Κάντο όπως στο ΟΑΚΑ

Κλασική περίπτωση πλέι οφ... Την εύκολη πρώτη νίκη ακολουθεί ένα πραγματικά δύσκολο ματς που κρίνεται στις λεπτομέρειες. Το περίμεναν πολλοί και η πράξη το επιβεβαίωσε. Η Εφές δεν ήρθε για διακοπές στην Ελλάδα, ήρθε για να διεκδικήσει τη νίκη που θα της δώσει ελπίδες πρόκρισης στο φάιναλ φορ της Πόλης. Με 2-0 γνώριζε πως δεν έχει καμία ελπίδα, με 1-1 η σειρά είναι στα μέτρα της.

Οι Τούρκοι έπαιξαν έξυπνα κι αυτή τη φορά έβαλαν δύσκολα στον Ολυμπιακό. Στο πρώτο ματς έπαθαν ζημιά από 10 παίκτες, στο δεύτερο άλλαξαν τακτική. Επαιξαν πολύ πιο δυνατά στην άμυνα, ανάγκασαν τους ερυθρόλευκους σε πολλά δύσκολα σουτ και εν τέλει δικαιώθηκαν. Οχι γιατί νίκησαν - θα μπορούσαν να χάσουν - αλλά γιατί ήταν ανταγωνιστικοί και κοίταξαν στα μάτια τον Ολυμπιακό. Συν τοις άλλοις, η Εφές έδειξε ότι είναι ομάδα που έχει καρδιά και έμεινε ζωντανή σε κάθε περίπτωση που οι παίκτες του Σφαιρόπουλου έδειχναν έτοιμοι να την ρίξουν στο καναβάτσο. Και στο τέλος του ημιχρόνου και στο +7 των ερυθρολεύκων στο 34'.

Εκεί έδειξε αντίδραση καλοδουλεμένης μηχανής η Εφές, που έκανε σωστές επιλογές, βρήκε δύο ελεύθερα τρίποντα και ένα κάρφωμα με διάβασμα του μις ματς και γύρισε το παιχνίδι στο πιο καθοριστικό σημείο. Ε, στα τελευταία λεπτά όλα κρίθηκαν στις λεπτομέρειες, στο ένα σουτ, σε δύο αμφιλογόμενες διαιτητικές αποφάσεις. Ο Πρίντεζης ήταν ο κορυφαίος του Ολυμπιακού αλλά έχασε δύο βολές, ο Παπανικολάου δεν έβαλε τρίποντο, το ίδιο και ο Γκριν. Ακόμα και σε μια βραδιά που δεν πήγε καλά, οι ερυθρόλευκοι είχαν τις ευκαιρίες τους για να κάνουν το 2-0 και να ταξιδέψουν... χαλαροί στην Πόλη, αλλά η μπάλα δεν τους έκανε το χατήρι. Ηταν και άτυχοι, ειδικά στην φάση που η λάθος πάσα έγινε ξαφνικά... ασίστ και πέτυχε ένα λέι απ από το πουθενά ο Μπράουν. Συμβαίνουν όμως αυτά στο μπάσκετ και η Εφές αξίζει συγχαρήρια διότι κυνήγησε μέχρι το τέλος την τύχη της. Και πανηγύρισε τη μεγαλύτερη νίκη της στη φετινή EuroLeague.

Πλέον ο Ολυμπιακός ζει καταστάσεις 2011, μόνο που υπάρχει μια μεγάλη διαφορά σε μια κατάσταση που μοιάζει όμοια με το ταξίδι στη Σιένα. Τότε ο Ολυμπιακός δεν είχε το συγκεκριμένο ρόστερ, ούτε είχε κτίσει τον χαρακτήρα που έχει τώρα...

Την ίδια φανέλα και το ίδιο σήμα έχει η ομάδα, το ρόστερ όμως δεν είναι ίδιο... Δεν μιλάμε για ποιότητα παικτών και συνολικό ταλέντο, ίσως εκείνος ο Ολυμπιακός να ήταν πληρέστερος. Ομως η παρέα που φορά τώρα την ερυθρόλευκη φανέλα, έχει διαφορετικό χαρακτήρα, έχει επιβιώσει σε πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις από τη σεζόν 2012-13 μέχρι και σήμερα. Και στην EuroLeague και στους ελληνικούς τελικούς. Στην EuroLeague δεν έχει κάνει break στο break, προφανώς έφτασε η στιγμή να το πετύχει.

Δεν είναι εύκολο, κάθε άλλο. Δεν είναι σίγουρο, σε καμία περίπτωση. Αλλά ο Ολυμπιακός δεν έχει αποκλειστεί κι ας έχασε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Απλά έκανε τη ζωή του πιο δύσκολη. Οχι ότι δεν του αρέσουν τέτοιες καταστάσεις. Δεν τις επιδιώκει φυσικά, αλλά δεν τις φοβάται κιόλας.

Ο Ολυμπιακός έχει μάθει να κερδίζει σε όλα τα γήπεδα της Ευρώπης, εκτός των άλλων μοιάζει δύσκολο να χάσει τρία συνεχόμενα ματς από μία ομάδα σαν της Εφές. Οδηγός του θα είναι αυτό που έκανε πέρυσι στους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος. Ε, αφού τα κατάφερε στο ΟΑΚΑ, μπορεί να το κάνει και στο Αμπντί Ιπεκτσί.

ΥΓ: Ο Ολυμπιακός δεν έχασε από τη διαιτησία, όμως αυτός ο Ισραηλινός διαιτητής ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Μπροστά του έγινε μια καθαρή φάση και αν δεν τον διόρθωναν οι συνάδελφοί του, θα είχε κάνει εξόφθαλμο λάθος. Αλήθεια, με ποια λογική μπήκε σε ένα τόσο δύσκολο παιχνίδι για πρώτη φορά σε πλέι οφ EuroLeague;