Η Σλοβενία είναι μια χώρα που λατρεύει το μπάσκετ. Είναι ένας λαός 2 εκ ανθρώπων που αγαπούν την Εθνική τους όσο τίποτα άλλο, δεν βάζουν την Ολίμπια Λουμπλιάνας ή την Κρκα πάνω απ' όλα και αξίζουν με το παραπάνω κάθε λεπτό της ευτυχίας που βιώνουν τούτη τη στιγμή.

Μετάλλιο δεν είχαν πάρει ως τώρα σε Eurobasket, παρότι έφτασαν σε πολλές περιπτώσεις κοντά στην επιτυχία. Η τύχη τους γύρισε πολλές φορές την πλάτη, όμως ποτέ δεν το έβαλαν κάτω. Το 2007 νικούσαν την Ελλάδα 12 πόντους και έχασαν την πρόκριση στα ημιτελικά μέσα σε 2,5 λεπτά. Το 2009 έχασαν στον μικρό τελικό πάλι από την Ελλάδα, σε ένα παιχνίδι που κρίθηκε στο σουτ. Οπως είχαν ηττηθεί στις λεπτομέρειες από την Σερβία στον ημιτελικό. Και το 2013, διοργάνωσαν το Eurobasket, όμως δεν μπήκαν καν στην τετράδα.

"Να πάρουμε κι εμείς μια φορά ένα μετάλλιο, εσείς έχετε πάρει", έλεγαν με παράπονο στους Ελληνες που κυκλοφορούσαν στη Λουμπλιάνα το 2013. Τελικά δεν τα κατάφεραν ούτε τότε, αλλά και πάλι δεν το έβαλαν κάτω. Και κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, διότι δεν ήταν το φαβορί στην αρχή του τουρνουά, έφτασαν στην κορυφή. Και έγιναν η δεύτερη μικρότερη χώρα στην Ευρώπη, που κατέκτησε το χρυσό, μετά την Λετονία.

Ηταν μια πανάξια πρωτιά για τη Σλοβενία, που ολοκλήρωσε αήττητη το Eurobasket 2017. Εκανε το 5-0 στον όμιλο του Ελσίνκι, κέρδισε διαδοχικά στην Πόλη την Ουκρανία, την Λετονία, την Ισπανία και την Σερβία. Νίκησε, δηλαδή, πολλούς σπουδαίους αντιπάλους και έφτασε απόλυτα δίκαια στην κορυφή. Θυμίζουμε ότι είχε ρίξει στο καναβάτσο και την Γαλλία και την Ελλάδα και την δυνατή στην έδρα της Φινλανδία.

Είχε τον καλύτερο παίκτη του Eurobasket 2017 στην σύνθεσή της, τον Γκόραν Ντράγκιτς. Ο απόλυτος ηγέτης, ένας παίκτης που ουσιαστικά κανείς δεν σταμάτησε και ίσως να έσπαγε το ρεκόρ του Τζόρτζεβιτς (41 πόντοι) και του Γκάλη (40), αν δεν πάθαινε κράμπες στο δεύτερο ημίχρονο.

Είχε τον επόμενο μεγάλο σταρ της Ευρώπης, τον Λούκα Ντόνσιτς, που μόνο 18χρονο δεν θύμιζε από την αρχή της διοργάνωσης. Και πάνω σε αυτούς τους δύο, έκτισε μια σπουδαία ομάδα που κυριάρχησε ακόμα και εναντίον των Ισπανών, που μέχρι τον ημιτελικό έμοιαζαν ανίκητοι.

Ομως στον τελικό αποδείχθηκε πως οι ήρωες δεν ήταν μόνοι τους. Είχαν και τον από μηχανής Θεό, τον Κλέμεν Πρέπελιτς, να βάλει την σφραγίδα του στο πιο κρίσιμο σημείο, αλλά και τον κορυφαίο νατουραλιζέ της διοργάνωσης, τον Αντονι Ράντολφ. Είχαν και έναν πολεμιστή σέντερ, τον Γκάσπερ Βίντμαρ, έναν σπουδαίο κόουτς, τον Ιγκόρ Κοκόσκοφ, αλλά πάνω απ' όλα ήταν ενωμένοι.

