Στο δρόμο για την Κωνσταντινούπολη, η Εθνική ομάδα μπάσκετ θα ταξιδέψει με μια... μακρινή ανταπόκριση. Το αεροπλάνο θα την στείλει πρώτα στο Ελσίνκι κι από εκεί, καλός εχόντων των πραγμάτων, η Ελλάδα θα "πετάξει" προς τον τελικό της προορισμό. Η τύχη χαμογέλασε στην Εθνική μας, ο δρόμος μοιάζει να είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, τουλάχιστον μέχρι την 8αδα.

Θεωρητικά είναι όλα αυτά, βέβαια. Διότι ακόμα δεν ξέρουμε πολλά για την ελληνική ομάδα, που θα παίξουν και τον πιο καθοριστικό ρόλο για την πορεία της. Διότι είναι σημαντικό να μην υπάρχουν μεγαθήρια στην πορεία προς τα προημιτελικά, αλλά αν η Ελλάδα δεν κατεβάσει αξιοπρεπές ρόστερ, τότε ό,τι συζητάμε αυτή τη στιγμή θα μείνει μόνο στα λόγια.

Όπως και να έχει όμως, η πρόκριση στους "16" δεν χάνεται με οποιαδήποτε σύνθεση κι αν κατέβει η Εθνική. Φινλανδία, Ισλανδία, Γαλλία, Σλοβενία, Πολωνία δεν τρομάζουν κανέναν. Κι ας έχουν τον κόσμο στο πλευρό τους Φινλανδοί και Ισλανδοί... Κι ας είναι μεγάλη δύναμη η Γαλλία κι ας μην είναι εύκολος αντίπαλος η Σλοβενία. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, η Ελλάδα θα μπει στην 4αδα του ομίλου στο Ελσίνκι κι όσο πιο ψηλά τερματίσει, τόσο πιο βατός θα είναι ο αντίπαλος στις 9 Σεπτέμβρη στην Σινάν Ερντέν Αρίνα της Κωνσταντινούπολης.

Καμία, πάντως, εκ των Ιταλίας, Ισραήλ, Λιθουανίας, Γεωργίας, Γερμανίας και Ουκρανίας δεν είναι φόβητρο. Σίγουρο δεν είναι τίποτα στον αθλητισμό, αλλά από μία κλήρωση δεν ζητάς συμβόλαιο πρόκρισης, αλλά τις περισσότερες δυνατές πιθανότητες να φτάσεις μακριά. Κι τις καλές πιθανότητες της εξασφάλισε η Ελλάδα, που γνωρίζει ότι ότι αποκλείεται στους "16" να αντιμετωπίσει την Γαλλία, την Ισπανία, τη Σερβία και την γηπεδούχο Τουρκία... Δεν είναι και λίγο πράγμα...

Πάμε παρακάτω. Στην ουσία. Το θέμα, λοιπόν, είναι να δούμε ποια Εθνική θα εμφανιστεί. Διότι τούτη η σεζόν είναι πολύ δύσκολη για όλους τους παίκτες στην EuroLeague και πολλοί θα θέλουν να ξεκουραστούν το καλοκαίρι. Βέβαια αυτό δεν θα είναι πρόβλημα μόνο για την Ελλάδα, θα είναι για όλες τις Εθνικές. Γι αυτό και στην πορεία θα μπορούμε να πούμε περισσότερο. Είναι όμως ξεκάθαρο ότι πρόκειται για ευκαιρία. Και δεν πρέπει να την αφήσουμε να πάει χαμένη. Ειδικά οι παίκτες που προφανώς γνωρίζουν ότι θα χρειαστεί να περιμένουν πολλά χρόνια για να έχουν πάλι τη δυνατότητα να διακριθούν η ακόμα και να παίξουν σε Ευρωμπάσκετ, με δεδομένο ότι η διοργάνωση θα γίνεται πλέον κάθε τέσσερα χρόνια.

Και φυσικά πολλά θα εξαρτηθούν από τον προπονητή που καθίσει στην άκρη του πάγκου. Δεν τον ξέρουμε, δεν πρόκειται να τον μάθουμε πριν από τον Μάρτιο, αν λάβουμε υπόψιν όσα ειπώθηκαν στο σημερινό ΔΣ της ΕΟΚ. Κάπου στην Άνοιξη προσδιορίζεται η απόφαση για τον κόουτς της Εθνικής και το πρόσωπο που θα προτιμηθεί, θα έχει σαφώς καθοριστικό ρόλο. Όχι για τα συστήματα και τις γνώσεις του, αλλά γιατί θα είναι ο άνθρωπος που εν πολλοίς θα εμπνεύσεις του διεθνείς. Και εδώ που τα λέμε, έχουμε άλλη μια μεγάλη ευκαιρία. Ας μην την αφήσουμε να πάει χαμένη, 30 χρόνια μετά το 1987...