ιστορία της ομάδας της Θεσσαλονίκης επιτάσσει ανάληψη ευθυνών και μάχη μέχρι τέλους σε μία μέρα που ίσως είναι και η πιο δύσκολη της φετινής χρονιάς.

Η επόμενη μέρα του αποκλεισμού από τη Βιλερμπάν βρίσκει το Δημήτρη Πρίφτη να είναι αυτός που καλείται να δώσει στην ομάδα του το απαιτούμενο κίνητρο. Αυτό που ο ΈΛληνας τεχνικός παλεύει από το περασμένο καλοκαίρι να πετύχει αλλά δεν το έχει καταφέρει. Ίσως για πρώτη φορά στην προπονητική του καριέρα αλλά σίγουρα για πρώτη φορά στη τριετή παρουσία του στη τεχνική ηγεσία του Άρη. Να κάνει την ομάδα του να ματώνει μέσα στο παρκέ από το τζάμπολ μέχρι το άκουσμα της κόρνας της λήξης αν και φροντίζει καθημερινά να δίνει τον καλύτερό του εαυτό.

Ο Δημήτρης Πρίφτης φροντίζει σε κάθε παιχνίδι να δίνει τη δική του μάχη ζώντας το με το δικό του άγχος όσο πλησιάζει η ώρα του. Έχει φροντίσει ωστόσο να το παραδεχθεί και ο ίδιος πως η ομάδα του παρουσιάζει σκαμπανεβάσματα. Το έκανε και μετά την ήττα στο ΣΕΦ από τον Ολυμπιακό για το πρωτάθλημα της Stoiximan.gr Basket League, φάνηκε και τρεις μέρες μετά στο τελικό του Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό στη Nick Galis Hall φάνηκε ακόμη και στο τελευταίο της παιχνίδι που της στοίχισε τον αποκλεισμό από τη Βιλερμπάν στο "Astroballe" της Λυών και τη συνέχεια της πορείας της στο Basketball Champions League της FIBA.

Ο Δημήτρης Πρίφτης είναι σίγουρο και το γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα πως είναι ο πρώτος που δεν μπορεί να πιστέψει πως το σύνολό του δεν μπορεί να έχει μία σταθερή απόδοση στη διάρκεια ενός παιχνιδιού. Ακόμη και σε αυτό το σημείο της χρονιάς και φυσιολογικά ήταν έτοιμος να εκραγεί από την εικόνα στη ρεβάνς με τη Βιλερμπάν για τη φάση των 16 του ευρωπαϊκού ταξιδιού. Μοναδική δικαιολογία οι συνεχείς αλλαγές που έχουνε υπάρξει στο ρόστερ μετά την αρχή που έγινε από τον τραυματισμό του Βίκτορ Σανικίτζε με το καλημέρα, αυτόν του Βασίλη Καββαδά, το ότι αποτέλεσε παρελθόν ο Ντέβιν Μαρμπλ αλλά και ότι λύθηκε το συμβόλαιο του Έρικ Μπάκνερ. Σε ένα διάστημα όπου υπήρξε η έλευση του Ταντίγια Ντραγκίσεβιτς, του Βλάντιμιρ Γιάνκοβιτς, του Τζάστιν Τζάκσον και του Λούκας Γκόρντον αλλά παρόλα αυτά όπως ήταν επόμενο η εύρεση της απαιτούμενης χημείας δεν βρέθηκε.

Ο φετινός Άρης με όλες αυτές τις αλλαγές στο ρόστερ του ή και στη διάρκεια αυτών δεν κατάφερε να θυμίσει τον Άρη των δύο προηγούμενων χρόνων όπου και πάλι στην άκρη του πάγκου είχε τον Δημήτρη Πρίφτη. Και αυτό είναι κάτι που γνωρίζει καλύτερα από όλους ο Έλληνας τεχνικός και τον στεναχωρεί. Όπως στεναχωριούνται και όλοι οι φίλαθλοι της ομάδας της Θεσσαλονίκης αλλά και η διοίκηση της ΚΑΕ. Ο Λούκας Γκόρντον για παράδειγμα μετά τη ρεβάνς με τη Βιλερμπάν μπορεί να αποτελέσει παρελθόν από το ρόστερ. Είναι το τελευταίο όμως που θα πρέπει να απασχολεί μπροστά στην επόμενη μέρα για το υπόλοιπο της χρονιάς. Ο Αμερικανός γκαρντ εξάλλου δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο να κολλήσει με την υπόλοιπη ομάδα, όντας ίσως και όχι 100% έτοιμος μετά το τραυματισμό του, και κρίμα που στο διάστημα αυτό δεν πήρε τις ευκαιρίες ο Δημήτρης Φλιώνης που είχε δείξει πέρσι ότι μπορεί να ανταποκριθεί.

Στον Άρη σε αυτό το χρονικό σημείο της αγωνιστικής περιόδου θα πρέπει να υπάρξει ανάληψη ευθυνών. Ο Άρης δεν είναι μία ομάδα που έχει το δικαίωμα να πει ότι η χρονιά τελείωσε το βράδυ της 7ης Μαρτίου. Ο Άρης είναι μία ομάδα όπου οι παίκτες του θα πρέπει να αναλογιστούν το βάρος της φανέλας που φοράνε. Κάτι που ισχύει με τους Έλληνες και το έχουνε αποδείξει ότι το γνωρίζουν και καλούνται έστω και τώρα να το μεταδώσουν στους υπόλοιπους και να τους δώσουν να καταλάβουν που βρίσκονται. Σε ποια ομάδα αγωνίζονται και να ιδρώνουν τη φανέλα της μέχρι να αναγκαστούν να ζητήσουν αλλαγή. Αυτή και μόνο την εικόνα θέλουνε να βλέπουνε οι φίλαθλοι της ομάδας μέχρι το τελευταίο παιχνίδι της φετινής χρονιάς στα playoffs.

Η οργάνωση για την επόμενη χρονιά μπορεί να ξεκινήσει όπως και η αναζήτηση μεταγραφικών στόχων. Αυτό δεν είναι κακό. Το κακό είναι ο Άρης να παρουσιάζει αυτή την εικόνα όπως και στο παιχνίδι με χαρακτήρα τελικό στο κυνήγι της πρόκρισης στην προημιτελική φάση του Basketball Champions League της FIBA με τη Βιλερμπάν όπου το νεκρό διάστημα από το 9΄ έως το 16΄ οδήγησε σε ένα καταστροφικό 21-0 και έσβησε τις όποιες ελπίδες είχανε δημιουργηθεί από το θετικό ξεκίνημα.

Η ώρα της αυτοκριτικής μπορεί να γίνει και με οδηγό το βάρος της φανέλας να υπάρχει η απαιτούμενη προσπάθεια μέχρι τέλους. Όπως και την περσινή χρονιά όπου η ομάδα της Θεσσαλονίκης πέτυχε να κοντράρει τον Παναθηναϊκό στα ημιτελικά των playoffs και να φθάσει μία νίκη μακριά από την πρόκρισή της στους τελικούς. Αυτή την εικόνα περιμένουν και οι φίλαθλοι της ομάδας και τους αξίζει να τη δούνε κι όσο για το αν έγιναν λάθη το περασμένο καλοκαίρι η ώρα για το ταμείο πλέον θέλοντας και μη πλησιάζει.