Κέρδισε γιατί έγινε "σκληρή" ομάδα
Ο Σάββας Τζιομπάνογλου γράφει για την επικράτηση του ΠΑΟΚ επί του Παναθηναϊκού που του δίνει προβάδισμα πρόκρισης στα ημιτελικά του κυπέλλου και το δικαίωμα να μείνει ζωντανός στην υπεράσπιση του τίτλου του.
Ο ΠΑΟΚ την Τετάρτη το βράδυ απέναντι στον Παναθηναϊκό έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο. Οι μέτριες έως κακές εμφανίσεις του τελευταίου καιρού και η ήττα στο ΟΑΚΑ από τους πράσινους είχαν δημιουργήσει ένα κλίμα εσωστρέφειας και φέρει έντονη αμφισβήτηση για τις επιλογές του προπονητή αλλά και για την νοοτροπία των ποδοσφαιριστών του Δικεφάλου.
Ο ΠΑΟΚ απέναντι στον Παναθηναϊκό δεν έπαιζε μόνο για να πάρει προβάδισμα πρόκρισης στους 4 του κυπέλλου που θα του δώσει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον τίτλου που κατακτά τα τελευταία 3 χρόνια. Περισσότερο έπαιξε αλλά για να δώσει «απαντήσεις», να δείξει «αντίδραση» και ότι μπορεί να έχει πληγωθεί αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να εγκαταλείψει εύκολα τα κεκτημένα.
Για να τα καταφέρει δεν έφταναν οι αλλαγές του Φερέιρα, που έδειξε και αυτός να αντιλαμβάνεται ότι απέναντι σε μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός, αθλητική, με πολλά τρεξίματα που του δημιούργησε μεγάλα προβλήματα και στα δύο παιχνίδια της κανονικής περιόδου με την ίδια τακτική, θα έπρεπε να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό.
"DIEHARD"…
Έπρεπε και οι ποδοσφαιριστές από την πλευρά τους να παρουσιαστούν διαφορετικοί. Να αφήσουν κατά μέρους τη μέχρι τώρα νοοτροπία τους, που τους είχε κάνει να μοιάζουν μια ομάδα λίγο... soft και γίνουν και πάλι «μαχητές». Για να επικρατήσει ο ΠΑΟΚ απέναντι στον Παναθηναϊκό έπρεπε να γίνει περισσότερο «σκληρός», να τρέξει περισσότερο, να μοχθήσει περισσότερο και αυτό έκανε.
Λίγα 24ωρα πριν στο ΟΑΚΑ οι παίκτες του δεν μπορούσαν να κερδίσουν σχεδόν καμία προσωπική μονομαχία, κατά κανόνα έβγαιναν «δεύτεροι στη μπάλα και αντιμετώπιζαν τεράστιο πρόβλημα για να χτίσουν επιθέσεις από τις πίσω ζώνες, παρουσιάστηκαν αποφασιστικοί, διεκδικητικοί, με πάθος και δύναμη και αυτός ήταν ο κύριος λόγος για τον οποίο κατάφεραν να επικρατήσουν.
Μπορεί η αιτία της «μεταμόρφωσης» να ήταν οι τέσσερις ώρες κουβέντας με τον Ιβάν Σαββίδη. Ή μπορεί να ήταν η επίσκεψη της αντιπροσωπείας των οπαδών στην προπόνηση, αυτή που τους έκανε να συνειδητοποιήσουν ότι θα πρέπει να πετάξουν από πάνω τους την εικόνα του «υπεράνω» του «κερδίζω απλά και μόνο γιατί είμαι πιο ποιοτικός» και να γίνουν και πάλι «μαχητές». Θα πρέπει όμως να ξέρουν ότι αν θέλουν να είναι και πάλι Πρωταθλητές, αυτός είναι ο μόνος δρόμος. Ο ΠΑΟΚ οφείλει να δείξει σε όλους τους υπόλοιπους ότι είναι «πολύ σκληρός για να πεθάνει» και μόνο έτσι θα πετύχει τους στόχους του.
