Ο Άρης πέτυχε αυτό που ήθελε επί της ΑΕΚ. Να προκριθεί στο τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος μετά από έναν επεισοδιακό νοκ άουτ ημιτελικό στην κατάμεστη Nick Galis Hall και πλέον περιμένει τον αντίπαλό του στο τελικό της 19ης Φεβρουαρίου θέλοντας να πανηγυρίσει την κατάκτηση του μετά από 13 χρόνια. Το αν θα το πετύχει θα φανεί. Το ότι το θέλει είναι το μόνο σίγουρο.

Η πρόκριση στο τελικό επί της ΑΕΚ ισοδυναμούσε στο στόχο που είχε τεθεί από τη διοίκηση της ΚΑΕ Άρης στο θεσμό του Κυπέλλου μέχρι τον επόμενο. Την κατάκτηση του. "Αρειανάρα φέρε μας το Κύπελλο στον Πύργο το Λευκό", φώναζαν ρυθμικά οι φίλαθλοι του Άρη στις κερκίδες της Nick Galis Hall όπου δεν έπεφτε καρφίτσα μετά το καλάθι του ασταμάτητου στα τελευταία λεπτά και μοναδικού σκόρερ της ομάδας Ουίλ Κάμινγκς που τους λύτρωσε και τους έδωσε το έναυσμα.

Το πάρτι καλά στήθηκε στο παρκέ - όπου ομάδα, κόσμος και διοίκηση της ΚΑΕ έγιναν ένα - και μεταφέρθηκε λίγο μετά στα αποδυτήρια της ομάδας. Ο Βασίλης Ξανθόπουλος που έβαλε τη δική του σφραγίδα στην επίτευξη της νίκης πρόκρισης φρόντισε να προλάβει το τεχνικό του Δημήτρη Πρίφτη και να τονίσει με δόση χιούμορ πως: "Έχουμε μπροστά μας ένα σοβαρό παιχνίδι με τη Φράπορτ". Παιχνίδι για τη 13η αγωνιστική της φάσης των ομίλων του Basketball Champions League και ήταν επόμενο να βρεθεί στο επίκεντρο των υπολοίπων. Σε ένα ακόμη δείγμα το πόσο δεμένοι είναι όλοι στις τάξεις της ομάδας σαν μία γροθιά και το απέδειξαν μία εβδομάδα μετά τη βαριά ήττα στο ΟΑΚΑ από την ΑΕΚ με 81-61 για τη Stoiximan.gr Basket League.

Τα πανηγύρια όμως τελείωσαν στα αποδυτήρια του Άρη από τη στιγμή που οι παίκτες άρχισαν να αποχωρούν από αυτά για τα σπίτια τους αισθανόμενοι απόλυτη ικανοποίηση που είχανε κάνει πράξη το στόχο τους. Και επειδή υπάρχει πλέον ο τελικός του Κυπέλλου είναι βέβαιο ότι ήδη υπάρχει στο μυαλό τους. Και όχι μόνο το τζάμπολ του αλλά και το πως θα καταφέρουν να φθάσουν στην κατάκτησή του απέναντι σε έναν εκ των Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού όπως θα προκύψει από το δικό τους νοκ άουτ ημιτελικό στο ΣΕΦ (16/01).

Η πρόκριση του Άρη ωστόσο μετά από τρία χρόνια στο τελικό του Κυπέλλου είναι σίγουρο ότι έβαλε αυτόματα δύσκολα στην ΕΟΚ για τον απλούστατο λόγο ότι από το ξεκίνημα της διοργάνωσης δεν είναι ξεκάθαρο το που θα γίνει ο τελικός του θεσμού. Έβαλε ωστόσο εξίσου δύσκολα και στη διοίκηση της ΚΑΕ που μετά την ανακοίνωση του γηπέδου θα κληθεί να καλύψει τη δίψα των χιλιάδων φιλάθλων της που θα θελήσουν να δώσουν το παρών. Κάτι που φάνηκε και από το γεγονός ότι λίγο μετά το άκουσμα της κόρνας της λήξης και αφού ο Ουίλ Κάμινγκς με το καλάθι του είχε φέρει τις καρδιές όλων στη θέση τους ρωτούσαν το που θα γίνει το ραντεβού της 19ης Φεβρουαρίου. "Που θα γίνει ο τελικός;", ήταν το ερώτημα που τους απασχολούσε χωρίς όμως να υπάρχει απάντηση.

Απάντηση δεν υπάρχει ούτε και από πλευράς ΕΟΚ. Κι όσο για το πότε θα δοθεί; Μετά το βράδυ της Δευτέρας ή πιο σωστά από το βράδυ της Τρίτης με αυτή να πρέπει να δοθεί το συντομότερο δυνατό. Το καλύτερο ωστόσο θα είναι στις τάξεις της Ομοσπονδίας να προσμετρήσουν την εικόνα που έχουν παρουσιάσει οι κερκίδες της Nick Galis Hall και να τολμήσει την παρουσία κανονικά φιλάθλων και των δύο ομάδων του κλειστού που θα επιλέξει. Είτε της Κοζάνης όπου οι φίλαθλοι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, είτε της Λαμίας όπου ο Άρης στις 29 Φεβρουαρίου του 2004 είχε πανηγυρίσει το τελευταίο του Κύπελλο, είτε ακόμη και της Λάρισας. Κι αυτό γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως ο τελικός δεν θα γίνει στην Αθήνα εκτός και αν όπως στο προ διετίας ζευγάρι Παναθηναϊκού-Απόλλωνα Πατρών επιλεγεί να γίνει κλήρωση της έδρας μεταξύ αυτής των δύο φιναλίστ. Ίσως και το πιο ιδανικό σενάριο από όλα.

Επανερχόμενος στην επεισοδιακή αλά Χίτσκοκ πρόκριση του Άρη επί της ΑΕΚ στο νοκ άουτ ημιτελικό του Κυπέλλου αποτέλεσε μία τριπλή δικαίωση. Η μία για τον Δημήτρη Πρίφτη που το άξιζε και με το παραπάνω όπως και του προέδρου και ισχυρού άνδρα της ΚΑΕ Νίκου Λάσκαρη για την οικονομική θυσία που έχει κάνει από την πρώτη μέρα που έχει αναλάβει τις τύχες της ομάδας της Θεσσαλονίκης. Δικαίωση όμως και για τον πιστό κόσμο της ομάδας που έχει φροντίσει να μην την αφήσει μόνη της και να διψάει για έναν τίτλο και πάλι μετά από 13 χρόνια υπομονής που μόνο λίγα δεν είναι.

Η 19η Φεβρουαρίου δεν θα αργήσει να έρθει, ο κόσμος του Άρη θα είναι σίγουρα εκεί και θα δώσει για μία ακόμη φορά τη μάχη του - όπως έκανε σπρώχνοντας τη μπάλα από τα χέρια του Ουίλ Κάμινγκς για το τελικό 77-76 επί της ΑΕΚ - για να φέρει το Κύπελλο στον Πύργο το Λευκό.