Μέσα σε ένα βράδυ, από Εθνική έγινε Εθνική ομάδα. Οι διεθνείς ενώθηκαν, κατάλαβαν ότι μόνο αν γίνουν μια γροθιά θα προχωρήσουν και το τέλος του αγώνα τους βρήκε όλους αγκαλιασμένους. Οχι, δεν επετεύχθη κανένας σοβαρός στόχος, αλλά έστω κι επέστρεψαν τα χαμόγελα

Το ματς της Ελλάδας με την Πολωνία έχει ολοκληρωθεί και ο Γιάννης Μπουρούσης, ως πιο μεγάλος και σαν στοργικός πατέρας όλων των παικτών, σκάει ένα χαμόγελο, αγκαλιάζει όσους χωρούν τα χέρια του και δίνει δύο χάδια. Το ένα στον συγκάτοικό του Κώστα Σλούκα - που μαζί με τον Νικ Καλάθη έκαναν απίστευτη εμφάνιση - και άλλη μία στον Θανάση Αντετοκούνμπο. Η δική του αυτοθυσία και ο τραυματισμός του στο κεφάλι για να μην δεχθεί καλάθι η Εθνική ομάδα, ήταν η φάση του Eurobasket 2017 για την Ελλάδα...

Όχι, δεν πέτυχε κάτι σπουδαίο η Εθνική με την πρόκριση στους "16". Αυτονόητο ήταν να φτάσει ως τα νοκ άουτ ματς, να ταξιδέψει στην Τουρκία. Είναι μεγάλη δύναμη στο ευρωπαϊκό μπάσκετ η Ελλάδα για να μην ανήκει καν στις 16 καλύτερες. Όμως φλέρταρε με την αποτυχία, διασύρθηκε με όσα προηγήθηκαν εντός και εκτός γηπέδου, αλλά βρήκε τη δύναμη και στάθηκε στα πόδια της.

Η αυτοθυσία όλων των παικτών, οι πανηγυρισμοί του Κώστα Σλούκα, η επιθυμία για νίκη όλων όσοι αγωνίστηκαν, ήταν ένα σημάδι. Οι διεθνείς πήραν την κατάσταση στα χέρια τους, στάθηκαν όρθιοι στο πιο δύσκολο απόγευμα της καριέρας τους από ψυχολογικής άποψης και εν τέλει το σχοινί τους άντεξε. Χειροκρότημα δεν απαιτούν από κανέναν ακόμα, συμπαράσταση απλώς ζητούν από όλους τους Έλληνες. Γνωρίζουν καλά ότι οι τρεις συνεχόμενες ήττες προκάλεσαν πίκρα, στεναχώρια και οργή, όμως στην Τουρκία όλα ξεκινούν από το μηδέν.

Πλέον η Ελλάδα ταξιδεύει στην Πόλη με άλλη ψυχολογία. Όχι κανείς δεν πετάει στα σύννεφα, αλλά η ελληνική ομάδα δεν είναι και καταδικασμένη. Η Λιθουανία παίζει μπάσκετ που δεν ταιριάζει στην Ελλάδα, βγήκε πρώτη στον όμιλο του Τελ Αβίβ, είναι αήττητη για τέσσερα συνεχόμενα ματς και είναι ξεκάθαρα το φαβορί για την πρόκριση. Σε καμία όμως περίπτωση δεν έχει ήδη περάσει στους "8". Η Εθνική που είδαμε στο παιχνίδι με την Πολωνία έχει δυνατότητες, δεν πηγαίνει ως σάκος του μποξ στην Σινάν Ερντέμ. Έχει μεν δύσκολο έργο, αλλά καταδικασμένη να αποτύχει δεν είναι.

Οι διεθνείς βρήκαν κίνητρο, γνωρίζοντας πως πίσω στην Ελλάδα ο κόσμος είναι έτοιμος να τους κατατάξει στην ίδια κατηγορία με τους... προδότες. Εννοείται πως δεν έπαιζαν ούτε για τα συμβόλαιά τους, ούτε για τα λεφτά τους κόντρα στην Πολωνία. Όμως και οι ίδιοι δεν άντεχαν την... ξεφτίλα, ήθελαν να δώσουν τις απαντήσεις τους. Έστω και σε αυτό το επίπεδο, της πρόκρισης στους "16", που καμία σχέση δεν έχει με το βεληνεκές του ελληνικού μπάσκετ.

Πέτυχαν το μίνιμουμ, λοιπόν, και είναι όλοι ζωντανοί στην σκηνή. Και όσα προηγήθηκαν - τα περισσότερα ίσως δίκαια, άλλα όμως υπερβολικά - τους έφεραν πιο κοντά. Οι 24 πόντοι του Καλάθη και οι 10 ασίστ μας σήκωσαν από τις καρέκλες μας, οι 26 πόντοι με τα 5/6 τρίποντα του Σλούκα το ίδιο. Η υπερπροσπάθεια των παλιών, του Γιώργου Πρίντεζη και του Γιάννη Μπουρούση, ήταν συγκινητική. Οι περισσότεροι έβγαλαν το καπέλο στον Παπανικολάου που έπαιξε 20 λεπτά στο πρώτο ημίχρονο και φυσιολογικά δεν άντεξε στην επανάληψη και αισθάνθηκε ενοχλήσεις στη γάμπα. Χειροκρότησαν τον Παπαπέτρου και τον Αγραβανη που αποδέχθηκαν το ρόλο τους και ήταν εκεί στο 100%. Η τάπα του Θανάση Αντετοκούνμπο ξεσήκωσε όλους τους Έλληνες, η αγωνία της Ελληνίδας μάνας μετά τον τραυματισμό, άγγιξε καρδιές (κυρίως γυναικών).

Ακόμα και το γεγονός ότι παίκτες σαν τον Βαγγέλη Μάντζαρη και τον Νίκο Παππά έκαναν πίσω και έμειναν στον πάγκο για μεγάλο διάστημα, δείχνει πόσο καλά λειτούργησε η Εθνική στο τελευταίο της παιχνίδι στο Ελσίνκι.

Όχι, δεν ξεχάσαμε τον Γιώργο Παπαγιάννη. Αυτό το παιδί έχει όλο το ταλέντο του κόσμου. Στα 16 λεπτά που αγωνίστηκε τα έκανε όλα. Πέτυχε 8 πόντους, πήρε 8 ριμπάουντ, έκανε 2 τάπες, αλλοίωσε πολλές άλλες επιθέσεις των Πολωνών. Έκανε σκριν, έπαιξε για την ομάδα και παρότι ο Καλάθης με τους Σλούκα ήταν οι κορυφαίοι, ο 20χρονος είχε την μεγαλύτερη επιρροή στο παιχνίδι. Στο +26 ήταν η Εθνική όσο βρέθηκε στο παρκέ και γι αυτό αξίζει όλα τα μπράβο του κόσμου.

Αυτά, λοιπόν, από το Ελσίνκι. Η τέταρτη θέση έδωσε την πρόκριση και ίσως το πιο δύσκολο εμπόδιο στην Πόλη να είναι ο αγώνας του Σαββάτου με τη Λιθουανία... Εννοείται πως φαβορί είναι η πρώτη ομάδα του δεύτερου ομίλου, αλλά οι δύο ομάδες αρχίζουν από την ίδια ακριβώς εκκίνηση. Ραντεβού στην Πόλη.