Μπήκε στην Αρένα του Ελσίνκι ένας φίλος του μπάσκετ για να παρακολουθήσει δύο μεγάλες δυνάμεις του αθλήματος; Τι είδε; Μια άθλια, τραγική και ό,τι άλλο αρνητικό υπάρχει για μία ομάδα στο πρώτο ημίχρονο. Ναι για την Ελλάδα μιλάμε, που έκανε τη χειρότερη εμφάνιση εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Χωρίς αρχή και τέλος, που δεν έπαιξε άμυνα, που άφησε τους Γάλλους να σκοράρουν με όλους τους πιθανούς τρόπους και τους έκανε να μοιάζουν με Dream Team.

Με την εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου η Εθνική έδειχνε σαν να μην ανήκει στην ελίτ της Ευρώπης, αλλά στις ομάδες που δεν θα ταξιδέψουν καν στην Τουρκία. Προσοχή, δεν πρέπει ούτε να ξεχάσουμε, ούτε να διαγράψουμε το πρώτο ημίχρονο επειδή μας μένει στο μυαλό η τελευταία εντύπωση. Οι 55 πόντοι που δέχθηκε η Ελλάδα στο πρώτο μέρος είναι η χειρότερη συγκομιδή εδώ και πάρα πάρα πολλά χρόνια και δεν υπάρχει δικαιολογία γι αυτό. Οι Γάλλοι διάβασαν με ευκολία όλες τις αδυναμίες στην άμυνά μας και δια περιπάτου έφταναν στο καλάθι. Είχαν 76% στα δίποντα και 57 στα τρίποντα δίχως να βάλουν απίθανα σουτ. Στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν ελεύθερες προσπάθειες, απέναντι σε μια διαλυμμένη διαδήλωση.

Στο δεύτερο ημίχρονο τώρα, το πράγμα άλλαξε . Ηταν αργά, βέβαια, για την Εθνική, που όμως έδειξε ότι έχει τρόπο να αντιμετωπίσει δυσκολίες. Δεν ήταν ούτε η καρδιά, ούτε η ελληνική ψυχή που γύρισαν το παιχνίδι. Ναι μεν υπήρχε πείσμα, αλλά πάνω απ' όλα ήταν μπασκετικός ο λόγος που η Ελλάδα ανέκαμψε και μείωσε ακόμα και στους 6... Και μάλιστα είχε δύο φορές την ευκαιρία να μειώσει περισσότερο, αλλά δεν γίνεται να μπαίνουν όλα μαζί τα τρίποντα, όταν συνολικά το ποσοστό της Ελλάδας είναι 32%.

Τι έγινε, λοιπόν, και γύρισε το ματς; Ο Μίσσας και οι συνεργάτες του πίστεψαν για πρώτη φορά στο χαμηλό σχήμα και δικαιώθηκαν. Κι αυτοί και όσοι έλεγαν ότι η Εθνική δεν πρέπει να απορρίπτει αυτά τα σχήματα. Με τρεις γκαρντ (Καλάθης, Μάντζαρης, Σλούκας) και δύο φόργουορντ (Αντετοκούνμπο, Πρίντεζης), η Ελλάδα έπαιξε πιο πιεστική άμυνα και συνάμα έβαλε σε μπελάδες τους Γάλλους. Ο Πρίντεζης έκανε σπουδαία δουλειά και στις δύο πλευρές του γηπέδου, οι περιφερειακοί βρήκαν πεδίο δράσης και απέκτησαν αυτοπεποίθηση.

Η εικόνα της ομάδας που πανηγύριζε την επιστροφή στο ματς και για πρώτη φορά φάνηκε να πατάει γερά στα πόδια της, είναι ό,τι πιο αισιόδοξο υπάρχει σε μια κακή βραδιά. Διότι είπαμε. Χάσαμε από τη Γαλλία και ουσιαστικά ποτέ δεν την απειλήσαμε. Απλά την φοβήσαμε δύο φορές όταν η διαφορά πήγε στους 6 και στους 7 και αστόχησε η Εθνική σε τρίποντο.

Το πιο σημαντικό απ' ό,τι έγινε είναι να αξιολογήσει ο Μίσσας και το επιτελείο του όσα έγιναν, να αντιληφθούν ότι η άμυνα με αλλαγές μας ταιριάζει περισσότερο (αλλιώς γίνεται πάρτι), να βρει τα κατάλληλα σχήματα και να μην... κολλάμε σε ένα πράγμα. Η Εθνική πρέπει να αρχίζει και να τελειώνει από την άμυνα, δεν έχει άλλο τρόπο να κερδίζει τα ματς. Δεν υπάρχει ούτε το αστείρευτο ταλέντο, ούτε οι μεγάλοι σουτέρ. Υπάρχει όμως μυαλό, υπάρχει η πνευματική ικανότητα των παικτών και όλα πρέπει να καταλήγουν στην άμυνα.

Με μια υποσημείωση: δεν λέμε να είναι ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο πλάνο το κοντό σχήμα, αλλά να είναι ένα από τα πλάνα. Κυρίως σε ό,τι αφορά στην περιφέρεια. Κι επίσης δεν γίνεται να μένει έξω συνέχεια ο Αγραβάνης, που μπορεί να υποστηρίξει ακόμα περισσότερο το λεγόμενο small ball.

Τελικό συμπέρασμα: αν δεν υπήρχε η αντίδραση του δευτέρου ημιχρόνου και κυρίως του τελευταίου δεκαλέπτου, τώρα η κατάσταση θα ήταν πολύ άσχημη. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να κρυφτεί η Εθνική πίσω από το τελευταίο δεκάλεπτο και να ξεχάσει τα υπόλοιπα. Αυτό θα είναι η καταστροφή της. Το Eurobasket 2017 είναι μόλις στην αρχή, όλα τα φαβορί ήδη έχουν κάνει ήττα (πλην Ισπανίας), τα πάντα είναι ρευστά. Η θέση στον όμιλο δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο, το θέμα μας είναι η πρόκριση στην επόμενη φάση. Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους. Ανίκητη μοιάζει μόνο η Ισπανία προς το παρόν, αλλά υπάρχει δρόμος μπροστά.

Κόντρα στην Σλοβενία θα δούμε αν το πάθημα έγινε μάθημα, σε λίγες ώρες η Εθνική επιστρέφει στο παρκέ.

ΥΓ. Ειναι ντροπή για τη FIBA να εμφανίζει τέτοιους διαιτητές στο Eurobasket 2017. Είναι απλά ντροπή. Ψάχνει υποστηριχτές η Παγκόσμια Ομοσπονδία στην προσπάθεια που κάνει, αλλά με τις επιλογές της απλά αποδεικνύει ότι υπάρχει ανικανότητα σε πολλούς τομείς. Δεν μπορεί ένας από τους χειρότερους Ισπανούς διαιτητές, ένας Βραζιλιάνος να ένας άσχετος Ιάπωνας να σφυρίζουν σε ματς τόσο υψηλού επιπέδου. Υπήρξαν πολλές λάθος αντιδράσεις από τους παίκτες που έφεραν τεχνικές ποινές, αλλά είναι ακόμα πιο λάθος να επιτρέπει η FIBA να ξανασφυρίξουν τόσο άσχετοι διαιτητές. Δύο βολές υπέρ του αμυντικού σε φάουλ του σουτέρ (ήταν ακόμα στον αέρα ο Παππάς όταν άπλωσε το πόδι) δεν έχουν δοθεί ποτέ. Και δεν ήταν μόνο αυτή η φάση που προκάλεσε γέλιο.