Η εικόνα του ΠΑΟΚ δεν είναι καλή, ακόμα κι έτσι όμως είναι πρώτος

Ο ΠΑΟΚ δυσκολεύτηκε πάρα πολύ απέναντι στον Λεβαδειακό. Χρειάστηκε μάλιστα να περάσει δια πυρός και σιδήρου για να πάρει την νίκη που αναζητούσε εδώ και τόσα παιχνίδια. Οι πρωταθλητές ταλαιπωρήθηκαν αφάνταστα μέχρι να βρουν το γκολ με την κεφαλιά του Καμαρά και να πάρουν προβάδισμα το σκορ σε ένα παιχνίδι που ήταν λιγότερο σε σχέση με τα προηγούμενα δημιουργικοί. Στο τέλος πήραν ένα τρίποντο βάλσαμο που τους ανεβάζει και πάλι – και χωρίς συγκάτοικο μάλιστα- στην πρώτη θέση της βαθμολογίας.

Σαρωτικό το rotation, άσχημη η εικόνα του Δικεφάλου

Το rotation του Ραζβάν Λουτσέσκου ήταν σαρωτικό. Ο μόνος από τους έντεκα που ξεκίνησαν στον αγώνα της περασμένης Πέμπτης με την Στεάουα και κράτησε την θέση του ήταν ο Ντόμινικ Κοτάρσκι. Οι υπόλοιποι δέκα έμειναν στον πάγκο είτε εκτός αποστολής (Μπάμπα, Μιχαηλίδης) κάνοντας χώρο σε αυτούς που κλήθηκαν να επαναφέρουν τον Δικέφαλο στο δρόμο των επιτυχιών.

Οι δυο από αυτούς ο Ντέγιαν Λόβρεν και ο Τζόναθαν Γκόμες έκαναν ντεμπούτο με την φανέλα του ΠΑΟΚ. Άλλοι δυο ο Τιεμουέ Μπακαγιόκο και ο Σόλα Σορετίρε, πήραν για δεύτερη φορά φανέλα βασικού και ο Ομάρ Κόλι -που έχασε λόγω ενοχλήσεων τα δυο προηγούμενα παιχνίδια του Δικεφάλου- έγραψε την τρίτη του συμμετοχή στην αρχική ενδεκάδα.

Στη Λιβαδειά λοιπόν ο ΠΑΟΚ δεν αγωνίστηκε μόνο με πολλές αλλαγές αλλά και με πολλά νέα πρόσωπα και ήταν λογικό ότι θα χρειαζόταν χρόνο μέχρι να βρει τα πατήματα του. Το κακό είναι ότι τουλάχιστον μέχρι να γίνουν οι διορθωτικές κινήσεις από τον πάγκο τα πατήματα αυτά δεν βρέθηκαν. Ο Δικέφαλος ήταν ασύνδετος, με τους παίκτες του να κάνουν πολλά και σοβαρά λάθη – τα περισσότερα έγιναν από τον Μπακαγιόκο- χωρίς συνοχή, και χωρίς αποφασιστικότητα κυρίως στην επίθεση. Κανείς δεν ξέρει τι θα συνέβαινε αν οι γηπεδούχοι δεν έχαναν το πέναλτι που κέρδισαν στο 0-0, αν ο ΠΑΟΚ έβρισκε τρόπο να επιστρέψει.

Ο ΠΑΟΚ χτίζεται και πάλι και χρειάζεται χρόνο

Στο τέλος όμως με τον Μαντί Καμαρά... να κάνει του κεφαλιού του και να πετυχαίνει το δεύτερο σημαντικό, όπως και αυτό που έβαλε στο Περιστέρι, φετινό του γκολ με κεφαλιά, ο Δικέφαλος την βρήκε την άκρη του και πήρε ένα παιχνίδι στο οποίο μέχρι εκείνο το σημείο η γκέλα φαινόταν να είναι πολύ πιθανή.

Το ζητούμενο τώρα είναι να εκμεταλλευτεί την ηρεμία που του προσφέρει η νίκη αυτή για να επιστρέψει καλύτερος μετά την διακοπή. Ο Λουτσέσκου έκανε λόγο για “αναδόμηση” που συντελείται στους πρωταθλητές και που χρειάζεται χρόνο για να ολοκληρωθεί ως διαδικασία, ζητώντας από όλους να κάνουν υπομονή. Το ζήτημα είναι πόσο καιρό θα χρειαστεί ο ίδιος και οι παίκτες του για να αποκτήσουν και πάλι την ταυτότητα της περυσινής ομάδας και πόσες απώλειες θα υποστούν μέχρι να τα καταφέρουν.

Ξεπέρασε ανώδυνα τις απώλειες στο πρωτάθλημα όχι όμως στην Ευρώπη

Αυτή η σειρά των αγώνων, από την προηγούμενη διακοπή μέχρι αυτή που ξεκινά από αύριο, από την ισοπαλία απέναντι στον Παναθηναϊκό και μέχρι και τη νίκη στη Λιβαδειά είναι χαρακτηριστική. Ο απολογισμός των δυο νικών και της μιας ισοπαλίας σε έξι παιχνίδια, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι ικανοποιητικός. Παρόλα αυτά ο ΠΑΟΚ βρίσκεται στην κορυφή, εκεί που ήταν και πριν την προηγούμενη διακοπή και μάλιστα με μεγαλύτερη διαφορά σε σχέση με κάποιους από τους βασικούς διεκδικητές του τίτλου. Τότε μετά την 3η αγωνιστική ήταν ισόβαθμος με τον Ολυμπιακό, δυο βαθμούς μπροστά από την ΑΕΚ και πέντε από τον Παναθηναϊκό. Τώρα είναι στο +2 από τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ, την οποία αντιμετωπίζει μετά την διακοπή στην Νέα Φιλαδέλφεια και στο +7 από τον Παναθηναικό, έστω και να δεν τον κέρδισε στην Τούμπα.

Από την άλλη όμως έχασε, με τις δυο ήττες από Γαλατά και Στεάουα, πολύ σημαντικό έδαφος στην Ευρώπη το οποίο μοιάζει πολύ δύσκολο να καλυφθεί στα έξι παιχνίδια που απομένουν. Τη μάχη του πάντως ο ΠΑΟΚ θα τη δώσει και στο Europa League.

Ψάχνει να βρει την ισορροπία του ανάμεσα σε παλιούς και καινούργιους

Το θέμα είναι, αφού ξεπέρασε αυτό το ψυχολογικό, κυρίως σκόπελο των τριών συνεχόμενων ηττών να βρει την ισορροπία που του λείπει, αφομοιώνοντας τους νέους ποδοσφαιριστές του, βρίσκοντας τους, τους ρόλους που ταιριάζουν ώστε να γίνουν αποδοτικοί και ωφέλιμοι για το σύνολο. Κάτι που μέχρι τώρα, -αν εξαιρέσει κανείς τον Μαντί Καμαρά και ίσως τον Ομάρ Κόλι- δεν έχει συμβεί με τους περισσότερους και κυρίως με τους δυο επιθετικούς, Τσάλοφ και Τισουντάλι, στους οποίους μάλιστα επενδύθηκαν και αρκετά χρήματα.