Ο Παναγιώτης Γιαννάκης ήθελε τόσο πολύ να επιστρέψει στους πάγκους, είχε τόση έντονη επιθυμία να δουλέψει ξανά στο μπάσκετ, που δεν είδε τη φάκα. Είδε μόνο το τυρί. Και τελικά χρεώθηκε περισσότερο απ' ό,τι έπρεπε την κακή πορεία του Αρη, διότι είναι αλήθεια πως μόνο με θαύμα μπορούσε να πετύχει κανείς κάτι πραγματικά καλό, με τόσα διοικητικά προβλήματα μαζεμένα.

Από το καλοκαίρι κιόλας πολλοί προέβλεψαν πως ο "Δράκος" κάνει λάθος που πηγαίνει στον Αρη. Τα διοικητικά προβλήματα ήταν πάρα πολλά και η προοπτική να κλείσει σωστά η σεζόν, ήταν πολύ, πολύ μικρή. Ομως ο Παναγιώτης Γιαννάκης πιστεύει πάντα πολύ στον εαυτό και τις δυνάμεις του, θεώρησε λοιπόν πως θα βρει τον τρόπο να βγάλει από το τέλμα τον ιστορικό σύλλογο.

Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή της σεζόν ενέπνευσε και τους οπαδούς και άλλους πολλούς ανθρώπους γύρω από την ομάδα. Τα αποτελέσματα - κυρίως οι εντός έδρας νίκες επί ΠΑΟΚ και ΑΕΚ - βοήθησαν να δημιουργηθούν τεράστιες προσδοκίες, όμως η πραγματικότητα αποδείχθηκε εντελώς διαφορετική. Η οικογένεια Λάσκαρη ήταν απούσα, τα προβλήματα γίνονταν κάθε μέρα και περισσότερο και όλα εξελίχθηκαν όπως τα περίμεναν οι... λογικοί. Αυτοί που προειδοποιούσαν ότι το εγχείρημα Αρης δεν είναι απλό να στεφθεί με επιτυχία, γιατί κάθε μέρα θα ήταν χειρότερη από την επόμενη. Κάτι που έγινε.

Η πορεία του Αρη και του Γιαννάκη ήταν φθίνουσα, παίκτες έφυγαν και στη θέση τους δεν ήρθε ποτέ κάτι καλύτερο, με εξαίρεση τον Λευτέρη Μποχωρίδη. Κι επειδή ο Δράκος δεν έχει μάθει να υπό-λειτουργεί, ακόμα και ο ίδιος δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Υπάρχουν πολλοί προπονητές ειδικών συνθηκών, που έχουν μάθει να λειτουργούν με προβλήματα, με απλήρωτους παίκτες, με συνεχείς αλλαγές. Ο Γιαννάκης δεν είχε βρεθεί ποτέ σε τέτοια κατάσταση, γι αυτό και ο Αρης κατρακύλησε. Και έφτασε στο σημείο να πέσει στην 12η θέση, να χάνει από ομάδες με χειρότερο ρόστερ και ακόμα περισσότερα προβλήματα.

ΠΗΓΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ

Ο Γιαννάκης, λοιπόν, πήγε κάπου που δεν έπρεπε και τελικά η επιστροφή του στους πάγκους στέφθηκε με αποτυχία, δίχως στην πραγματικότητα να έχει την απόλυτη ευθύνη. Για το μόνο που φταίει είναι ότι δεν επέλεξε με το μυαλό τον Αρη, αλλά με την καρδιά του. Παρασύρθηκε από το περιβάλλον του που πίστευε ότι αρκεί μόνο να επιστρέψει στους πάγκους, κανείς δεν λογάριασε σωστά τις συνθήκες και την κατάσταση. Ηταν καταδικασμένος να αποτύχει και τελικά έφυγε πρόωρα και άκομψα από τους κίτρινους, που μπορστά στο φάσμα του υποβιβασμού, αποφάσισαν να προχωρήσουν σε αλλαγή.

Αλλωστε μιλάμε για εντελώς νέα διοίκηση, που εξ αρχής ακουγόταν πως έψαχνε τρόπο να προχωρήσει σε αντικατάσταση του "Δράκου". Τα σενάρια αλλαγής δεν είναι τωρινα, ήταν όμως κοινό μυστικό ότι στην επόμενη... στραβή ο Γιαννάκης θα έφευγε. Ακόμα κι αυτή η συνθήκη δεν ήταν προς τιμή του Δράκου, που απλά στάθηκε άτυχος κόντρα στον ΠΑΟΚ και το τέλος ήρθε άμεσα.

ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ

Το ότι βρέθηκε μέσα σε λίγα λεπτά ο διάδοχός του δείχνει πως ακόμα και η διοίκηση του Αρη τον περίμενε στη... γωνία, διότι έπαψε να τον πιστεύει. Από την πλευρά της η Διοικούσα Επιτροπή έβλεπε τα πράγματα να γίνονται κάθε μέρα και χειρότερα και μπροστά στον κίνδυνο, έκανε το προφανές. Άλλαξε προπονητή. Κι αν δεν ήταν ο Γιαννάκης στον πάγκο, η αλλαγή θα είχε γίνει νωρίτερα.

Στον Αρη σεβάστηκαν το όνομα που ήταν στον πάγκο, σε βάρος ακόμα και τον αποτελεσμάτων. Ορθώς έπραξαν, κανείς δεν πρέπει να τους κατηγορήσει γι αυτό. Οπως και κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει τώρα που κάνουν την κίνησή τους να διαφοροποιήσουν την κατάσταση.

Η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία ήταν μονόδρομος, διότι - είπαμε - κάθε μέρα ήταν και χειρότερη για τον Αρη, εδώ και καιρό.