Καλός Σλούκας δεν σημαίνει και κακός Μπαρτζώκας

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας κι ο Κώστας Σλούκας δεν είναι αντίπαλοι. Βρίσκονται στην ίδια πλευρά και έχουν ακριβώς τον ίδιο στόχο. Και όταν στο τέλος της ημέρας το αποτέλεσμα είναι νικηφόρο, αυτό που μετράει περισσότερο είναι τι τους ενώνει και όχι τι τους χωρίζει.

Για να νικήσει ο Ολυμπιακός την Εφές χρειάστηκαν πολλά. Να κάνει μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του ο Κώστας Σλούκας και συνάμα να πετύχει το μπάζερ μπίτερ που θα αποτελεί παντοτινή κληρονομιά και για τον ίδιο και για την ομάδα του. Συν βέβαια ότι αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να αποδειχθεί ευεργετικό για τους ερυθρόλευκους στο υπόλοιπο της σεζόν.

Χρειάστηκε επίσης να βάλει μεγάλα σουτ στο τέλος της κανονικής διάρκειας και στην παράταση ο Ντόρσεϊ, να βρίσκεται παντού για άλλη μια φορά ο Σάσα Βεζένκοβ, να παίξει μεγάλες άμυνες ο Μουσταφά Φαλ και ο Κώστας Παπανικολάου.

Αλλά έπρεπε να βάλει το χεράκι του και ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Οχι με τα λεγόμενα τρικ που "πουλάνε" για τα βιντεάκια προώθησης προπονητών. Ούτε για μια αλλαγή χάντμπολ, ούτε για ένα τάιμ άουτ που έφερε καλάθι. Αλλωστε στην τελευταία επίθεση της κανονικής διάρκειας ο Μπαρτζώκας δεν δικαιώθηκε με την επιλογή του να αποφασίσει ο Μακίσικ. Το προφανές ήταν να δοθεί η μπάλα στον Κώστα Σλούκα και να αποφασίσει αυτός. Οπως έγινε στην Βαρκελώνη και αστόχησε, όπως έγινε στο ΣΕΦ με τη Φενέρ και το έβαλε. Κι όχι απαραίτητα να σουτάρει ο ίδιος, αλλά να αποφασίσει. Η δεύτερη λογική επιλογή ήταν να πάρει την επίθεση ο Τάιλερ Ντόρσεϊ, αν και προηγουμένως είχε χάσει την μπάλα από τα χέρια του. Ουδείς πίστευε ότι τελικά η εντολή θα ήταν να αποφασίσει ο Μακίσικ, που δεν είχε πρότερο... έντιμο βίο.

Αυτός ήταν, όμως και ο λόγος που ο Μπαρτζώκας επέλεξε τον Αμερικανό. Διότι σκέφτηκε αντίθετα με την πλειοψηφία και ενδεχομένως με τον Αταμάν. Το είχε κάνει και πέρυσι με τον Χάρισον, όταν έβαλε το τρίποντο της νίκης απέναντι στη Μακάμπι Τελ Αβίβ. Ο Μακίσικ όμως δεν τον δικαίωσε... Ή μήπως όχι;

Πάμε παρακάτω. Σε ένα άψογα σχεδιασμένο ματς από τον Μπαρτζώκα και το επιτελείο του, ο Μακίσικ ήταν μέρος και των δύο αστερίσκων. Και για την τελευταία επίθεση που του δόθηκε η απόφαση, αλλά και γιατί έμεινε στο παρκέ αυτός και όχι ο εξαιρετικός στην άμυνα Κώστας Παπανικολάου.

Η εξέλιξη όμως του παιχνιδιού έδωσε από μόνη τις απαντήσεις της. Οχι μόνο διότι και ο Φαλ και ο Μακίσικ και ο Σλούκας έκαναν ακριβώς αυτό που έπρεπε στα τελευταία 30 δευτερόλεπτα, αλλά γιατί όσα έγιναν ήταν μέρος της φιλοσοφίας του Ολυμπιακού και του Μπαρτζώκα. Δεν ήταν σχέδια της στιγμής στο πινακάκι, αλλά μέρος της καθημερινής δουλειάς στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Το καλάθι του Ντόρσεϊ στα 30'' ακολούθησε μια τέλεια άμυνα του Μουσταφά Φαλ. Ο Ολυμπιακός πήγε σε αλλαγή και ο Γάλλος έκανε ακριβώς αυτό που ζήταγε από την αρχή του αγώνα το τεχνικό επιτελείο. Έστειλε τον Μίτσιτς στο αριστερό χέρι. Όλοι την ίδια εντολή είχαν, αλλά ο Σέρβος βρίσκει τον τρόπο να πηγαίνει εκεί που θέλει τις περισσότερες φορές. Στο καθοριστικό σημείο όμως ο Μίτσιτς πήγε αριστερά και ο Φαλ τού αλλοίωσε την προσπάθεια. Το πλάνο εκτελέστηκε και οι ερυθρόλευκοι είχαν την τελευταία ευκαιρία.