"Ή ΘΑ ΑΛΛΑΖΕ Ή ΘΑ ΒΟΥΛΙΑΖΕ"
Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για τον Αμπέλ Φερέιρα. Ο Πορτογάλος τις τελευταίες ημέρες βρέθηκε κάτω από τρομερή πίεση. Δεν ξέρω τι του είπε ο Ιβάν Σαββίδης - τον οποίο στις δηλώσεις του ευχαρίστησε για την στήριξη- αλλά φάνηκε να αντιλήφθηκε και ο ίδιος ότι θα πρέπει και αυτός να «αλλάξει». Να μην επιμένει σε μια τακτική, που μπορεί να τη θεωρεί ως την ιδανική «συνταγή της επιτυχίας», αλλά φαινόταν το τελευταίο διάστημα να είναι μονοδιάστατη και μάλλον εύκολα αντιμετωπίσιμη.
Έβαλε λοιπόν τον Βιεϊρίνια στο δεξί άκρο της άμυνας εγκαταλείποντας ως ένα βαθμό αυτό το πλάνο με το δεξί του μπακ να γίνεται τρίτο στόπερ για να ανεβαίνει όλη την πλευρά ο Γιαννούλης.
Ξεκίνησε και τον Πέλκα και τον Μπίσεσβαρ που μπορεί να μην έκαναν το τέλειο παιχνίδι, αλλά ο πρώτος έδωσε ορμή και ο δεύτερος, ακόμη και σε κακή βραδιά, μπορούσε να κρατήσει τη μπάλα και να δώσει κατοχές στην ομάδα του και με αυτές τις κινήσεις άλλαξε την εικόνα της ομάδας του.
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ Ο ΔΙΟΥΔΗΣ
Για να πετύχει βέβαια το πλάνο του προπονητή ήταν απαραίτητη προϋπόθεση να στηριχθεί από τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές του και αυτό χθες στην Τούμπα έγινε. Ο Μίσιτς ήταν και πάλι παραγωγικός, ο Μαουρίσιο θύμισε τον παλιό καλό εαυτό του και ο ΠΑΟΚ έφτασε σε ένα καθαρό σκορ που θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο ευρύ αν ο Παναθηναϊκός δεν είχε στην εστία του έναν εκπληκτικό Σωκράτη Διούδη.
Ο Διούδης που δεν έχει και πολλές συμπάθειες στην Τούμπα, όπου για μια ακόμη φορά αποδοκιμάστηκε, αλλά σίγουρα θύμισε στους φίλους του Δικεφάλου πόσο καθοριστικός μπορεί να είναι για την ομάδα του ο τερματοφύλακας της… Κάτι που Ζίβκοβιτς και Πασχαλάκης έχουν πολύ καιρό να τους το θυμίσουν.
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ
Η φάση του πέναλτι ήταν δεδομένα κρίσιμη και καθοριστική για την εξέλιξη του αγώνα. Ο Πέλκας λέει πως ήταν έτοιμος για γκολ και έπεσε γιατί δέχθηκε χτύπημα στο γόνατο. Ο Ινσούα από την πλευρά του λέει ότι διώχνει τη μπάλα και μετά βρίσκει τον αντίπαλο του.
Ο Παναθηναϊκός φωνάζει, ίσως και ο ΠΑΟΚ να φώναζε σε μια αντίστοιχη περίπτωση. Ο Ολυμπιακός στέκεται «συμπαραστάτης» στο «δίκιο» του Παναθηναϊκού γιατί αντίπαλος του ήταν ο ΠΑΟΚ, αλλά θα είχε άλλη άποψη αν στη θέση του Πέλκα ήταν ο Βαλμπουενά.
Οι ομάδες χρησιμοποιούν τις διαιτητικές αποφάσεις όπως τις συμφέρει και όπως τις εξυπηρετεί. Και όλοι οι υπόλοιποι γίνονται καθηγητές διαιτησίας,VARιστες και μαλώνουν μεταξύ τους από το πρωί μέχρι το βράδυ, χαμογελώντας πονηρά γιατί αυτοί και μόνο αυτοί κατέχουν την… «απόλυτη αλήθεια».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
PHOTO CREDITS: EUROKINISSI