Από το νταμπλ, στο... άγνωστο

Ηταν 24 Απριλίου του 2010 όταν ο Παναθηναϊκός νικούσε τον Αρη στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας και κατακτούσε το νταμπλ.

Από τότε πέρασαν οκτώ μήνες, οι "πράσινοι" διέθεσαν 30.000 εισιτήρια διαρκείας το περασμένο καλοκαίρι ενόψει της νέας, έπαιξαν στο χρυσοφόρο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά παρά τις θετικές προϋποθέσεις η ΠΑΕ βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, όπως δήλωσε ο Θανάσης Γιαννακόπουλος.

Ο πολύπειρος παράγοντας όταν ο Παναθηναϊκός έγινε πολυμετοχικός και έπεσαν τα πολλά λεφτά είχε προβλέψει ότι "στο ποδόσφαιρο τα χρήματα δεν φέρνουν την… ευτυχία". Και δυστυχώς για το "τριφύλλι" δικαιώθηκε 100%. Ο σύλλογος περνάει την μεγαλύτερη κρίση στην σύγχρονη ιστορία του, ουσιαστικά είναι ακέφαλος και κανένας δεν ξέρει που μπορεί να οδηγήσει αυτή η θλιβερή κατάσταση.

Ο Παναθηναϊκός τούτη την περίοδο είναι μία αστραφτερή λιμουζίνα με τσαλακωμένο σκελετό (εκτός Ευρώπης, πέντε βαθμούς πίσω από την κορυφή), που έχει καύσιμα για να κινείται μέχρι το τέλος της ποδοσφαιρικής χρονιάς. Και το ζητούμενο πλέον είναι γιατί η ομάδα έχει φτάσει ένα βήμα πριν από την... πτώχευση και τι πρέπει να γίνει για να γλιτώσει τα χειρότερα.

Απέτυχε

Προσωπική μου άποψη είναι ότι ευθύνη έχουν όλοι οι μεγαλομέτοχοι της ΠΑΕ, γιατί αρκετές φορές έβαλαν το "εγώ" πάνω από την ομάδα. Σπάνια έκαναν ομαδικό "παιχνίδι" και έτσι ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στο σημείο μηδέν: Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης από τον περασμένο Σεπτέμβριο επαναλαμβάνει ότι "εγώ και η οικογένεια μου δεν πρόκειται να διοικήσει ξανά τον Παναθηναϊκό". Αυτή είναι η απόφαση του και κανένας δεν μπορεί να τον αναγκάσει να την ανακαλέσει. Έχει όμως την υποχρέωση ως κάτοχος του 54% του μκ της ΠΑΕ να δώσει λύση και να μην πάει το καράβι πάνω στην ξέρα. Πρέπει να το βγάλει (το καράβι) από την φουρτούνα και να το οδηγήσει σε απάνεμο λιμάνι.

Ο Τζίγγερ στην οκταετία (2000-2008) που είχε στα χέρια του τις τύχες της ομάδας απέτυχε και από την στιγμή που είναι ανεπιθύμητος από τους οργανωμένους οπαδούς αποφάσισε να κρατήσει το 30% του μκ. Αυτό όμως πρέπει να γίνει σε μία μεταβατική περίοδο και σε καμία περίπτωση ο σύλλογος δεν πρέπει να φτάσει μέχρι το Πρωτοδικείο για την εκλογή προσωρινής διοίκησης.

Ο Ανδρέας Βγενόπουλος, που έφερε την ελπίδα στον σύλλογο πήδηξε πρώτος από το καράβι, χωρίς να εξηγήσει και τους λόγους της αποχώρησης του και ο Νικόλας Πατέρας τον ακολούθησε με αποτέλεσμα ο κόσμος της ομάδας να αισθάνεται δικαίως προδομένος. Αφήνουμε έξω τον Παύλο και τον Θανάση Γιαννακόπουλο γιατί τα δύο αδέλφια προσφέρουν τουλάχιστον 15-20 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο στο μπάσκετ! Ποσό που αν το διέθεταν και οι Βαρδινογιάννης, Βγενόπουλος και Πατέρας (μαζί ενδεχομένως και με τα άλλα μέλη της ΠΕΚ) η ΠΑΕ θα ξεκινούσε κάθε χρόνο με ένα… μαξιλάρι αξίας πάνω από 50 εκατ. ευρώ. Με τόσα χρήματα (συν τα υπόλοιπα έσοδα από χορηγούς, εισιτήρια, ΟΥΕΦΑ) το ρόστερ της ομάδας δεν θα είχε άλλους τρεις Σισέ, όπως είχε υποσχεθεί ο Βγενόπουλος, αλλά δεκατρείς…

Η κρίση του "Βγενό"

Ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός έχει την υπογραφή του Ανδρέα Βγενόπουλου κι αυτός πιστώνεται ότι στο ταμείο της ΠΑΕ το καλοκαίρι του 2008 μπήκαν 67 εκατ. ευρώ (ο ίδιος έβαλε τα 20 εκατ. ευρώ) από την αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου. Με αυτά τα χρήματα ήρθαν ποδοσφαιριστές από την βιτρίνα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου (Ζιλμπέρτο Σίλβα, Σισέ, Κατσουράνης, Λέτο) και όχι από το πανέρι της Κύπρου (Βόουτερ, Χαραλαμπίδης, Σιημητράς).