Εκεί έγινε μια φάση που κατέληξε στο αγαπημένο pass back του Μπαρτζώκα, που το δουλεύει όσο τίποτα όλα σε όλες τις ομάδες του. Ο Μακίσικ πήρε την μπάλα από τον Σλούκα αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν βραχυκύκλωσε και έλαβε τη σωστή απόφαση. Έδωσε πίσω την μπάλα (pass back) στον Ελληνα γκαρντ και έβγαλε εκτός ισορροπίας την άμυνα της Εφές. Τηρουμένων αναλογιών και συνθηκών, η επίθεση θύμισε το "βάλτο αγόρι μου" του 2005, όταν ο Ζήσης με την πάσα στον Διαμαντίδη έκανε μια κίνηση της καθημερινότητας της ομάδας. Δεν έτυχε, πέτυχε.

Θα τα συζητούσαμε αυτά αν ο Ντόρσεϊ δεν είχε μειώσει στα 30'' ή αν ο Μίτσιτς έβαλε τελικά το καλάθι στον Φαλ ή αν ο Σλούκας αστοχούσε από τη γωνία; Όχι, βέβαια. Κάθε αλλαγή του Μπαρτζώκα θα ήταν στο μικροσκόπιο, ο Μακίσικ θα τα άκουγε γιατί ξέχασε τον Λάρκιν και δέχθηκε τρίποντο, ο Σλούκας μπορεί να ήταν πάλι λούζερ επειδή είχε χάσει ελεύθερο τρίποντο στην παράταση, όταν ο Ολυμπιακός βρισκόταν στο +1.

Όποιος όμως κρίνει έναν προπονητή ή έναν οργανισμό μόνο από μία λεπτομέρεια, δείχνει πως δεν τον ενδιαφέρει το μπάσκετ και ο αθλητισμός. Ο Μπαρτζώκας φυσικά και θα κριθεί στο τέλος - όταν γίνει το ταμείο - για τις επιλογές παικτών που έκανε. Για τη συνολική φιλοσοφία του και τις σχέσεις με τους αθλητές του. Όχι όμως από ένα σουτ.

Το ίδιο ισχύει για τους παίκτες. Οπως είπε ο Σλούκας στο SPORT24, στο τέλος της ημέρας "όλοι θα κριθούμε από το τελικό αποτέλεσμα". Αν ο Ολυμπιακός ολοκληρώσει τη σεζόν πετυχημένα, όλοι θα ανεβάσουν τις μετοχές τους, θα ψάξουν για καλύτερες συμφωνίες, θα κάνουν πιο όμορφες διακοπές. Και θα κερδίσουν την αγάπη του κόσμου τους.

Μέσα στη σεζόν είναι λογικό να υπάρχουν προστριβές. Οι καλύτεροι παίκτες θα ψάξουν τρόπο να ανέβουν στην ιεραρχία, να βρουν περισσότερο χρόνο συμμετοχής. 'Αλλοι θα προσπαθήσουν να βρουν το ρόλο τους. Θα έχουν εντάσεις και διαφωνίες, διότι δεν υπάρχει μόνο ένας σωστός τρόπος να παίξεις μπάσκετ. Και μπορεί στο ένα ματς να έρθει η νίκη με την συνολική φιλοσοφία της ομάδας, αλλά σε κάποιο άλλο χάρη στην προσωπικότητα του παίκτη, που πολλές φορές κόντρα σε όλα τα δεδομένα, αλλάζουν μόνοι τους το αποτέλεσμα.

Οι καλοί προπονητές χρειάζονται καλούς παίκτες. Και οι καλοί παίκτες ψάχνουν στήριγμα στους καλούς προπονητές. Ο Μπαρτζώκας με τις ιδιαιτερότητές του ως χαρακτήρας ανήκει στην ελίτ της Ευρώπης και τον αγαπά ο κόσμος του Ολυμπιακού. Αυτά είναι δεδομένα, δεν είναι ζητήματα υπό συζήτηση. Ο Κώστας Σλούκας είναι ένας από τους κορυφαίους γκαρντ στην EuroLeague και τώρα που νιώθει ακόμα πιο άνετα στον Ολυμπιακό, θα είναι ακόμα καλύτερος.

Οι δυο τους, το καλοκαίρι του 2020, έκαναν τα πάντα για να συνεργαστούν διότι πίστευαν ο ένας στον άλλο. Το ότι στην πορεία κάτι προέκυψε μεταξύ τους - όποιος λέει το αντίθετο κρύβει την αλήθεια - και χάθηκε η πίστη, είναι κάτι που συμβαίνει στις ομάδες και λύνεται. Άλλωστε φαίνεται τις τελευταίες μέρες ότι το όποιο πρόβλημα δεν ήταν προσωπικό, αλλά αγωνιστικό. Και μέσα στο γήπεδο, αυτοί που ξέρουν μπάσκετ μπορούν να συνεννοηθούν με κλειστά μάτια όταν αποφασίσουν να κανουν ένα βήμα πίσω. Διότι ως γνωστόν, όταν κάνεις ένα ή και δύο βήματα πίσω, παίρνεις φόρα για να τρέξεις πιο γρήγορα την ώρα της μάχης.

Γι αυτό και καλός Σλούκας δεν σημαίνει κακός Μπαρτζώκας. Ούτε το αντίστροφο... Ειδικά όταν ξέρουν ότι το βήμα προς τα πίσω δεν είναι αδυναμία, αλλά δείχνει μεγαλείο.