Το παιχνίδι με τον Ατρόμητο μπορεί να μην είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα για τον ΠΑΟΚ, ωστόσο ήταν απόλυτα διδακτικό για την ομάδα του Αμπέλ Φερέιρα.

Το διδακτικό της υπόθεσης έχει να κάνει κυρίως με αυτή την δυσκολία που θα πρέπει να ξεπεράσει ο ΠΑΟΚ, όταν θα έχει να παίξει παιχνίδια στην Ελλάδα πριν ή μετά από μεγάλους ευρωπαϊκούς αγώνες.

Κάτι που αυτή η ομάδα δεν ξέρει ή έχει ξεχάσει να κάνει. Φυσικό αφού η τελευταία φορά που προσπάθησε να βάλει δύο καρπούζια σε μια μασχάλη ήταν την περίοδο 2016-17 με τον Ίβιτς στον πάγκο της, αλλά και τότε είχε βγει νωρίς έξω από την διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Την επόμενη σεζόν αποκλείστηκε νωρίς από την Ευρώπη και την περίοδο του νταμπλ θυσίασε κάθε πιθανότητα διάκρισης στο Europa League, κυνηγώντας τα πρωτεία στην Ελλάδα.

Φέτος, στην διάρκεια του πρώτου μισού της σεζόν και ανεξάρτητα με το τι θα συμβεί στους δύο αγώνες με την Κράσνονταρ, ο ΠΑΟΚ θα κληθεί αρκετές φορές να δώσει τέτοιου είδους παιχνίδια στο ελληνικό πρωτάθλημα ενδιάμεσα σε πιο σημαντικά στην Ευρώπη και θα πρέπει να βρει τρόπο να τα διαχειριστεί.

ΕΓΙΝΑΝ ΤΑ... ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ

Απέναντι στον Ατρόμητο λίγες ημέρες μετά το θρίαμβο επί της Μπενφίκα και ούτε τρία 24ωρα πριν οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ αναχωρήσουν για την Ρωσία, ήταν λογικό ο Αμπέλ Φερέιρα να κάνει αλλαγές για να δώσει ανάσες σε κάποιους από τους παίκτες του. Όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο, ο Δικέφαλος να μην μπορεί να έχει την ίδια ένταση στο παιχνίδι του με αυτήν που είχε στον αγώνα της Τρίτης.

Η ομάδα του Κάναντι που παρατάχθηκε με 3-4-2-1, το ίδιο ακριβώς σχηματισμό που χρησιμοποιεί ο ΠΑΟΚ, πήρε δίκαια την ισοπαλία αν σκεφτεί κανείς ότι κράτησε τοΝ Δικέφαλο μακριά από την περιοχή της για μια ολόκληρη ώρα παιχνιδιού και είχε και τις ευκαιρίες, με καλύτερη το δοκάρι του Κιβρακίδη να ανοίξει αυτή το σκορ. Και όταν ο Ζίβκοβιτς σκόραρε, ο Ατρόμητος αντέδρασε άμεσα και θα μπορούσε να ισοφαρίσει πολύ πιο γρήγορα, πριν ο Μιχάι στείλει την μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του.

Ο Αμπέλ Φερέιρα λογικά ξεκούρασε παίκτες, λογικά αντικατέστησε τον Σβιντέρσκι που δεν ήταν και πάλι καλός με τον 16χρονο Κούτσια, λογικά προτίμησε να κρατήσει στον αγώνα τον Άντριγια Ζίβκοβιτς, για να του δώσει περισσότερο ρυθμό, βγάζοντας τον Τζόλη για να περάσει στον αγώνα ο Πέλκας.

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΣΧΕΔΙΟ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Ωστόσο, οι κινήσεις του μετά το γκολ της ισοφάρισης, έδειξαν ότι όπως και οι παίκτες του ήταν και αυτός... μπερδεμένος. Να βγάλει τον Εσίτι και να περάσει στην θέση του τον θεωρητικά περισσότερο δημιουργικό Νινούα έχει και αυτό εξήγηση, από την στιγμή που μάλλον το είχε πάρει απόφαση να μην χρησιμοποιήσει τον Καντουρί.

Το να αλλάξει τον Βαρέλα και να βάλει στη θέση του Κρέσπο, που στο Κράσνονταρ πιθανότατα θα παίξει και πάλι στα δεξιά της άμυνας όμως σε τι εξυπηρέτησε την ομάδα του που έψαχνε στο τελευταία 10 λεπτά ένα γκολ για να πάρει την νίκη; Πολύ περισσότερο, τι όφελος προέκυψε με την αλλαγή του Μπίσεσβαρ με τοΝ νεαρό Βρακά που έστειλε τον Πέλκα στο δεξί φτερό και τον ανάγκασε να ξεκινά από πολύ πιο πίσω τις επιθέσεις του;

Ο ΠΑΟΚ έκλεισε με άσχημη εικόνα το παιχνίδι κυρίως γιατί φάνηκε να μην έχει σχέδιο πως να πάρει τη νίκη όταν δέχθηκε την ισοφάριση και μετά.

ΑΛΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ

Τι μπορεί να σημαίνει αυτή η καθόλα δίκαιη γκέλα ενόψει Κράσνονταρ; Απλά κατέδειξε ότι η ανάγκη για την απόκτηση ενός επιθετικού, που θα μπει στα παπούτσια του Άκπομ είναι μεγάλη, αφού ο Σβιντέρσκι συνεχίζει τις χαμηλές πτήσεις και πως από την στιγμή που ο Αμπέλ Φερέιρα δεν υπολογίζει σε Μάτος κυρίως, αλλά και σε Λύρατζη επίσης μεγάλη είναι η ανάγκη για την απόκτηση ενός μπακ- χαφ για την δεξιά πλευρά. Όλα αυτά όμως έπρεπε να είχαν ήδη γίνει.

Ο αγώνας της Τρίτης είναι πολύ διαφορετικός. Η κρισιμότητα του άλλωστε δίνει μόνης της υψηλά κίνητρα στους παίκτες του ΠΑΟΚ. Ούτε το γεγονός ότι η Κράσνονταρ έδειξε τα δόντια της με την επτάρα στην Κίμκι σημαίνει τίποτα περισσότερο από το ότι οι Ρώσοι θα έχουν καλή ψυχολογία. Ο ΠΑΟΚ έδειξε ήδη ότι μπορεί φέτος να φτάσει στην υπέρβαση και έχει μπροστά του δύο αγώνες για να κάνει το όνειρο της συμμετοχής στο Champions League πραγματικότητα.