Ο "Βγενό" είχε μεγάλα όνειρα για την ομάδα, τα οποία δεν τα κράτησε για τον εαυτό του, αλλά τα είχε αποκαλύψει με μία επικοινωνιακή πολιτική αντεπίθεσης. Ήταν επικεφαλής μίας ομάδας παραγόντων που ήταν πιο "ισχυροί από τον Αμπράμοβιτς", όπως δήλωσε ο ίδιος και η σχέση του με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη πέρασε από σαράντα κύματα. Και όταν ο Τζίγγερ του είπε "έλα να γίνεις ο κάτοχος του 51% στην ΠΑΕ", ο 57χρονος επιχειρηματίας… λάκισε.

Αυτό που εκτιμάται είναι ότι λόγω της οικονομικής κρίσης που έχει ξεσπάσει στην χώρα μας, δεν έχει τη δυνατότητα "να κάνει τον Παναθηναϊκό Μπαρτσελόνα", όπως είχε υποστηρίξει πριν από λίγες εβδομάδες ο Αντώνης Αντωνιάδης. Και αντί να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τον Τζίγγερ, τον Παύλο Γιαννακόπουλο και τον Νικόλα Πατέρα, προκειμένου να μιλήσουν με ειλικρίνεια και να βρουν μία λύση, προτίμησε να αποχωρήσει από την ΠΑΕ. Κι αυτή η αποχώρηση του είναι που προκάλεσε την μεγαλύτερη κρίση στην σύγχρονη ιστορία του Παναθηναϊκού.

Δεν είναι λεωφορείο

Η πλευρά Βαρδινογιάννη, αν και δεν έβγαζε κάτι προς τα έξω, είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ήταν θέμα χρόνου να πηδήξει από το καράβι ο Ανδρέας Βγενόπουλος. Κι αυτό γιατί όταν θες κάτι πάρα πολύ κι ενώ στο χαρίζουμε δεν το παίρνεις, αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να το συντηρήσεις. Κάτι που επιβεβαιώθηκε και από δήλωση του εκπροσώπου του mister MIG στο δ.σ. της ΠΑΕ Μάνου Μαυροκουκουλάκη, ο οποίος υποστήριξε ότι "με τη πρώτη ή τη δεύτερη κάλμα (στην οικονομία) το ιστιοφόρο θα βγει ξανά στα ανοιχτά".

Ο συμπαθής mister Μάνος παρέβλεψε μία σοβαρή παράμετρο. Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού μπορεί να μην είναι σε έξι μήνες ή σε ένα χρόνο στο πλευρό του Ανδρέα Βγενόπουλου, αν αυτός θελήσει να κάνει νέο "ντου" στην ΠΑΕ. Κι αυτό του διαμηνύθηκε μέσω συνθημάτων στον αγώνα μπάσκετ του Παναθηναϊκού με την Αρμάνι. Το "τριφύλλι" δεν είναι άλλωστε λεωφορείο για να ανεβαίνει και να κατεβαίνει όποτε θέλει ο κ. Βγενόπουλος…

Ενοχές

Σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο για τον Παναθηναϊκό ο Νικόλας Πατέρας έπρεπε να κρατήσει το «τιμόνι» τουλάχιστον μέχρι το τέλος της σεζόν. Ως διοικητικός ηγέτης έπρεπε να πηδήξει τελευταίος από το καράβι κι αυτό το γνωρίζει πολύ καλά. Εκτός κι αν νιώθει ενοχές για όσα έγιναν το περασμένο καλοκαίρι με… φόντο το ελληνικό πρωτάθλημα.

Από την στιγμή που ο Θανάσης Γιαννακόπουλος δεν μπαίνει μπροστά και στην ΠΑΕ, η καταλληλότερη λύση για την προεδρία τούτη την περίοδο είναι ο Αδαμάντιος Πολέμης! Ένας σοβαρότατος επιχειρηματίας, χαμηλών τόνων και ικανότατος στα οικονομικά. Είναι αποδεκτός από όλες τις πλευρές στον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό, αλλά θα πρέπει να στηριχθεί, γιατί γνωρίζει ελάχιστα πράγματα για το πώς λειτουργούν τα πράγματα στον μικρόκοσμο της Superleague.

Υ.Γ. 1Το ξεκατίνιασμα Πατέρα – Δομάζου δεν ωφελεί κανέναν.

Υ.Γ. 2 Καλά Χριστούγεννα, καλές γιορτές…