Η 3η θέση είναι υπέρβαση για τον Ολυμπιακό
Στο μαραθώνιο της κανονικής περιόδου της EuroLeague, ο Ολυμπιακός κάνει πορεία πάνω από τις προσδοκίες που υπήρχαν στην αρχή της σεζόν. Αξίζει συγχαρητήρια, αλλά δεν μπορεί να το χαρεί γιατί η δουλειά δεν έχει τελειώσει. Γράφει ο Σπύρος Καβαλιεράτος.
Την ώρα που οι αντίπαλοί του μετράνε απώλειες εκεί που - θεωρητικά - κανείς δεν περιμένει, ο Ολυμπιακός παίρνει νίκες. Γεμίζει το σακούλι και μοιάζει πλέον απίθανο να χάσει το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ της EuroLeague. Οποιος θέλει να θεαματικό μπάσκετ προφανώς δεν έχει αντιληφθεί τη δυσκολία της κατάστασης και της συσσωρευμένης κόπωσης, που δεν είναι μόνο σωματική, αλλά και ψυχολογική.
Ο μαραθώνιος της κανονικής περιόδου πλησιάζει στο τέλος της, όμως δεν είναι εύκολη η διαχείριση κάθε αγώνα σε αυτό εδώ το στάδιο. Ο Ολυμπιακός έχει ήδη διασφαλίσει - όχι μαθηματικά αλλά ουσιαστικά - τη συμμετοχή στα πλέι οφ και για να χάσει το πλεονέκτημα πρέπει να κάνει τέσσερις ήττες περισσότερες από Παναθηναϊκό, Ερυθρό Αστέρα ή Μπασκόνια. Στο μπάσκετ όλα γίνονται, γι αυτό και δεν επιτρέπεται χαλάρωση, όμως αυτό ακριβώς φέρνει στα όριά τους, παίκτες και προπονητές. Ακόμα και με ρεκόρ 16-6, ακόμα και με μια πορεία που ελάχιστοι περίμεναν στην αρχή της σεζόν, η δουλειά δεν έχει ολοκληρωθεί.
Γι αυτό και ουδείς πρέπει να ασχολείται με την εμφάνιση, τα ποσοστά και όλα τα άλλα που ενθουσιάζουν το κοινό. Η νίκη και μόνο η νίκη μετράει τούτη τη στιγμή, ακόμα και η διαφορά ελάχιστο ρόλο παίζει. Ο Ολυμπιακός έφτασε στις 16 νίκες και μάλιστα είναι πιο κοντά και στην τρίτη θέση, μετά το νέο στραβοπάτημα της Φενέρ. Αλλά δεν έχει σημασία τη δεδομένη στιγμή η 3η η 4η θέση, διότι αυτό που μετράει είναι το πλεονέκτημα έδρας. Κι αυτό το προνόμιο θα το έχουν οι τέσσερις πρώτοι.
Άλλωστε αν τα βάλουμε κάτω, μόνο μία ομάδα της EuroLeague δείχνει να βρίσκεται σε καλή κατάσταση και στο πέρασμα του χρόνου να γίνεται καλύτερη, παρά τα προβλήματα που της προκύπτουν. Η Ρεάλ - ως επί το πλείστον λόγω Ντόνσιτς - συνδυάζει ουσία και θέαμα και παράλληλα έχει αναπαυθεί στην κορυφή της κατάταξης. Η ΤΣΣΚΑ έχει σκαμπανεβάσματα που βέβαια δεν της έχουν κοστίσει, η Φενέρμπαχτσε είναι ικανή για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο, ο Παναθηναϊκός είναι σταθερός κυρίως λόγω έδρας, η Μπασκόνια έχει πτωτική πορεία και μπαίνει σε περιπέτειες, ο Ερυθρός Αστέρας πήρε φόρα αλλά ήταν αδύνατο να συνεχίσει έτσι, η Εφές και η Νταρουσάφακα έχουν μεταπτώσεις και ούτω καθ εξής.
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, έχει αξιοθαύμαστη πορεία και η τρίτη θέση στην κατάταξη είναι αντιπροσωπευτική της μέχρι τώρα εικόνα του. Δεν ενθουσιάζει με το μπάσκετ που παίζει, αλλά κάθε άλλη ομάδα της EuroLeague θα τον ζήλευε για τον χαρακτήρα και τη σιγουριά που βγάζει στο παιχνίδι του. Για τους ρόλους που υπάρχουν στο γήπεδο, για την άμυνα, για τις πολλές λύσεις.
Η ιεραρχία είναι το παν στον Ολυμπιακό, που δουλεύει ως καλοκουρδισμένη μηχανή, παρά τα προβλήματα και τις αντιξοήτητες. Κι αυτό τον βοηθάει να ξεπερνά τις πραγματικά κακές στιγμές που ήρθαν μέσα στη σεζόν, αλλά δεν τον αποσυντόνισαν, αλλά τον δυνάμωσαν ακόμα περισσότερο. Η λέξη σταθερότητα είναι το κλειδί για ομάδα έτσι όπως διεξάγεται η κανονική περίοδος στην EuroLeague και ο Ολυμπιακός με τη Ρεάλ παίρνουν τον καλύτερο βαθμό μέχρι τώρα σε αυτόν τον τομέα. Με τη διαφορά ότι οι Μαδριλένοι έχουν πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ και σαφώς περισσότερο ταλέντο. Αρα το κατόρθωμα των ερυθρολεύκων, είναι πολύ πιο σημαντικό, η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μία υπέρβαση που λίγοι έχουν αντιληφθεί. Κι υπάρχουν ακόμα και τώρα οπαδοί του που δεν είναι ευχαριστημένοι και περιμένουν κάθε φορά στη γωνία για να γκρινιάξουν.