Ολη η Σλοβενία ήταν στο πλευρό τους, όλη η χώρα αγαπούσε αυτή την ομάδα, κανείς δεν μπήκε στη διαδικασία να διχάσει, έστω κι αν είχαν προηγηθεί τόσες πίκρες γι αυτην την Εθνική. Και τελικά έφτασε η στιγμή που όλοι τους δικαιώθηκαν.

Περισσότερο απ' όλους ο Γκόραν Ντράγκιτς, που για άλλη μια φορά έβαλε την Εθνική της χώρας του πάνω απ' όλα. Οπου κι αν έχει παίξει στο ΝΒΑ έβαλε όρο ότι θα παίζει όποτε θέλει για τη Σλοβενία, ήταν προϋπόθεση για να υπογράψει κάπου. Η αφοσίωσή του για την Εθνική τον κάνει ξεχωριστό και πλέον στα 31του μπορεί να συγκριθεί με τον Πάου Γκασόλ, τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο, τον Τόνι Πάρκερ και τον Νιρκ Νοβίτσκι στην Ευρώπη, του Λουίς Σκόλα και του Μανού Τζινόμπιλι στον κόσμο ολόκληρο. Δηλαδή τους σούπερ σταρ που το όχι στην Εθνική ήταν η εξαίρεση και το αντίο άργησε να έρθει. Δυστυχώς στην Ελλάδα αυτό το είδος μπασκετμπολίστα δεν ευδοκιμεί (πλην Μπουρούση) και πρέπει να πάμε πολύ πίσω για να βρούμε τέτοια παραδείγματα (Γιαννάκης, Φασούλας, Χριστοδούλου).

Πλέον ο Ντράγκιτς ανήκει στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, έχει βάλει την υπογραφή του στο Eurobasket 2017 και θα ήταν άδικο να χάσει η Σλοβενία το χρυσό. Ηταν άδικο να μην ανέβει στην κορυφή επειδή δεν είχε άλλες δυνάμεις στα τελευταία τέσσερα λεπτά, όμως εκεί μια ανώτερη δύναμη, ίσως και η αγάπη και η επιθυμία για τη νίκη 2 εκ Σλοβένων, έσπρωξε τον Πρέπελιτς και τον Ράντολφ να κάνουν κάτι εξωπραγματικό. Να απαντήσουν με σερί 12-0 στη Σερβία και να σηκώσουν την κούπα μέσα στην Πόλη. Να βγάλουν στους δρόμους τον κόσμο πίσω στην πατρίδα και να ακουστεί η Σλοβενία σε όλη την Ευρώπη.

"Ντροπή, χάσαμε από τη Σλοβενία"

Και φυσικά να αφήσουν τους Ελληνες με την γκρίνια και τη μίρλα, επειδή η δική τους Εθνική δεν βρίσκεται στην κορυφή. Λες και μόνο οι Ελληνες παίζουν μπάσκετ, λες και οι υπόλοιποι δεν αγαπούν το άθλημα και δεν αξίζουν να χαίρονται. "Ντροπή, χάσαμε από τον Πρέπελιτς", θυμίζουμε ότι έλεγαν πολλοί όταν η Εθνική ηττήθηκε από τη Σλοβενία στο Ελσίνκι. Ναι, την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Κι αν τα βάλουμε κάτω, η Εθνική μας δεν άξιζε να είναι στην 4αδα, δεν ήταν μία από τις 4 καλύτερες ομάδες του Eurobasket 2017. Αλλο που θα μπορούσε να είναι εκεί λόγω ευνοϊκών διασταυρώσεων, διότι ούτε η Ρωσία το άξιζε. Σλοβενία, Σερβία, Ισπανία και Λετονία ήταν οι ομάδες που αξίζουν τα περισσότερα μπράβοι σε αυτό το τουρνουά κι αν κάποια ομάδα δεν πήρε αυτό που τους αναλογούσε, δεν ήταν η Ελλάδα. Ηταν η Λετονία, που παρουσίασε τον δεύτερο καλύτερο παίκτη του Eurobasket 2017, τον Κρίσταπς Πορζίνγκις.

Ισως να ήταν και η Ελλάδα, αν έπαιζε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο...