Στο πόλεμο όλα επιτρέπονται, συνεπώς στην προσπάθεια που έγινε για να βγουν σκάρτα τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019, ο περισσότερος κόσμος πίστεψε ότι οι αγώνες των "παραθύρων" είναι κάτι σαν φιλικοί. Και ότι το αποτέλεσμα ελάχιστα θα μετρήσει, διότι προκρίνονται τρεις από τις τέσσερις ομάδες κάθε ομίλου στην επόμενη φάση.

Τώρα, λοιπόν, που ολοκληρώθηκαν οι δυο πρώτες αγωνιστικές, καλό είναι να μπουν κάποια πράγματα στη θέση τους. Και να εξηγήσουμε πόσο σημαντικές ήταν οι νίκες που πήρε η Εθνική ή για να ακριβολογούμε πόσο κακό θα μπορούσε να είχε κάνει ένα στραβοπάτημα. Αν, δηλαδή, δεν είχε βάλει το μεγάλο τρίποντο ο Γιάννης Αθηναίου, ο μπελάς θα ήταν μεγάλος. Χώρια από το ότι οι μισοί διεθνείς θα είχαν βγει άχρηστοι κι ο Θανάσης Σκουρτόπουλος θα είχε κρεμαστεί στο Big Ben μέχρι να ολοκληρωθεί η ανακατασκευή του, θα υπήρχε κίνδυνος για την πρόκριση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Κίνας.

Διότι είναι αλήθεια ότι στην επόμενη φάση περνούν οι τρεις από τους τέσσερις του γκρουπ, όμως η άλλη μεγάλη αλήθεια είναι ότι τα αποτελέσματα απέναντι στους αντιπάλους που θα συνεχίσουν και στη δεύτερη φάση, μεταφέρονται κανονικά. Αρα η Εθνική θα κουβαλούσε την ήττα από την Μεγάλη Βρετανία και ποιος ξέρει πόσο θα κόστιζε αυτό στη συνέχεια. Αρα γλίτωσε και από ένα άνευ προηγουμένου αγωνιστικό μπάχαλο.

Εννοείται πως κανείς δεν καταστρέφεται με μια ήττα και έτσι όπως είναι τα προκριματικά, ουδείς μπορεί να γνωρίζει τη σύνθεση κάθε Εθνικής σε έναν χρόνο από τώρα ή ακόμα και τον Φεβρουάριο, όπως εξήγησε και ο Γιώργος Βασιλακόπουλος μετά το ματς με το Ισραήλ . Αλλά αν υποθέσουμε πως η Μεγάλη Βρετανία προκριθεί στην επόμενη φάση (η ήττα από την Εσθονία την φέρνει σε δύσκολη θέση), δεν θα ακολουθήσει μόνο την Ελλάδα, αλλά θα φέρει και μαζί της το αποτέλεμα του Λέστερ.

Η νίκη της ελληνικής ομάδας είναι το αυτονόητο και φυσικά δεν μπαίνει στην κατηγορία του εθνικού θριάμβου, αλλά είναι ένα αποτέλεσμα που ίσως καθορίσει τις εξελίξεις. Γιατί το λογικό είναι ότι από το γκρουπ G να περάσουν και να διασταυρωθούν με το δικό μας όμιλο οι Σερβία, Γερμανία και Γεωργία και λογικά κόντρα σε αυτές θα κριθεί η πρόκριση. Μα, θα πει κανείς, φοβάται η Ελλάδα τη Γεωργια και την Γερμανία; Υπό φυσιολογικές συνθήκες όχι. Αλλά όσο η κατάσταση με τα προκριματικά είναι τόσο μπερδεμένη, ποιος μπορεί να είναι σίγουρος. Κι αν στην πορεία όλες οι Εθνικές παραταχθούν πλήρεις, δεν θα ενισχυθεί μόνο η ελληνική ομάδα, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι...

Αρα η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη κάνει όσο το δυνατόν λιγότερες ήττες (κι αν γίνεται να μην χάσει κανένα ματς) στην πρώτη φάση, ούτως ώστε να προχωρήσει "καθαρή" στο πιο δύσκολα παιχνίδια. Διότι το πιο πιθανό σενάριο είναι να μην στραβοπατήσει κανείς στην Μεγάλη Βρετανία κι αν κάποιος το κάνει, να βρεθεί σε δυσχερή θέση. Κάτι που ξεπέρασε η Εθνικής μας και βρίσκεται σε καλό δρόμο για τη συμμετοχή της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019.

Κι όλα αυτά χάρη σε μια σύνθεση ειδικών συνθηκών, που έβγαλε εις πέρας την αποστολή της και κέρδισε το σεβασμό και το χειροκρότημα. Χάρισε και θέαμα στο Ηράκλειο απέναντι στο Ισραήλ , με τον Θανάση Αντετοκούνμπο και τον Νικ Καλάθη να πρωταγωνιστούν.

Αλλά και τον Χάρη Γιαννόπουλο, τον Γιάννη Αθηναίου και τον Ντούσαν Σάκοτα να πετυχαίνουν πολλά τρίποντα, τον Βουγιούκα, τον Μαργαρίτη και τον Μαυροειδή να δίνουν μάχες στη ρακέτα, τον Βασιλόπουλο να έχει φοβερά ξεσπάσματα, τον Λαρεντζάκη, τον Σαλούστρο και τον Γκίκα να παίζουν σωστά το ρόλο τους. Και όλοι τους να φεύγουν χαμογελαστοί και υπερήφανοι από το γήπεδο, είτε έπαιξαν καλά είτε άσχημα, είτε αγωνίστηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα ή για λίγο. Γι αυτό ο Θανάσης Σκουρτόπουλος είχε ζωγραφισμένο το χαμόγελο στο πρόσωπό του, περισσότερο και από τότε που η Εθνική είχε κερδίσει τη Λιθουανία και πέρασε στα προημιτελικά του Eurobasket του 2017 σην Τουρκία.

ΜΠΑΟΥΜΑΝ ΒΡΕΣ ΛΕΦΤΑ

Αυτά ως προς το αγωνιστικό κομμάτι. Να κλείσουμε όμως με κάτι άλλο. Το μπάχαλο της Παρασκευής έχει σημαδέψει το παγκόσμιο μπάσκετ και κυρίως την Ευρώπη. Η ευθύνη ανήκει στον Τζόρντι Μπερτομέου, που μάλλον έχει μετανιώσει για ό,τι έκανε, διότι βγήκε χαμένος στα μάτια της κοινής γνώμης και αποτέλεσε τον βασικό λόγο που διασύρθηκε το μπάσκετ. Λόγω εγωισμού και μιας προσπάθειας να κάνει αποτυχημένη επίδειξη δύναμης.

Ομως η FIBA δεν κέρδισε τις εντυπώσεις. Αντίθετα έδειξε αδυναμία στην πρόκειμένη περίπτωση. Κι ό,τι κι αν πει η ΔΟΕ, οι ευρωβουλευτές ή οι σημαντικοί άνθρωποι του αθλητισμού σε κάθε χώρα, το αποτέλεσμα δεν θα είναι ικανοποιητικό. Ακόμα κι αν τον Φεβρουάριο σταματήσει η EuroLeague και δοθεί το ΟΚ στους παίκτες να αγωνιστούν με την Εθνική τους. Δεν θα το κάνουν όλοι λόγω κόπωσης, πάλι θα υπάρχουν εμπόδια, πάλι το αποτέλεσμα δεν θα είναι ιδανικό. Ισως τον Φεβρουάριο να μην γίνει την ίδια μέρα EuroLeague και προκριματικά κι αυτό θα γλιτώσει το μπάσκετ από επιπλέον διασυρμό, αλλά η λύση είναι διαφορετική.

Η FIBA δεν πρέπει και δεν μπορεί να παρακαλάει. Είναι υποχρεωμένη να βρει λεφτά, να επνδύσει σε Εθνικές και Συλλόγους, να μοιράσει χρήματα σε ομάδες, Ομοσπονδίες και οι αθλητές. Οπως γίνεται στο ποδόσφαιρο. Οχι στα ίδια επίπεδα, αλλά στα επίπεδα του μπάσκετ. Τότε δεν θα έχει ανάγκη κανέναν Μπερτομέου, θα φτιάχνει το καλαντάρι μόνη της και το κυριότερο; Θα είναι όλοι ευχαριστημένοι. Διότι το χρήμα κινεί τα πάντα εν έτει 2017, όσο ρομαντικά κι αν θέλουν να βλέπουν ακόμα τα πράγματα εκεί στην Παγκόσμια Ομοσπονδία...