ΠΑΟΚ είναι στη στιγμή της μεγάλης σου χαράς να μην ξεχνάς, αυτούς που σε έφεραν εδώ που είσαι τώρα. Να τιμάς το ένδοξο παρελθόν σου και αυτούς που ανάγκασαν πριν από δεκαετίες να πανηγυρίσεις.

Τον Κούδα, τον Ιωσηφίδη, τον Αλαβάντα, τον Πάπριτσα, τον Αποστολίδη, τον Γκουερίνο, το Φορτούλα και όλους αυτούς που σε έκαναν να αισθάνεσαι υπερήφανος πρωταθλητής.

Ακόμη περισσότερο ΠΑΟΚ είναι την φιέστα για την κατάκτηση του πρώτου σου πρωταθλήματος μετά από 34 ολόκληρα χρόνια, να την αφιερώνεις σε αυτούς που δεν είναι εδώ για να πανηγυρίσουν μαζί σου. Να μην ξεχνάς κανέναν… Ούτε τον Γιώργο Παντελάκη, ούτε το Δημήτρη Παρίδη, ούτε τον Αρίσταρχο Φουντουκίδη και κυρίως να μην ξεχνάς τους οπαδούς σου που χάθηκαν με την προσμονή και την αδημονία να σε δουν στην κορυφή.

ΠΑΟΚ είναι να έχεις κομμένο χιαστό και να μπαίνεις αλλαγή σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα μόνο και μόνο γιατί πρέπει να είσαι εσύ που πρώτος από όλους τους συμπαίκτες σου να σηκώσεις το τρόπαιο για το οποίο όλοι μαζί πασχίσατε τα τελευταία δύο χρόνια. Γιατί αυτό το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ κυνηγούσε από πέρυσι να το κάνει δικό του….

ΠΑΟΚ είναι αφού έχεις μαλώσει σε κοινή θέα με το συμπαίκτη σου για το ποιος θα εκτελέσει το πέναλτι και στο τέλος να το χάνεις, μετά να τρέχεις για να παραδώσεις το περιβραχιόνιο σε αυτούς που θεωρείς πιο άξιους από σένα να το φορούν στο δικό τους μπράτσο…

ΠΑΟΚ είναι να πνίγεσαι από τα συναισθήματα σου και να ξεσπάς σε λυγμούς όταν καταλαβαίνεις ότι αυτά που ονειρεύτηκες από μικρό παιδί, όταν έφευγες από τα Γιαννιτσά για να παίξεις στις ακαδημίες του Δικεφάλου, γίνονται πραγματικότητα…

ΠΑΟΚ είναι να κάνεις μούτρα όταν ο προπονητής σου σε κάνει αλλαγή, να φεύγεις κατευθείαν στα αποδυτήρια για να κάνεις ντους και μετά να του λες on camera ότι τον αγαπάς περισσότερο από όσο αγαπάς τον ίδιο σου τον εαυτό…

ΠΑΟΚ είναι να πετυχαίνεις δύο γκολ, να αναδεικνύεσαι MVP σε έναν από τους πλέον ιστορικούς αγώνες της ομάδας του και να μην σε νοιάζει καθόλου που σε δύο- τρεις μήνες δεν θα έχεις συμβόλαιο και ίσως να βρίσκεσαι αλλού….

ΠΑΟΚ είναι να δείχνεις μεγαλοψυχία και να επιβραβεύεις αυτούς που σε άφησαν πριν από μια ιστορική στιγμή, πριν από ένα μεγάλο τελικό που έχασες παλιά, 34 χρόνια πέρασαν από τότε…

ΠΑΟΚ είναι και να αποθεώνεις αυτόν που το Γενάρη σκέφτηκε ότι έχει στα χέρια του μια πρόταση που δεν μπορεί να αρνηθεί και έφυγε χωρίς καλά καλά να σε αποχαιρετήσει. Και με τον τρόπο σου να τον κάνεις να σκέφτεται τι είχε και τι έχασε...

ΠΑΟΚ είναι να σου λένε ότι δεν υπάρχουν εισιτήρια και πως δεν πρέπει να πας στο γήπεδο και εσύ στήνεσαι με τις ώρες έξω από την Τούμπα και περιμένεις υπομονετικά μια ευκαιρία να μπεις μέσα. Επίσης είναι και μάλιστα… πολύ ΠΑΟΚ το γεγονός ότι είναι σχεδόν σίγουρο ότι τελικά θα είσαι μέσα στη φιέστα.

ΠΑΟΚ είναι να περιμένεις με τις ώρες στο Λευκό Πύργο το ανοικτό λεωφορείο με τους Πρωταθλητές ποδοσφαιριστές της ομάδας σου και μέχρι το πρωί να πανηγυρίσεις έναν τίτλο που τον γιορτάζεις εδώ και εβδομάδες όπου σου έχει δοθεί ευκαιρία. Σε διόδια και γέφυρες της Εθνικής Οδού, με πυρσούς στα Κάστρα και κατά μήκος της Παραλίας Θεσσαλονίκης…

ΠΑΟΚ είναι να έχεις ξοδέψει εκατοντάδες εκατομμύρια και το πρώτο πράγμα που κάνεις μπαίνοντας μετά από μήνες σε ένα γεμάτο γήπεδο είναι να υποκλίνεσαι στον κόσμο που φωνάζει ρυθμικά το όνομα σου…

ΠΑΟΚ είναι όλα αυτά που έγιναν την Κυριακή στην Τούμπα, στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, στο Λευκό Πύργο και σε όποιο σημείο του πλανήτη υπάρχουν φίλοι του Δικεφάλου που πανηγύρισαν σαν τρελοί την κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος που κατακτά η ομάδα σου μετά από 34 χρόνια…

Photo Credits: Eurokinissi